نظر Ramin Najmi برای کتاب انسان در جستجوی معنا

تقریبا نصف کتاب در مورد اتفاقات نویسنده در اردوگاه کار اجباریه.بعد از این مطالب میره سراغ مباحث روانشناسی معنا درمانی که به نظر من خیلی پیچیده و کسل کننده اومد. مثلا این یکی متن به نظرم مثل جملات ادبیه تا روانشناسی: درنتیجه، ناپایداریِ هستی ما به‌هیچ‌وجه آن را عاری از معنا نمی‌کند بلکه حس مسئولیت ما را می‌سازد، چون همه‌چیز منوط به درک ما از امکاناتی است که اساساً ناپایدارند. انسان در رابطه با انبوهی از امکاناتِ بالقوه‌ی موجود، دائماً انتخاب می‌کند. کدام‌یک از این امکانات بالقوه محکوم به نیستی خواهد بود و کدام‌یک به واقعیت تبدیل خواهد شد؟ کدام‌یک از گزینه‌ها یک‌بار برای همیشه به یک واقعیت تبدیل خواهد شد، «رد پایی در ماسه‌های زمان» که فناناپذیر است؟ انسان در هرلحظه باید تصمیم بگیرد، چه برای بهبودی یا بدتر شدنِ شرایط، تصمیمی که یادگاری از هستی‌اش خواهد بود.