نقد، بررسی و نظرات کتاب وقتی نیچه گریست - اروین یالوم
4.6
27 رای
مرتب‌سازی: پیش‌فرض
فاطمه تاجیک
۱۴۰۳/۰۷/۰۲
10
جز بهترین کتابهایی بود که خوندم حتما حتما بخونید، صحبتهای نیچه و دکتر برویر پر از نکته های مهمی خودشناسیه که هر قسمتش رو چندبار خوندم تا تو مغزم حک بشه این کتاب یک رمانه که تلفیقی از واقعیت و خیاله و مربوط به زمانیه که نیچه، در آستانه ناامیدی و خودکشی قرار داره و نمی تونه درمانی برای سردرد و سایر بیماریاش پیدا کنه. عشق سابق نیچه، پزشک و مربی زیگموند فروید، یوزف برویر، را متقاعد می کنه که میگرن و “ناامیدی” نیچه رو درمان کنه. و دکتر برویر را متقاعد می کند که نیچه را تحت درمان قرار بده، اما دخالت اون رو مخفی نگه داره. و از دکتر می خواد که پزشک بودنش رو مخفی نگه داره. زیرا نیچه مغرورتر از اون هست که درمان را قبول کنه. صحبتهایی حین این روان درمانی بین نیچه و دکتر رد و بدل میشه که بهتره بخونید
این کتاب اینقدر عالی بود که هیچی در وصفش نمیشه گفت جز اینکه باید بخونیدش. کتاب جوری نوشته شده که هر کس با هر پیشینه‌ای از اتفاقاتی که در زندگیش افتاده میتونه برداشت خودش رو داشته باشه و ازش درس‌های بزرگی بگیره. یالوم اگر بهترین نویسنده نباشه قطعا یکی از بهترین هاست. حتما این کتاب رو توصیه میکنم. کتاب به درستی مسئله رو در ذهن مخاطب باز میکنه و با نتیجه گیری به انتها میرسونه. نتیجه‌ای که زندگی آدم و دیدگاهش به خیلی از مسائل رو تغییر میده.
تا صفحه ۵۰ بیشتر نخوانده‌ام ولی اینقدر حال کردم با این کتاب که باید همین حالا نظرمو بدم
تمام کراکتورهای این رمان ادم‌های بزرگی بودن مخصوصا مخصوصا فروید و نیچه و خیلی زیبا داستان داره اولین جرقه‌های رو که تو ذهن فروید زده میشه که بعد بیشتر گرایش پزشکی خودشو بغییر میده به سمت روان شناسی و ضمیرناخداگاه و باعث ایجاد روان کاوی که یکی از موثرترین راهکارهای درمان بیماری‌های روانی هست میشه
تمام کراکتورهای این رمان ادم‌های بزرگی بودن مخصوصا مخصوصا فروید و نیچه و خیلی زیبا داستان داره اولین جرقه‌های رو که تو ذهن فروید زده میشه که بعد بیشتر گرایش پزشکی خودشو بغییر میده به سمت روان شناسی و ضمیرناخداگاه و باعث ایجاد روان کاوی که یکی از موثرترین راهکارهای درمان بیماری‌های روانی هست میشه
کتاب رو پسندیدم و نکات جالبی دارهولی آخرش ناامیدم کرد. اینکه حتی بزرگترین فلاسفه هم ظاهرا درک درستی نداشتند و درگیر یک عشق و بازیچه یک زن میشن و تئوری خودشونو بر اساس اون میچینن. یه لحظه فکر کردم چقد شبیه فیلم‌های عشقی خودمون شد. همین نباید یک فیلسوف انقد در برابر عشق ضعیف میبود. و واقعا متاسف میشم برای دنیا برای فکری که راجبشون میکردم... برام کوچیک شد نیچه و امثالش.
کتاب از نظر روانشناسی نکات مهم و جالب داره. ولی در قالب ادبیات و رمان تا حدودی ناپخته است. البته می دونم که هدف از داستان، ارائه ی آموزه های روانشناسی بوده. ولی به هرحال نباید از این نکته غافل شد و مخاطب کتاب هم بهتره از قبل بدونه که باید انتظار چه نوع کتابی رو داشته باشه. با این وجود خلاقیت نویسنده در تلفیق واقعیت و خیال و خلق چنین اثری، ارزشمنده.