معرفی و دانلود کتاب موسم عاشقی

معرفی کتاب موسم عاشقی

کتاب موسم عاشقی، تالیف زینت حسنی، رمانی‌ست عاشقانه، از گذشته‌های دور، از آن زمان که با تلاش بسیار نفسانیات پنجگانه را به غل و زنجیر کشید تا ذهن بی‌انتها را دوام بخشیده و عقل، احساس و روح را کنترل کند.

دوست داشتن اولین فعل زیباى دنیاست. هیچ‌کس نمى‌دونه چطور آدم مى‌تونه میون یه عالم آدم، یه نفر خاص رو واسه خودش انتخاب کنه و حس کنه که اون، فقط و فقط اون، مى‌تونه نیمه ناکاملش باشه و خوشبختش کنه.

شخصیت اصلی این رمان، قانونی در وجود خودش داشت. راه زندگى را با اعتماد به خود و عمل به اولین وظیفه انسانى، یعنى کوشش، آموخته بود تا به دنبال لذات موهوم نباشد. خودساخته‌اى بود که رنگین‌کمان زندگیش از آفتاب محبت و باران عطوفت پدید آمده بود. زندگى خاص و ساده و دلپذیرى داشت و بخشش‌هایى بزرگ!! از قواى خود در پروراندن استعدادهایش بهره مى‌برد و به شدت مراقب بود تا اوقات خود را به هدر ندهد و انرژى‌اش را به هرز.

هرگز به سوگ چیزى نمى‌نشست و مدام شاکر نعمت‌هاى بى‌شمارى بود که از خداوند دریافت مى‌کرد نعمت‌هایى که ابدا براى به دست آوردنشان نه طمع ورزیده بود، نه حسد. نقطه تاریک و مبهمى هم در زندگى نداشت. صاف و ساده و بى‌پیرایه بود و شفاف سخن مى‌گفت و سخنان ساده‌اش به زینت صراحت آراسته بود و دستانش به یک سلسله زیور انسانى مزیّن. از مطالعه کتاب محبت فارغ نمى‌شد و از اندیشه فضیلت خارج. شادمانى را براى همه مى‌خواست و تنهایى را براى خودش...

در بخشی از کتاب موسم عاشقی می‌خوانیم:

چشمان شهلاى چیمن در آینه به آرتین دوخته شد.

«اغراق نیست اگه بگم تازه دارم طعم خوشبختى رو ذره ذره مى‌چشم.»

چیمن با احتیاط فراوان پرسید: «چطور؟»

آرتین به نیسانى که مدام چراغ مى‌زد، نگاهى انداخت. بعد از سرعت خود کاست و ماشین را اندکى به سمت راست کشاند تا به او راه عبور بدهد. پس از آن با نگاهى به اتوبوس و آمبولانسى که پیش‌تر از همه مى‌راند، گفت: «ام... هرگز فکرشو نمى‌کردم که توفیق اینو پیدا کنم که دلبسته کسى بشم.»

قلب چیمن بناى تپیدن گذاشت. آرتین با همان حرارت ادامه داد: «تا پیش از این همیشه فکر مى‌کردم اگه قراره از تجرّد دربیام، باید دنبال کسى باشم که بتونم باهاش زندگى کنم، ولى عکسش نصیبم شد. یعنى کسى رو پیدا کردم که نمى‌تونم بدون اون دیگه زندگى کنم.»

مشتى خون به زیرپوست سر و صورت چیمن دوید و رخسارش را گلگون کرد.

آرتین با همان حال و هوا اضافه کرد: «به نظرم یه قانون ازلیه که پى مى‌گیریم وگرنه، نه کار عقله و نه کار دل! چطور بگم، انگار یه مقطع خاص از زندگى، موسم عاشقى قلب‌هاست تا آدما به هم پیوند بخورن.» به چیمن نگاهى انداخت و گفت: «تا پیش از این هرگز مفهوم حقیقى «نیازو» درک نکرده بودم.»

چیمن به یاد حالت خودش در بعدازظهر همان روز افتاد، آن هنگام که نیاز به آرتین را در خود یافته بود.