نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی سخت پوست - ساناز اسدی

کتاب سرگذشت یک خانواده معمولی ۴ نفره با بلند پروازیها و شکستهای پدر خانواده و پسر بزرگتر از شخصیت و رفتار و شغل پدر که به قول امین پسر بزرگ خانواده کارگر ویلاهی شمال و سرویس دادن به مسافران بدون هیچ عزت نفسی پسر هم به گونهای مثل پدر شد بزرگ شد با این تفاوت داوود پدر کارش رو سرویس دادن به مسافرها و گپ زدن با انها را دوست داشت ولی امین سرشار از عقده و کمبینی‌هایی که دچارش است ولی جالبتر این که تمام بدبختی‌ها بود و مادر خانواده و برادر کوچکتر هم در همان شرایط بودند ولی برای صلح بین داوود و امین خیلی سعی میکنن اینجا مادر خانواده خودش را چی میبیند، زندگیش چه معنایی دارد و این نکته عصبانیت انکار شده نفرت تلمبار شده از بین نمیرود هیچگاه بلکه در موقعیتی حساس به زشتترین نحوه ممکن مانند غده چرکی بیرون میریزد
نویسنه بسیار لحظات رو قشنگ توصیف کرده حالو هوایی که من یکی حسش کردم وقتی از فوتبال ایران و استرالیا میگفت
صدای اقای شومون هم با این که اولین کتابب بود که با صدای ایشون گوش کردم گوش نواز بود.

واقعا لذت بردم از توصیفات نویسنده، خیلی قلم روانی داشت. روایت آقای شومون هم عالی بود واقعا خود کتاب وصف ناکامی های پدری بود که مورد سرزنش فرزندانش بود حتی باعث نفرت بچه هاش شده بود در حالی فرزندش در آستانه ۴۰ سالگی دقیقا همون شرایط رو داره، در توصیفات پدر علی رغم ناکامی ها شخصیتی می بینیم که زندگی براش مفهوم داره چیزهای به خصوصی هست که دوست داره و لذت میبره ولی سینا، به تمام علایق پدر بغض داره، یه ویلا، آدم ها، حتی یه ویدئو و گربه.

خیلی ادمو جذب نمی‌کنه اولش منتظر داستانی بر هیاهو و هیجان انگیز هستی اما داستانی محو از زندگی یک پدر و دو پسر را بتصویر می‌کشد که خیلی قابل تامل نیست و خیلی زود و ناتمام می‌ماند

قصه داستان در مقایسه با چیزی که ازش تعریف و تمجید شده بود انقدر جذاب نبود اما خوانش آقای شومون بسیار عالیه، امیدوارم کتاب‌های دیگه‌ای با صدای ایشون بشنویم.

کتاب غمگینی بود ولی شخصیت پدر و تو زندگی واقعی زیاد می‌بینیم ولی صدای آقای شومون بسیار این داستان را زیبا کرده بود.

بی نهایت دلنشین. روایت ساده و حقیقی زندگی غمگینی که مشابه شو زیاد دیدیم لطیف بود و غمگین مثل زندگی

کتاب خوبی بود محتوای خوبی داشت اما باید بگم گوینده‌ها موزیک متن اینکار یکم بی روح بود.

پر محتوا بودن کتاب و مفهومی بودن سخنان راوی

هم خوانش اثر خوب بود و هم شخصیت پردازی ها

دوست نداشتم تکه‌های پراکنده و نامفهوم و بی معنا