نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی نیم دانگ پیونگ یانگ - رضا امیرخانی

سلام دوستان و کتاب خوان هار عزیز کتاب خواندم هرچند علاقه به سفر نامه ندارم ولی چون بحث از کره بود نتونستم بگذرم هرچند رایگان بودن کتاب هم بی تاثیر نبود نحوه بیان و سبک نگارش دوست نداشتم ولی منتظر کتابی بودم که وجه جانبدارانه از کره ارائه بده. و به نوعی. وجه. سیاه کره شمالی سفید نشون هرچند به نحوی واضح و مستقیمی که من از نویسنده‌های حکومتی سراغ داشتم به سراغ توجیه وضع اسف بار کره نرفته بود ولی به زبان بی زبانی و با ایما اشاره و استعاره باز تمام انحرافات و مشکلات ایران و کره شمالی افتاد رو دوش دژمن کذایی و همیشگی که اگر تحریم نمی‌کردند چنین میشد و چنان... بقول حکایت یکی از پیامبران و شیطان که قرار بود شیطان ده حکمت به پیامبر بگه ۹ کاش گفت تا رسید به دهمی پیامبر گفت دیگه کافی شیاط پرسید چرا گفت تو ۹ تا نصیحت خوب به من دادی تا اعتماد کنم و قرار تو دهمی زهر ات بریزی ذهن من و مسموم کنی دقیقا حکایت کتاب بود از غرض ورزی‌های ریز و کتاب بگذریم در کل اطلاعات مفیدی به علاقه مندان کره شمالی به مردم داد هرچند بسیاری از ایرادات مقدس پنداری رهبر کره شمالی که در کتاب بهش انتقاد شد در بدنه نظام ما هم هست که همون قدر که برای گروه ایرانی مضحک و مسخره بود تقدس انگاری رهبر و انقلاب و حاکمیت ما هم برای بقیه مرد دنیا مسخره و مضحک هست باشید درس بگیریم

نویسنده به خوبی مشاهدات خودش رو از کره شمالی بیان کرده و از بخش‌هایی که هوشمندانه میخواست در مورد نمایشی بودن آنچه به آن‌ها ارایه میشد مچ بگیرد خوشم آمد. اما در ظاهر خواسته بی‌طرفانه بنویسه اما با مقصر دانستن تحریم‌ها، فاجعه‌هایی که در کشور کره شمالی رخ میده رو توجیه می‌کنه. آیا تحریم باعث شده که پیرزن و پیرمردهایی که وقت بازنشسته شدنشان هست با وسایل و شیوه ابتدایی که مطمینا به مفاصلشون فشار میاد چمن زنی کنند.
البته چیزی که در این کتاب و کتابهایی که در مورد کره شمالی مشترک هست محرومیت شدید مردم کره شمالی از حق انتخاب هست که وجه اصلی انسان بودنه که باعث افول شدید خلاقیت، هنر و ادبیات در این کشور شده. در واقع گویی مردم کره شمالی دارن در کتاب ۱۹۸۴ جرج اورول زندگی میکنن.
درجایی دوست نویسنده اشاره میکند که چشم پزشکان استرالیایی که برای درمان به کره آمده‌اند جاسوس هستن، این نوع قضاوت برای من بسیار عجیب بود، چطور آن‌ها که هزاران نفر رو درمان میکردن جاسوس بودن اما شمایی که قصدتان ساخت مستند بودجاسوس نبودین؟؟!!!
صدای راوی مناسب هست اما نمی‌تواند لحن شوخ نویسنده رو در گویندگی‌اش داشته باشد.
به هر حال کتاب به خاطر داستانی بودن و همینطور لحن شوخ نویسنده جذاب هست. کتاب رو به دوستداران سفرنامه و علاقمندان به سیاست توصیه میکنم

سرزمینی مرموز که رازهای بسیار دارد. رازهایی که حکومت مانع از افشای آن می‌شود. هر از گاه که یکی از این رازها فاش می‌شود، اخبارش تعجب و حیرت می‌آفریند و خواننده را مشتاق اطلاعات بیشتر درباره‌ی این سرزمین عجایب می‌کند. این سرزمین کره‌ی شمالی است. "نیم دانگ پیونگ یانگ" نوشته‌ی رضا امیرخانی، به این پرسش‌ها پاسخ دهد و اخباری موثق بدست دهد. اطلاعاتی که به صورت تجربی، طی دو سفر اخیرش به پیونگ یانگ، کسب کرده است. کتاب مشتمل بر سه فصل است «کیم چی»، «قاشق چی» و «چیطولی». رضا امیر خانی در خرداد سال 1397 در قالب گروهی از طرف ایران به پیونگ یانگ سفر کرد که تجربیاتش از زندگی، قوانین، و حال وهوای این شهر در فصل اول یعنی کیم چی آمده است. فصل دوم را بعد از بازگشتش به ایران نوشته و سعی کرده است این کار را با دوری از هیجانات و احساسات اولیه انجام دهد. فصل سوم نیز حاصل سفر دوم او به پیونگ یانگ بوده است و به دلیل کسب موافقت مقامات کره شمالی برای ارتباط نزدیکتر با مردم، از جزئیات بیشتری برخوردار است. «نیم دانگ پیونگ یانگ» کتابی است خواندنی با قلمی روان و شیوا درباره‌ی کشوری منزوی و گرفتار در بند تحریم‌های جهانی.

