نظر نرگس نودهی برای کتاب هر دو در نهایت می‌میرند

کتاب خیلی زیبا و روانی بود همین باعث شد خیلی زود تمومش کنم فقط من یه مشکل اساسی با همچین داستان‌ها و کلیشه‌هایی دارم اونم اینه که قضیه‌ی در لحظه زندگی کردن در واقع واسه‌ی همه چی جواب نیست مثلا کسی که در لحظه زندگی میکنه توی حالت نرمال میتونه کسی باشه که همیشه لبخند میزنه و آرومه و غصهی فردا رو نمیخوره و خودشو به کارایی دوست داره مشغول میکنه
ولی در واقع ما تاریخ دقیق مرگمونو نمیدونیم که این میتونه بین یک ثانیه بفد تا ده‌ها سال بعد باشه
و ما حتما باید یه سری برنامه ریزی داشته باشیم مثلا اگه افراطی تو حال زندگی کنیم هیچ کس سختی درس خوندنو واسه آینده‌ی بهتر به جون نمیخره و هیچ آدمی که بیماری‌ای داره به خاطر اعصاب خوردی و هزینه‌های زیاد درمان و از همه مهم تر مشکلات روحی دنبال درمان نمیره و سعی میکنه اونو از خاطرش ببره و فقط در لحظه زندگی کنه یا مثلا خوردن همه‌ی غذاهای مضر و دردسرای بعدش
در واقع بعضی آدما هم هستن که همیشه در لحظه زندگی میکنن و چیزایی که لازمش برنامه ریزی برای آیندس آزارشون میده
زندگی مکان تعادل و تعادل لازمه‌ی خوشبختیِ
کتاب زیبایی بود از خوندنش لذت بردم