وقتی این کتابو خوندم یاد یک متن کوتاه افتادم
«دیگر‌در‌ماشور‌مردن‌هم‌نیست.. منوچهر‌اتشی»
دیگه تو این جهان مرگ هیچکس اندوه هیچکس برای اون یکی مهم نیست وقتی ما شبانه روز داریم میمیریم مردم هم شوری برای ما نداره
اندوه وبغض شخصیت از بی کسی بود وبی غم خوار بودن اندوه رو اندوهناک توصیف کرده بودند.
«دیگر‌در‌ماشور‌مردن‌هم‌نیست.. منوچهر‌اتشی»
دیگه تو این جهان مرگ هیچکس اندوه هیچکس برای اون یکی مهم نیست وقتی ما شبانه روز داریم میمیریم مردم هم شوری برای ما نداره
اندوه وبغض شخصیت از بی کسی بود وبی غم خوار بودن اندوه رو اندوهناک توصیف کرده بودند.