توصیفاتِ «نیم دانگ پیونگ یانگ» کارت پستالی و تزیینی نیستند. امیرخانی در این کتاب توریست نیست و جهانگردی نمی‌کند. او برای رسیدن به پاسخِ پرسش هایش، و برای به دست آوردن تصویری کامل از کره‌ی شمالی، به تکاپو می‌افتد. گاهی ماموران حزب کارگرِ کره‌ی شمالی را دور می‌زند و در یکی دو موقعیت، رسماً از دست شان فرار می‌کند! امیرخانی در «نیم دانگ پیونگ یانگ» تسلیمِ اتفاقاتِ سفر نیست و خود برای مسافرتش اتفاق خلق می‌کند. سفرنامه‌ی امیرخانی مملو از کنش-واکنش‌های شخصیتِ اول ماجراست. «نیم دانگ پیونگ یانگ» حتی شخصیت‌های فرعیِ جذابی هم دارد و بعید است خواننده‌ی کتاب «بچه‌ی خیابان ظفر»، «خانم یون» یا «سیدمجتبا» و «سیدموسوی» را به راحتی از یاد ببرد. روایتِ «نیم دانگ پیونگ یانگ» خطی است و همه چیز در کتاب، مثل یک سفرنامه‌ی کلاسیک بر مبنای توالی زمانی مرتب شده، اما پرداخت‌های هنرمندانه‌ی امیرخانی و کوششِ تحسین برانگیزش برای خلقِ اتفاق و ماجرا در میانه‌ی یک سفرِ کاملاً رسمی و یک سفرِ نیمه رسمی، سویه‌های غیرقابل انکاری از درام را به کتاب داده و خواندنش را مثل یک رمان، لذت بخش کرده. کنش گری فعال و پرهیز از مشاهده گریِ صرف، رمز موفقیت امیرخانی در سفرنامه هایش است. حتما بخوانید یاد بگیرید زندگی کنید.
ممنون از کتابراه.

ضمن خداقوت به نویسنده ارجمند و راوی و همچنین کتابراه. من چون زندگی نامه ها و سفرنامه ها و داستان های واقعی رو خیلی میپسندم، از این کتاب خیلی خوشم اومد. آقای امیرخانی در این کتاب سعی داره بگه ما همگی انسان هستیم، بدون توجه به ملیت و جنسیت و جایگاه و مقاممون. حتی در کره شمالی هم با اون همه سخت گیری و استبداد باز هم محبت و کمک به هم نوع وجود داره و به نظرم بی طرفانه نوشته شده بود ولی کمی سطحی به بعضی مسائل نگاه کرده بود، مثلا فرار مردم عامی ازشون و دلیل اینکه نمی خواستن باهاشون مراوده کنن بیشتر به خاطر ترس از تنبیه های سخت هست. هرچی بیشتر از کتاب خوندم کمتر وجه تشابهی بین کره شمالی و ایران پیدا کردم. بعضی نقدها رو که می خوندم خیلی متعجب شدم که ایران رو هم مثل کره شمالی می بینن، این کتاب نکته برای گفتن زیاد داره و دوست دارم دوباره بخونمش، بگذریم. راوی اوایل کمی خشک کتاب رو میخوند که کم کم با جلوتر رفتن کتاب بهتر میشه. به طور کلی خیلی خوب بود و واقعا ارزش خوندن داره

با شنیدن نام کره شمالی کمتر کسی است که حس کنجکاوی اش تحریک نشود و مجموعه بزرگی از سوالات و مجهولات در برابرش قد علم نکند. حتی پرده آهنین شوروی سابق نیز در برابر پرده های فولادین مخفی کاری حکومت کره شمالی، حرفی برای گفتن ندارد. مردم کره شمالی در قرنطینه ای سنگین و نفوذ ناپذیر محبوسند. نه آنان از جهان پیرامون خود و آنچه در آن می گذرد خبری دارند، نه جهانیان می دانند در این کشور مرموز و ناشناخته چه می گذرد. کتابها، مقالات و گزارش های معدودی که در این زمینه وجود دارند، برآورنده عطش محققان و کسانی که می خواهند در مورد این کشور و آنچه در آن می گذرد اطلاعاتی به دست آورند نیستند. کتابها و سرگذشت نامه هایی از کسانی که به نحوی موفق به ورود به این دژ نفوذ ناپذیر شده اند یا از آن گریخته اند منتشر شده که هر یک گوشه ای از واقعیات را نشان می هند. بسیاری از این کتاب ها توسط کسانی نوشته شده که به غرب گریخته اند و یا تمایلات غربی داشته اند. بنابراین شائبه جهت دار بودن به آن ها وارد شده است. اما کتاب توسط نویسنده ایرانی و نزدیک به حکومت نوشته شده است. او در جریان سفر رسمی در یک هیات بلند پایه فرهنگی سیاسی به آن کشور سفر کرده و به اطلاعات و مکانهایی دسترسی داشته که بعید است حتی بسیاری از شهروندان کره شمالی به آن دست یافته باشند. بنابراین صرف نظر از گرایش و نگاه نویسنده، می توان اطلاعات مفید و دست اولی از آن کشور به دست آورد که توسط نویسنده ای از یک کشور دوست نوشته شده. هر چند که دلایل ذکر شده برای بسیاری از کاستی ها، همان شعارهای آشنای داخلی خودمان است. اگر کنابهای دیگری در این زمینه مطالعه کرده اید، خواندن این کتاب نیز برای افزایش آگاهی شما از این کشور ناشناخته خالی از لطف نیست.

توی توضیحات گفته بودن "رضا امیرخانی در کتاب صوتی نیم دانگ پیونگ یانگ، خاطرات و مشاهدات خود از کشور کره شمالی را به رشته تحریر درآورده که از نگاهی جدید و به دور از کلیشه‌های رایج برخوردار است. "به نظرم بیشتر منظورش مشروع نشون دادن اون حجم از دیکتاتوری و ظلمی بود که به مردم کره شمالی رواج داده بودن. باب شده جدیدا وضعیت ایران با کره شمالی مقایسه میشه و نویسنده هم سعی کرده بود با گفتن اینکه تحریم‌های خارجی و هزاران حرف این مدلی دیگه مدل مثلا بدون قضاوتی از شرایط زندگی اون مردم نشون بده! برید کتابهایی رو بخونید که افرادی اونو نوشتن که مستقیما اهل کره شمالی بودن و فرار کردن، اون وقت میفهمید واقعا چه خبره. تازه همونایی که فرار کردن هم همشون وضعیت خوبی نسبت به توده مردم داشتن که تونستن فرار کنن پس دیگه تصور اینکه برا مردم عادی زندگی تو اون کشور چطوریه رو خودتون حدس بزنید. و به نظرم چیزی که در این کتاب و کتابهایی که در مورد کره شمالی مشترک هست محرومیت شدید مردم کره شمالی از حق انتخابه. حتی انتخابات تنها یک کاندید داره و رای دادن هم اجباریه آخه این چه انتخاباتیه؟! هر چقدر هم که مانور بیشتر روی قضاوت نکردن توی کتاب داده شد به نظرم بیشتر بهش جنبه تبلیغاتی داد

