نظر پیمان پورمیرزا برای کتاب باران سیاه - سقوط مرگبار - جلد اول

شخصیت پردازی و فضاسازی فوق العاده بود اما برای من بیشتر از همه چیز القای بی نقص حس فراموشی و سرگردانی شخصیت اصلی داستان جالب بود، اینکه چطور برای پیدا کردن هویت از دست رفته خودش به هر نشانه‌ای چنگ میزنه و دوست رو نمیتونه از دشمن تشخیص بده و دقیقا مثل کسی که اسیر باتلاق شده با دست و پا زدن بیشتر فرو میره، به نظر من این حس بسیار واقعی و قابل لمس ارائه شده و امتیاز بارز این داستان زیبا بود