معرفی و دانلود کتاب صوتی روح سرگردان خیابان بهبودی

معرفی کتاب صوتی روح سرگردان خیابان بهبودی

کتاب صوتی روح سرگردان خیابان بهبودی اثر محمدامین چیت گران، دربردارنده‌ی نامه‌های عاشقانه‌ پدر و دختری است که از جهان خودشان برای یکدیگر صحبت می‌کنند و سرانجام شما را با یک شگفتی در مورد روابط‌‌شان غافلگیر می‌کنند.

تمام انسان‌ها، در جایی و در زمانی خاص جا مانده‌اند، تنها شده‌اند یا دست‌هایشان رها شده است. آن‌ها یادشان نمی‌آید که یک روز به این سرنوشت دچار شده‌ باشند. کتاب صوتی روح سرگردان خیابان بهبودی هم از این تنهایی‌ها و رهایی سخن می‌گوید. کسانی که زندگی می‌کردند، اما روحی در جسم خود نداشتند؛ پس سرگردان و حیران در پی مسیری بودند که بتوانند خودشان را از همان روزی که گم کرده بودند، پیدا کنند.

در بخشی از کتاب صوتی روح سرگردان خیابان بهبودی می‌شنویم:

همین لحظه بود که همه چیز پیچیده شد. گاهی اوقات فکر می‌کنم کاش آدم‌ها برعکس زندگی می‌کردند. یعنی مرگ آن تولدشان و تولدشان مرگ آن‌ها بود. آدم‌ها سزاوار آن نیستند با کوهی از درد و رنج، با خاطراتی گمشده طعم مرگ را بچشند اما تصور کنید برعکس آن باشد همه چیز با یک تولد خاتمه یابد. تولد ماهور و ایجاد این ظن در ذهن من که چرا من برای خودم و افکارم وارثی از گوشت و خونم نداشته باشم، باعث شد تا دلم بیشتر از روزهای قبل کسی را بخواهد و با او ازدواج کنم. برای همین سعی کردم بیشتر شبیه آداب و سنن رفتار کنم اما بی‌خبر بودم که مادر خیلی وقت است از من بریده است. فهمیدم در آن اعماق دلش من را عاق کرده است... از من ناامید شده است و این بار ناامیدی را تا آخرین روزهای مرگش با خودش به همراه برد. این را زمانی فهمیدم که تا آخرین لحظات مرگش حتی حاضر نشد با من حرف بزند.

یونا: در زندگی لحظاتی وجود دارند که با هیچ قاعده‌ای نمی‌توانی مسائل را برای خودت بسنجی، پس به ناچار دست به کارهای بعضاً خطرناک می‌زنی. این جمله که مگر چه کار می‌توانستم بکنم؟ از همین‌جا می‌آید. من حالا دارم برای تو هر هفته یک نامه می‌نویسم و نمی‌دانم به دستت می‌رسد یا نه، یعنی به کسی که قرار است هفتگی این نامه‌ها را به تو برساند شک دارم. برایم راحت‌تر بود یک روز می‌آمدم در همان خانۀ قدیمی و درش را می‌زدم، دستت را می‌گرفتم می‌نشاندم کنار همان بوته‌های جلو خانه و سیر تا پیاز ماجرا را تعریف می‌کردم. اما خب قسمت من هم این است که اینجا اسیرم کرده‌اند. نمی‌دانم شاید من خودم دست‌وپای خودم را بسته‌ام. اشکالی هم ندارد. زندگی حتماً قرار است این‌جوری برای من بچرخد. همۀ آن حرف‌هایی هم که در این پنج نامه زده‌ام، حرف‌هایی است که گمان نمی‌کردم یک روز جرئت و جسارتش را داشته باشم که حتی روبه‌روی دیوار بنشینم و بگویم که حتی خیلی از آن‌ها مانده است. انگار که هر هفته وقتی می‌نشینم برایت بنویسم یک چیزی دست‌هایم را سفت می‌چسبد و می‌گوید نگو! می‌گوید مگر قرار نشد تا آخر عمرت لال بمانی؟

همین اوضاع بود وقتی بعد از مدتی دیگر سعی کردم ساکت بمانم. حرف نزنم. اما حالا که می‌خواهم همۀ حرف‌هایم را در این نامه بزنم و خلاص شوم، باید این اتفاق بیافتد! یعنی تو الآن شاخ درنیاوردی چرا این نامۀ آخری را بر روی دستمال کاغذی توالت نوشتم؟ سهمیۀ کاغذم تمام شده است. برای همین دم‌دستی‌ترین چیزی که داشتم همین دستمال کاغذی بود که به اندازۀ یک خط جا دارد. در همین حد بگویم آدم‌ها دو دسته‌اند: یک دسته آن‌ها که تو را ندارند و دستۀ دوم کسانی که غلط می‌کنند تو را داشته باشند.

فهرست مطالب کتاب صوتی