البته که رضا امیرخانی هرچی بنویسید است خواندنی و جذاب است و ارزش وقت گذاشتن دارد و همچنین در اتباط با گوینده بسیار عالی و شنیدنی بود اصلا انگار شنونده را به بقیه ماجرا دعوت میکنید از کتاب راه هم‌بسیار ممنون که این کتاب را در اختیار شنوندگان قرار داده با این حال نظر من راجب به این کتاب در مقایسه با دیگر کتابهایی که از کره شمالی خواندم قلمی بسیار ملایم تر و شبیه به سفرنامه دارد! یعنی اینکه طبیعتا تفاوت دارد قلم انسان خاورمیانه با قلم انسان غربی! بهرحال نوع نظام سیاسی و فرهنگی که انسان در ان زندگی میکند تفاوت دارد و این تفاوت در دیدگاه فردی و حتی غیرفردی اثر دارد مثلا نویسنده ما میگوید مغازه مخصوص افراد خارجی و دیپلمات‌ها یا حتی اشاره چندانی نمیکند ولی تاکید دارد که جنسشان خریدار چندانی ندارد اما نویسند غربی میگوید مغازه دلار فروشی یعنی مردم توان خرید اقلام دلاری ندارند! یا اینکه نویسنده میگوید تا شاه عبدلعظیم هم دنگی میروند اما نویسنده غربی میگوید ما هزینه گردش‌هایی ک برایمان تدارک دیده‌اند هم پرداخت میکردیم (انگار بزور از جیبش میکَنند) جاهایی نویسنده از ارتباط گیری با انسان کرهدشمالی و مصاحبه هایش مشاهداتش را بیان می‌کند نویسنده غربی میگوید آن‌ها براحتی دروغ میگویند و برای اینکار حتی تعلیم دیده‌اند. خلاصه که انسان تحت تاثیر نظام خود برتر بین همه را از بالا به پایین نگاه میکند و انسان خاورمیانه نه تنها چنین مدعایی ندارد بلکه همین مسائل را بی قضاوت و به نرمی بیان‌ میکند و شاید هم یک جورایی طنزانه اینها را عادی سازی میکند و یا از کنار انها میگذرد و یا شایدهم به نرمی غیر مستقیم مسائل را بیان میکند..

کتاب صوتی نیم دانگ پیونگ یانگ به روایت اقای محسن حکیم به نظر من فوق العاده بود رضا امیرخانی نویسنده جوان و معروف ایرانی دو سفر خود را به زیبایی به کره شمالی را به رشته تحریر در اورده بودند قبل از بیان هر چیز باید بگویم از جسارت فوق العاده اقای امیر خانی در کره شمالی با ان دیکتاتوری گاهی به وحشت می‌افتادم و این یکی از جذابیت‌های این سفرنامه بود ایشان سفرنامه‌شان را با چاشنی طنز همراه کرده بودند و زوایای مختلفی از زندگی مردم کره شمالی را با تمام محدودیت‌ها به ما نشان دادند نکته جالب که ایشان به ان اشاره کردند وجود تحریم‌ها بود که باعث به وجود امدن این سبک زندگی در کره شمالی شده بود با توجه به این که ما هم دچار تحریم‌های شدیدی هستیم بعضی عزیزان زندگی ما را با مردم کره شمالی برابر دانسته بودند که کمال بی انصافی هست و ما فقط در تحریم‌ها مشابه انها هستیم به هر حال ایشان بی طرفانه در دو سفر دولتی و شخصی درباره زندگی و سیاست کره شمالی صحبت کرده بودند که به نظر من خیلی جالب بود. ممنون

بعد از کتاب دختری با هفت اسم که سرگذشت یک دختر از کره شمالی را شرح داده بود و البته در خلال حکایاتش بسیار از فضای حاکم بر کره شمالی و اخلاق و رفتار مرسوم در جامعه را توضیح می‌داد با کنجکاوی و علاقه زیادی این کتاب را دریافت کردم و انصافا باید از نویسنده تشکر کنم که با ظرافت و هشیاری و چیرگی لازم برای خود سانسوری ذهنیتی که از قبل از فضای حاکم بر کره شمالی داشتم کامل و روشن‌تر کرد.
بسیار تعجب آور است که در زمان کنونی و گستره جهانی که امروز شاهدش هستیم حکومتی شبیه به فراعنه در زمان مصر هنوز در گوشه‌ای از جهان وجود دارد و بسیار خودن را مدیون کسانی می‌دانم که اجازه ندادند جامعه ما به این سمت برود.
تاسف می‌خورم از این که جوانان ما (جوانان نخبه غالبا) امروز مجبورند برای زندگی عالمانه‌تر و به دور از تبعیض مهاجرت می‌کنند و شاید اگر مانند بسیاری دیگر پس از کسب دانش و مهارت در ایران عزیز خودمان و برای اعتلای آن بکوشند آینده روشن‌تر باشد
در هر صورت به لطف خدا هنوز بسیارند کسانی که دغدغه وطن دارند و با عبرت از سرنوشت کشورهای این چنینی نمی‌گذارند افول کنیم. کتاب (سفرنامه) بسیار جالبی بود و خواندن (شنیدن) امثال این کتاب‌ها بسیار برای جهان‌بینی و دیدگاه مفید ما از جهان کمک می‌کند. هر چه تشکر کنم از دست‌اندرکاران کتابراه برای انتخاب در همه زمینه‌ها برای ارتقا و اعتلای فرهنگ سرزمینمان را، باز هم کم است و این کتاب را خصوصا توصیه می‌کنم زیرا کمک می‌کند به تصمیم‌گیری برای آینده سرزمین خودمان که به شدت مراقب باشیم و اسیر روزمرگی‌ها نشویم. به هوش باشیم و موثر ان‌شاءالله

