معرفی و دانلود فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان

معرفی فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان

زندگی، پرسش بزرگی است که پیش روی هر فردی قرار دارد. مهدیه کسایی زاده در فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان، به بررسی پاسخ مولانا به این پرسش می‌پردازد. مولانا به رنج‌های بی‌شمار موجود در زندگی واقف بود، اما با این وجود پاسخ او به معنای حیات تنها در یک کلمه و مفهوم شورانگیز می‌گنجد: عشق.

درباره‌ی فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان

روزی پا به این جهان می‌گذاریم، زندگی را با تمام فرازونشیب‌های آن می‌گذارنیم، از لحظات وصال شخص محبوب یا هدف مطلوب، غرق در لذت و شادی می‌شویم، با اتفاقات گوناگون به وجد می‌آییم و البته بسیار رنج می‌بریم، سرانجام هم دنیا و عزیزانمان را بدرود می‌گوییم. اما پرسش بزرگ بشر از روز اول حیات تا همین لحظه‌ی کنونی، معنای تمام این فرازونشیب‌ها، شادی‌ها و تلخ‌کامی‌ها، لذت‌ها و رنج‌هاست. تعداد بسیاری از انسان‌ها معتقدند که این چرخه، نمی‌تواند و نباید بی‌معنا و پوچ باشد و زندگی، حکمت و معنای خاص خود را دارد. اندیشمندان مختلف در طول تاریخ تلاش کرده‌اند تا این معنای پنهان را کشف کنند و برداشت خود را از آن برای سایرین شرح دهند. یکی از معانی یافت‌شده‌ی رایج میان عارفان و بسیاری از دیگر اندیشمندان، عشق است. از نظر آن‌ها آنچه به تمام این چرخه (ازجمله رنج‌هایش) معنا می‌بخشد و آن را توجیه می‌کند، عشق است. مولانا جلال الدین محمد بلخی یکی از همین افراد است و مهدیه کسایی زاده در فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان تلاش کرده تا نگاه او را نسبت به این مسئله واکاوی کند.

به قول مولانا «به نام عشق بریدند ناف هستی ما». مهدیه کسایی زاده در تشریح معنای این سخن بیان می‌کند که از نظر این عارف، حیات، سرچشمه‌گرفته از جوشش عشق است و عشق در معنای وسیع و اصیل آن یعنی پروردگار و آفریننده. میل و اراده‌ی این منبع عشق، بر پخته شدن ما در کوره‌ی رنج‌ها و دشواری‌هاست. پس مولانا هرچه رنج است را به جان می‌خرد؛ چراکه از جانب یار دل‌رنجان رسیده. فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان، دربردارنده‌ی نگاه شخصی است که خود، از هجران و فراق یار، محنت‌های بسیاری در زندگی کشیده، اما باز هم حیات را مظهری از لطف معشوق می‌داند. در نگاه مولانا، اگر تمام رنج‌ها و محنت‌ها، در نهایت به وصال یار ختم شوند، پس چه باک از آن‌ها؟ بگذار ما را دربر بگیرند؛ گوارای وجود! اما در نگاه این عارف، فراتر از خوشی حاصل‌شده پس از تحمل یک دوره‌ی سخت، خود رنج باعث پالایش وجود انسان و معنابخشی به زندگی می‌شود. از نظر مهدیه کسایی زاده، مولانا هم ناخوشی را چشیده، اما خوشیِ او بر آن فائق آمده است: «ناخوش او خوش بود در جان من / جان فدای یار دل‌رنجان من / عاشقم بر رنج خویش و درد خویش / بهر خشنودی شاه فرد خویش»

نتیجه‌ی این نگاه مولانا به هستی این است که او در مقایسه با دیگر افرادی که عشق را معنابخشِ زندگی و محنت‌های آن نمی‌دانند، در موقعیت‌های دشوار تبدیل به انسانی ضعیف، مویه‌گر، شکست‌خورده و ازپاافتاده نمی‌شود. از نظر مهدیه کسایی زاده در فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان، او همه چیز را موهبت و لطفی از سوی معشوق می‌داند، پس آن را با کمال میل دریافت می‌کند و استوار و مشتاق، چشم به دستان محبوبش می‌دوزد تا این‌بار چه اراده کند: «عاشقم بر قهر و بر لطفش به جد / بوالعجب من عاشق این هر دو ضد» یا در جای دیگر: «در بلا هم می‌کشم لذات او / مات اویم مات اویم مات او». فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان را نشر صوتی نوین کتاب گویا با صدای رضا خضرایی منتشر کرده و نسخه‌ی متنی آن را فصلنامه فرهنگی هنری نگاه آفتاب به چاپ رسانده است.

فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان برای چه کسانی مناسب است؟

فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان برای علاقه‌مندان به آثار مولانا و شرح و تفسیر کتاب‌های او مناسب است. اگر به دنبال کشف راز نهفته در نگاه مشتاقانه‌ی این شاعر و عارف بزرگ ایرانی به زندگی هستید، این مقاله‌ی صوتی را از دست ندهید.

در بخشی از فصلنامه صوتی نگاه آفتاب - شماره اول: یار دل رنجان می‌شنویم

با وجود شور و شعفی که در این سبک زندگی وجود دارد، اگر از این معلم معنوی بپرسیم که دنیا را چگونه می‌بیند، آن را با بی‌ثباتی و رنج‌هایش وصف می‌کند:

آن یکی خر داشت پالانش نبود
یافت پالان گرگ خر را درربود
کوزه بودش آب می‌نامد به دست
آب را چون یافت خود کوزه شکست

در شش دفتر مبسوط مثنوی، به‌تفصیل درباره‌ی ماهیت انواع رنج، غایات رنج و راه‌های رهایی از آن سخن رفته است و همین نشان می‌دهد که کنار گذاشتن این موضوع از سپهر اندیشه، خردمندانه نیست. البته زندگی مولانا، کمتر دست‌خوش ناملایماتی است که بتواند او را بیازارد و به بیان خودش، بوسه‌ای اگر از جان جهان بر دیده بنشیند، جایی برای اندوه نمی‌ماند:

آنکه جان بوسه دهد بر چشم او
کی خورَد غم از فلک وز خشم او

اما مگر می‌شود در عرصه‌ی پرشرر زمین زندگی کرد و زخم و زیان ندید؟ یا نسبت به زردی و زاری این و آن بی‌تفاوت بود؟ مگر در خود زیست عاشقانه، درد گاه‌وبی‌گاه فراق و هجران نیست که در مثنوی از آن، تعبیر به «اصل محنت‌ها» شده است؟ مگر نه این که نیش آزمون و بلا، نوش نوازش را معنا می‌دهد و بهادار می‌کند؟ و ناگواری‌ها و کاستی‌ها، مبتلا را می‌پالاید و می‌پرورد؟ چطور می‌شود رنج را برای تجربه‌ی تازگی ضروری دانست و خود از این تأثیر برکنار ماند؟ شیدای عشق، هرگز از محنت و مرارت بی‌نصیب نیست؛ اما خوشی او بر ناخوشی‌اش غالب و فائق است و پیچشی را که رنج بر جانش می‌کشد، به لطف معاشقه مبارک می‌کند.

فهرست مطالب کتاب صوتی