خوشم اومد، هم از قلم قوی و هم لحن طنزآلود کتاب، مطالب جدیدی در مورد کره شمالی یا «جمهوری دموکراتیک خلق کره» فهمیدم که قبلا نمی‌دونستم، قسمت آخرش بیشتر دوست داشتم.
چیزی که فهمیدم اینه (برداشت من هست و ممکنه نادرست باشه)
کره شمالی توسط یک گروه قدرتمند اداره میشه، که به دنبال استقلال کشور از آمریکا هستند، مردم اون جا یا به مرور عادت کردن یا اینطور بزرگ شدن یا قانون اونجا اینطوره یا... به هر حال به شدت مبادی آداب و متعهد به کشورشون هستند، به علت بی اطلاعی از جاهای دیگه جهان تصور می‌کنند وضعشان خوبه، با خارجی‌ها در صورتی ارتباط می‌گیرند که مترجم همراه‌شان باشد و گرنه به آن‌ها توصیه می‌کنند به هتل برگردند، تاثیر تحریم ظالمانه باعث آسیب به سلامتی مردم و مادر و نوزادان شده و کمبود دارو وجود داره.
آن‌ها (مردم) به ندرت می‌خندند، شاید از وضعیت زندگی‌شان باشد و به خاطر آن دچار افسردگی باشند. شاید هم نه. به هر حال حکومت یا حزب به مردم رسیدگی می‌کند، و همه چیز زیر نظر حزب است، فردیت وجود ندارد، نیازهای اولیه مردم همگی توسط حزب تامین می‌شوند، مردم برای اینکه حق قانونی خود را مطالبه کنند مشکلی ندارند و به نظرم از عزت نفس بالایی هم برخوردارند.
و یک نکته مهم اینکه تلویزیون شان برنامه‌های سرگرمی‌ چندانی ندارد. و برای رهبران کبیر احترام بسیاری قائلند.

کتاب جالبی بود و هنونطور که خودشون در کتاب فرمودند مثل تمام کتاب‌های دیگر که درباره این کشور نوشته شده است کلیشه‌ای نبوده و فضایی تاریک نساخته بودند اگر چه در بطن داستان میتوانستیم شاهد وضعیت دیکتاتوری و فضای بسته این کشور باشیم
از نکات مثبت این کتاب میتوان به طنز نویسی و مهارت نویسنده اشاره کرد
از دیگر نکات مثبت آن همانطور که در ابتدا گفتم غیر کلیشه‌ای بودن آن است
دیگر اینکه به دلیل نپرداختن به جزئیات اضافی این کتاب خسته کننده نبود بلکه بسیار سرگرم کننده بود و هر فصل جذابیت‌های خاص خود را داشته است
نکته مثب دیگر آنکه فصل‌ها به خوبی قسمت بندی شده بود و ذکر تاریخ ایده‌ای جالب بود که اگر چه به نظر من در سفرنامه نویسی واجب از اما کمتر سفرنامه نویسی تاریخ دقیق را بیان میکند و معمولا از ماه و سال در میانه و یا تیتر استفاده میشود اما نویسنده در این کتاب روز را نیز ذکر کرده است
از نکات منفی این کتاب میتوان به نحوه نگارش و نحوه خوانش در بعضی از قسمت‌ها اشاره کرد؛ متاسفانه من نسخه متنی آن را ندیده‌ام بنابراین نمیتوانم بگویم مشکل از خواننده بود و یا نویسنده اما برخی قسمت‌ها به صورت رباتیک به گوش میرسید مانند نحوه صحبت کردن کامپیوتر یا دقیق تر نحوه فارسی خوانی گوگل ترنسلیت😄
در کل کتاب خوبی بود و ارزش خواندن را داشت
در آخر نیز مثل همیشه از مجموعه کتابراه و همه کسانی که برای تولید این کتاب صورتی زحمت کشیدند و همینطور نویسنده محترم کمال تشکر را دارم

رضا امیر خانی در این کتاب سفرنامه‌ای از سفر به کشور کره شمالی را بیان می‌کند. در این کتاب که که سال ۹۷ در کره شمالی را توصیف می‌کند با ظرافت به محدودیت‌های موجود برای مردم کره شمالی و خصوصیات فرهنگی مردم این کشور می‌پردازد.
رضا امیر خانی در این کتاب با ظرافت خاصی بیان می‌کند که در یک حکومت تمامیت خواه همه چیز در نظر مردم به صورت عالی نمایش داده می‌شود در حالی که در واقعیت این چنین نیست. از نظر نویسنده وقتی که شاخصی برای مقایسه نباشد می‌توان بدترین شرایط را بهترین جلوه داد. رضا امیر خانی متولد ۱۳۵۲در تهران است. او دوران دبیرستان خود را در مدرسه استعداد‌های درخشان علامه حلی تهران گذراند. او با کمک استعداد درخشان خود در سال ۱۳۷۰ وارد دانشگاه شریف شد و مهندسی مکانیک خود را گرفت. در سال ۱۳۷۱ موفق به اخذ گواهینامه خلبانی شد تا جوانترین خلبان ایرانی باشد.
ایشان آثار بسیار فاخری دارد از جمله:
من او
رهش
جانشینان کابلستان
سر لوحه ها
و...

شیوه نگارش جناب امیرخانی تا حدودی شبیه قلم مرحوم جلال آل احمد است، روان، صمیمی، رک و صریح (نه به اندازه مرحوم آل احمد) وبا چاشنی طنز. قبلا با "کتاب فرار از اردوگاه ۱۴" با شیوه زندگی در اردوگاههای کار کره شمالی آشنا شده بودم، در این کتاب تا حدودی با زندگی مردم عادی کره شمالی آشنا می‌شوید و فضای رعب و وحشت ناشی از تک حزبی و تک صدائی حاکم بر مردم را حس میکنید، صدای راوی هم خوب بود فقط یک اشتباه لفظی بارها تکرار میشه، تکیه کلام یکی از همکاران جناب امیرخانی در طول سفر جمله ترکی "دستهاتون درد نکنه" است که به اشتباه برای تلفظ ترکی "دستهاتون "سه بار از حرف لام استفاده میشه بار اول با اعراب ساکن و بار دوم و سوم از اعراب فتحه استفاده میشه و این الللریز اشتباهه، اللریز درسته یعنی دوبار لام تلفظ میشه بار اول با اعراب ساکن و بار دوم با اعراب فتحه، بنظرم چنین اشتباهی که بارها هم تکرار میشه بدجوری تو ذوق شنونده‌ای که ترکی بلده میزنه. این کتاب رو تو جشنواره یلدا از کتابراه عزیز دریافت نمودم و اولین آشنایی من با نوشته‌های آقای امیرخانی است و البته باب سلیقه من، انشالله بعد از این کتابهای بیشتری از ایشون را خواهم شنید ممنون از کتابراه عزیز

در کل با شنیدن این کتاب متوجه میشید که نه تنها چیز زیادی درباره کره شمالی نمی‌دونید بلکه با قواعد سخت گیرانه دولت قرار هم نیست بیشتر از نیم دونگ پیونگ یانگ به شما اطلاعاتی برسه! نثر روان و طنزگونه نویسنده اما خوب می‌تونه شمارو سرگرم کنه و در دل همین داستان‌ها و اتفاقات به شما بگه چه قدر نظام حاکم بر کره شمالی بسته هست. چیزی که منو به فکر فرو برد این بود که مردم از ترس هیچ صحبتی با غریبه‌ها نمیکردن یا این واقعا جز اعتقاداتشان بود؟! یعنی فرهنگ و نوع زندگی باعث شده بود این قدر نسبت به خارجی‌ها گوشه گیر و نسبت به مواضع دولت قانع و آرام باشند. البته می‌دونم که در حزب کمونیست کسی کوچک‌ترین خطا و سرپیچی بکنه همه چیزش رو از دست میده. از جمله کار و درآمد و خونه. واقعا این کتاب طنز تلخی بود از افتخار و غرور واهی کشوری که در عقب ماندگی به سر میبرد و مردمش را در کشور خودشان زندانی کرده است.

ببینید شخصی با رانت امکان سفر به کشوری ممنوعه رو پیدا میکنه. اگر ورود به این کشور محدود به یک سری افراد خاص نبود ایا این اثر خواندنی بود؟ هرگز. قطعا نویسنده‌های بهتری هستند که از قلم گیرا‌تر و منسجم‌تری برخوردارند. ولی همچنان کتاب به دلیل وجود دیکتاتوری بی مثال کره‌ی شمالی عجیب و خواندنی‌است. اما متن پر است از شوخی‌های سطح پایین شبیه به شوخی‌هایی که معلم‌های پرورشی در مدارس، حتما متوجه منظورم میشید یا شوخی‌هایی که سیاسیون مورد استفاده قرار می‌دهند تا خود را همرنگ مردم نشان دهند. مثل همین شوخی اخیر سخن‌گوی دولت با استفاده از جوک‌ها و اصطلاح‌های وایرال شده‌ در شبکه‌های اجتماعی تا مثلا بگوید من از جنس مردمم و از میان مردم می‌آیم. نویسنده جایی شروع میکند به مقایسه‌ی کره‌ی شمالی و ایران، این بخش خنده‌دار است. شدت داشتن رانت را در این بخش متوجه می‌شوید.

از آقای رضا امیرخانی عناوین کتاب زیاد دیده بودم، کتاب‌هایی ترندشده، ارمیا، رهش و.... اما نه می‌شناسمش نه از ایشان مطلبی خوانده یا شنیده بودم، البته فکر کنم!؟
این گزارش سفر و سفرنامه باهم بود، نه کامل این نه کامل آن، البته نیز فکر کنم!؟
اما از دست نگارش و طنز و روانی نویسنده، رضا امیرخانی، لذت بردم و ساده و روان بود. همگان می‌توانند این کتاب نیم دانگ پیونگ‌یانگ را متوجه شوند و بخوانند.
کتاب آموزشی و آگاهی دهنده از کشور کره شمالی، با حکومتی بسته، به روایت مسافرانی که بنا به هر دلیلی در این کشور اقامت کردند و مهمان بادعوت شده‌اند.
من از کشور کره کتاب نوشتم و برام جالب بود که از کره شمالی نیز خواندم رها از ایده و فکری نگارنده، موضوع نوشتن قلم نویسنده، خیلی شبیه فیلمی که از کره سال‌های قبل دیدم بود؛ البته کره همین‌قدر اجازه قبل‌تر هم به مسافرانش نمی‌داد.

کتاب بسیار جالبی در قالب خاطره نویسی و با دورن مایه‌ای آمیخته با طنز بود که ابعاد تازه‌ای رو از زندگی در یک کشور محدود و بسته دیکتاتوری نشون می‌داد. ابتدا فکر میکردم با یک سفرنامه خشک و خسته کننده رو برو ام... اما متن روان و بدون تکلفش کمک کرد تا انتها با اشتیاق ادامه بدم. زبان طنز مودبانه‌اش هم دوست داشتنی بود. سفرنامه‌ها همیشه جذابیت خاص خودشون رو دارن مخصوصا اینکه این سفرنامه از نگاه یک هموطن با اشتراکات زیاد فرهنگی باشه و اگر نویسنده زبانی خودمانی و طنز هم داشته باشه دیگه سفرنامه چیزی از جذابیت کم نخواهد داشت با تموم شدن کتاب احساسم اینه که یک سفر به کره‌ی شمالی رفتم و برگشتم و تا حدود زیادی با فضا و جو موجود اونجا آشنا شدم... با سپاس از نویسنده‌ی باذوق و حاذق جناب امیرخانی و همینطور گوینده‌ی با احساس و کاربلد جناب حکیم معانی

کتاب ماجرای سفری است به کره شمالی بعنوان سفرنامه واقعا جذابه و برای افرادی که اطلاعات سیاسی دارند شاید جذابتر باشه
صدای راوی مناسبه و خوانش بسیار خوبی هم داره.
داستان در مورد سفر یک گروه مستندساز به کره شمالی است. شیطنت‌ها و ماجراجوییهای گروه و نکته سنجی‌های نویسنده آن هم در چنین کشور بسته‌ای باعث میشه داستان یکنواخت و خسته کننده نباشه.
ظاهرا بعد از جنگ شرایط کره شمالی بد نبوده ولی حالا مثل جزیره‌ای دور از همه دنیا ایزوله شده‌اند.
برای من که روابط بین انسانها خیلی عجیب و باورنکردنی بود. انگار که همه توی یک پادگان بزرگ زندگی می‌کنند و مردم عادی سرباز صفر هستند و حزبی‌ها هم درجه دار. این کتاب را قبلا متنی‌اش را خوانده بودم و اینبار صوتی‌اش را گرفتم و خانوادگی همه با هم گوش دادیم تجربه خوبی بود

عالی بود این کتاب یکی از بهترین کتاب‌هایی بود که شنیده‌ام
داستان آن به شدت نو و خلاقانه طراحی شده بود و توانست بین اجزای مختلف آن انسجام و ارتباط تشکیل شود. در ابتدا توصیف‌های زیبا و همچنین طنز نرمی را شاهد بودیم که به شدت هوشمندانه بودند همچنین لفظ بازی و بازی با کلمات آن خیلی خوب بود در اواسط هم که شاهد رویارویی حوا با آدم بودیم که به شدت عاشقانه و احساسی بود که توانست حس قلبی نویسنده را نسبت به این موضوع به خوبی بازتاب بدهد فقط در کمتر جایی میتوان دید که کلمات و اصطلاحات همدیگر را نقض کنند و هماهنگی افت میکرد اما درکل پکیج خوبی ارائه شد گویندگی هم که به شدت با احساس و ادراک بیان شد و توانست پیش از بیش ما را به فیض برساند موارد مثبت انسجام بین محتوا احساسی و عاشقانه بودن گویندگی عالی منفی گاها بین کلمات ناهماهنگی پیش میامد تشکر

این کتاب درواقع سفرنامه‌ی کره شمالی است. رضا امیرخانی نویسنده کتاب تلاش کرده تصویری واضح و درست درباره کشوری به ما ارائه دهد که کمترین چیزها را در مورد آن می‌دانیم. او درجایی گفته که تلاشش بر این بوده که در این روایت نه‌تنها از غرض‌ورزی غربی که از روایت فاتحانه‌ی دولتی کره‌ی شمالی نیز فاصله بگیرد و آنچه را بازگو کند که خود در دو سفری که به این کشور داشته، تجربه کرده و به چشم دیده است. او برای حفظ این صداقت پیش از سفر تحقیق خاصی انجام نداده و همه‌ی تلاشش بر این بوده تا با ذهنی خالی و پذیرا وارد گود شود. امیرخانی پیش‌ازاین در سایر آثارش توانایی روایی خود را در کنار داستان‌پردازی‌ها به رخ کشیده است.
کتابهای متعددی در مورد کشور کره شمالی توسط نویسندگان مختلف نگاشته شده، که میتوان به روح گریان من و فرار از اردوگاه شماره ۱۴ اشاره کرد.

با سلام و درود خدمت عزیزان و تشکر ویژه از کتابراه بابت ارائه این اثر. همیشه علاقه مند بودم که از حال و روز و زندگی واقعی مردم کره شمالی مطلع شوم و ببینم که رفاه، آسایش، شادی و آزادی بیان در کشوری مانند کره شمالی چگونه بوده است. این کتاب تا حد زیادی ما را با نگرش مردم کره شمالی و زندگی روزمره آنان آشنا می‌سازد و اطلاعات ارزشمندی را به ما می‌آموزد. متاسفانه مردم این کشور در انزوا و خفقان خاصی به سر می‌برند و به عبارتی دچار بدبختی آموخته شده هستند و بدتر از آن عادت به این سیستم مخرب، در روح و روان و زندگی روزمره آنان به عنوان یک هنجار جا افتاده است و حتی اگر هیاُت حاکمه آن جا هم عوض شوند باز هم تغییر الگوی فرهنگی و اجتماعی مردم سال‌های سال زمان می‌برد. با سپاس فراوان

سفرنامه ها همیشه جذابیت خودشون رو واسم داشتن به خصوص اگه متعلق به شهر یا کشوری باشه که رفتن به اونجا امری بعید یا شاید محال باشه و خب قلم طنز آقای امیرخانی هم جذابترش کرده بود واسم. نکته مثبت دیگه اش نقد منصفانه و روایت بیطرفانه نویسنده درمورد کشور عجیب، مبهم و ناشناخته کره شمالی بود. به نظرم رهبران و مدیران حزب حاکم کره شمالی خودشون هم میدونند که اگر مرزهای کشورشون رو باز کنن یا مردمشون با خارجیها رابطه و ارتباط داشته باشن مطمئنا لخت بودن پادشاهشون لو خواهد رفت. فکر میکنم در کنار تمام کتابهایی که در مورد فرار از کره شمالی وجود داره این سفرنامه هم باید خونده یا شنیده بشه.

با سلام و تشکر از دوستان کتابراه برای در اختیارقرار دادن رایگان این کتاب. اولین چیزی که درابتدا من را جذب کرد عنوان کتاب در مورد کره شمالی بود، اما نثر روان نویسنده و گویش جذاب آقای حکیم معانی موجب شد که تا شنیدن این کتاب را به اتمام نرساندم سراغ کتاب دیگری نرفتم واقعا دست مریزاد. گویی با لحن و گویش جذاب خواننده و بیان صمیمی نویسنده سفری شخصی را به کره‌ی شمالی تجربه نمودم و از آن لذت بردم حتی تحلیل‌های سیاسی بین متن نیز به نظر من تاحدود زیادی واقع بینانه و فاقدتعصب بود و غلظت و حجم آن سادگی و روانی روایی اثر را تحت تاثیر قرار نداده و جذابیت متن را نمی‌کاست

نویسنده به صراحت علت وضع کره شمالی و سایر کشور‌های مانندآن را فقط تحریم میداند و نه سیاست‌ها و عملکرد حاکمیت. آقای امیر خانی طوری حرف میزند که انگار از کشوری اروپایی به کره سفر کرده و تا به حال همچین چیز‌هایی ندیده. و راجع به آزادی و امنیت و رضایت مردم میگوید که نمیداند نظر مردم کره چیست یا حدسی هم ندارد جالبه بعد از دو سفر چند روزه و کلی ارتباط ندونی یا نخوای بگی انگار که کمال همنشینی کره ای‌ها در نویسنده اثر کرده. خلاصه حس صادقانه‌ای از این کتاب نمیگیری ولی اگر کتاب‌های دیگه‌ای راجب کره خوانده باشی چیز‌های دستت میاد.

من بدلیل علاقه‌ام به سریالهای کره‌ای این کتاب برای مطالعه انتخاب کردم و همچنین سوالاتی که ممکنه تو ذهن هر کسی راجع به کره شمالی باشد.
اطلاعات نسبتا خوبی داشت هر چند که نمی‌تواند کامل باشد ولی یک ذهنیت کلی ایجاد می‌کند.
طنزی که در کتاب بود را دوست داشتم چونکه شنونده را ترغیب به گوش دادن ادامه داستان میکرد البته برای کسانی که با اسامی کره‌ای آشنایی ندارند ممکن است تکرار این اسامی خسته کننده و یا گیج کننده باشد.
در کل از شنیدمش لذت بردم و به برخی از ابهاماتی که راجع کره شمالی داشتم پاسخ داده شد. با تشکر از کتابراه

اینترنت، مد، تلویزیون، ارتباطات، تلفن همراه و... هرروز زندگی مان را تحت تاثیر قرار میده و حتی اوغات فراغت مان را پر میکند. اما هستن عده‌ی کمی که هیچگونه دسترسی به هیچ یک از این وسایل ارتباطی ندارند و حتی به نظر میرسد در برخورد با غریبه‌ها دچار نگرانی میشوند.
روایت جالب و شنیدنی از دو سفر به پیونگ یانگ کره شمالی برای کشف این ملت ایزوله حتی دور از تصور و کمتر شنیده است.
خیلی زیاد این شنیدن کتاب صوتی نیم دانگ پیونگ یانگ را به علاقمندان سفر به ناشناخته‌های ملل توصیه میکنم.
با سرعت یک و نیم برابر به راحتی قابل شنیدن است.

من نسبت به کره شمالی کنجکاوم، ولی فقط یه کتاب از فراریهای کره شمالی خوندم. من نسبت به رسانه‌های غربی و روایت اونها کاملا بی اعتمادم. اونا رسانه‌هایی هستند که از ایران تروریستهای بیابانگرد شترسوار ساختن. پس چه تضمینی هست که روایتشون در مورد کره شمالی درست باشه؟
والبته اونها رسانه‌هایی هستند که از جهنم کره‌ی جنوبی برامون بهشت ساختن. ولی این روایت یه ایرانیه از کره‌ی شمالی که واقعا از تک تک فرصتها استفاده کرده و با تیزبینی دیده و تحلیل کرده و من از کتاب خوشم اومد. البته من الکترونیکشو خوندم و راجع به گوینده نظری ندارم.

شاید قبل از مطالعه فکر نمیکردم انقدر از خواندن کتاب سوپرایز بشم، مطمئناً یکی از بهترین سفرنامه‌هایی بود که خوانده‌ام، روند متن و گیرایی داستان باعث میشود اصلاً نخواهید داستان را نیمه تمام رها کنید.
سفرنامه به دو سفر آقای امیرخانی به کره شمالی میپردازد و نگاه بی طرفانه و دیدی عامیانه‌تر و غیر سیاسی‌تر به این موضوع که در دیگر کتاب‌های مربوط به کره شمالی کمتر دیده میشود.
لحظات طنز و شوخی‌های شخصیت‌های حاضر در سفر که نویسنده در لابه‌لای اتفاقات و توصیفات سفر به تصویر میکشد بر زیبایی شنیدنش می‌افزاید.

کتاب صوتی نیم دانگ پیونگ یانگ نویسنده جناب آقای رضا امیرخانی بنظرم شنیدن این داستان لذت بخش خواهد بود البته با شروع آن کمی مردد بودم پیگیر داستان شوم ولی در ادامه چون موضوع آن سفر نامه مخصوصا درکشور کره شمالی با چاشنی طنز وسیاسی است برایم جالب شد با دعوت ازنویسنده کتاب توسط دوستان خود به تیم رسانه‌ای ایران می‌پیوندد و مشاهدات خود بیان می‌کند و تقریبا شنیدنی های
این کشور برایم ثابت و یاد آور کتاب۱۹۸۴ جورج اورول می‌شود از اجرای خوب و عالی جناب آقای محسن حکیم معانی و دست اندرکاران کتابراه کمال تشکر دارم

گفتار متن روان و خوانش آن سبب دنبال کردن داستان توسط شنونده می گردد و پیشنهاد میکنم چه آن هایی که آرزوی کره شمالی شدن ایران را دارند و چه آن هایی که این آرزو را ندارند این کتاب را بخوانند حقایقی گویا و بسیار مشخص و قابل فهم را بیان میکند خصوصا درباره تحریم‌ها و اثرات آن و تک صدایی شدن حکومت و رفتن به سوی دیکتاتوری ولی به گفته خود نویسنده در آخر هنگام خروج از کره انسان کره شمالی برای انسان ایرانی فداکاری میکند و... این کتاب اگر خوب توجه کنیم دارای درس‌های آموزنده‌ای است که امیدوارم سیاستمداران به آن توجه کنند

با این که نویسنده نمی‌توانست با توجه به شرایط کره شمالی، کتاب را آن طور که باید بنویسد اما همین اندازه هم اطلاعات زیادی می‌دهد. طنز، داستان را واقعا جذاب و خواندنی میکند، هر فرهنگ و ملتی قابل احترام هست اماچه طور یک رهبر تا این اندازه می‌تواند کشور را به یک زندان تبدیل کند واقعا عجیب است. این مردم تا کی اسیر خواهند ماند؟ البته نظراتی خواندم که نویسنده را تحقیر می کنند که آن‌ها هم قابل احترام هستند ولی نباید قضاوت بی جا کرد.

من در کل لحن طنز کتاب و داستانی بودن این سفرنامه رو پسندیدم. اولین بار بود که از این نویسنده به لطف کتابراه کتابی به طور رایگان در اختیارم قرار گرفت تا با شیوه بیان این نویسنده آشنا شدم و ترغیب شدم کتابشون درباره افغانستان رو هم گوش کنم. با وجودی که قبلاً درباره کره شمالی کتاب خوانده بودم و اطلاعاتی داشتم اما نویسنده با بیانی ساده و لحنی طنز اطلاعات بیشتری درباره این کشور ارائه کرد که جالب بود. در کل خواندن کتاب رو توصیه می کنم. به نظر من گوینده هم خوب بود.

نقد کتاب: این کتاب یک سفرنامه مربوط به سفر نویسنده به کره شمالی است. همان طور که در کتاب توضیح داده شده نویسنده سعی کرده تا هم کره شمالی را از زاویه دیدی جدید معرفی کند و هم متن کتاب را در قالب یک سفرنامه حفظ کند، و نه یک داستان خیالی! اما طبق اعتراف خود نویسنده به خاطر همکاری تیم ایرانی و کره شمالی در قسمت‌هایی از کتاب دچار محدودیت شده و نتوانسته واقعیت را به تصویر بکشد که با همه تلاش‌های نویسنده برای ایجاد یک‌ کتاب مفید، یک نقطه ضعف مهم از کتاب به شمار می‌رود

ایکاش عکس نویسنده در کنار کتاب باشد.
بنظرم هر کسی که ایشان را نشناسد، با شنیده شیوه نگارش کتاب تصور میکند که فردی از همان آقا زاده های.... از سر دلخوشی و بیکاری یه کتابی نوشته..
من خودم بشخصه اول یبار بعد از گوش دادن همان قسمت اول آنرا پاک کردم. ولی با سرچ کردن نام ایشون وکمی جستجو در مورد کارهای قبلی، مشتاق به گوش کردن ادامه آن شدم که خیلی هم از گرفتن این تصمیم خوشحال شدم.. البته کار گوینده هم بسیار تاثیر گذار بود.. زیبا، روان و بجا
با سپاس بیکران از مجموعه کتابراه

از ادبیات و لحن کلام میشه شخصیت و حتی ظاهر نویسنده را مجسم کرد. یقه اخوندی و ریش و بوی جوراب مخلوط با عطر مشهدی و ادبیات اخوندی و مسئول جمهوری اسلامی و اختلاس و رانت و فساد و ریا و صیغه و هرزگی و نداشتن سواد و تخصص و ناکارمدی... که هر ایرانی رو به یاد اقلیتی منفور می‌اندازد که تحمل این قشر برایش دشوار است چه برسد به خواندن کتابش.. با اینکه علاقه بسیار زیادی به مطالب مرتبط با کره شمالی دارم نتونستم کتاب رو تا اخر گوش کنم و عطایش رو به لقایش بخشیدم.

صدای گوینده خوب بود داستان در مورد دوستانی هست که باهم به کره شمالی سفر میکنن و آشنایی کامل از این کشور ندارن و چیزهای زیادی در این سفر یاد میگیرن که در آن جا هر وقت اراده کنی بری آرایشگاه نیست باید وقت گرفته باشی ودولتشون هم در جریان مشتریها وتعدادشون باشه و اگر مشتری بدون در جریان بودن دولت مویش رو کوتاه کنی کارت در اومده وگرفتار میشی هم خودت وهم کل خانواده بازداشت میشن به عنوان یک خائن به هر حال موضوعات جالبی در داستان گفته میشه موفق باشید

بسیار جالب بود و برای حداقل خود من یادآور سفرهای متعدد به آسیای میانه بخاطر شرایط شغلی‌ام بود.. تقریبا تمامی کشورهای کمونیستی به این صورت هستند، حالا مقداری مدرن مثل چین و بی مثال مانند کره شمالی.. در سفر به ترکمنستان و شهر عشق آباد واقعا همینطوری بود و قرقیزستان، مغولستان و تاحدودی چین هم همگی جو خفقان و بسته‌ای دارند..
ولی جالب این بود که نمایندگان کشورمان تقریبا فرقی با افراد عادی ندارند و شاید فقط صاحب ماشین و مترجم باشند.. در کل جالب بود و شنیدنی..

نویسنده درجه یک و مورد علاقه من..
لذت بردم از شنیدن این کتاب و وصف حال جذابی از دو سفر به کره شمالی.
از بیرون نگاه کردن به شرایط کره شمالی آسونه اما جای جای شنیدن این کتاب، این رو در ذهن داشتم که چقدر تعصب و بدون تفکر انتقادی بودن، می‌تونه جامعه روبه زوال ببره و تلنگری به ایران خودمان..
نکته منفی: رضای امیرخانی عزیز چرا آخر کتاب رو به یک باره تموم کردی.. جای خالی یک فصل جمع بندی کاملا احساس می‌شد.

کتاب خوبی بود قبل از این کتاب جانستان کابلستان را شنیده بودم از جناب امیرخانی شناخت عموم مردم از دو کوریا فعلا بر میگرده به سریال‌هایی که از کره جنوبی در شبکه‌های تلویزیونی پخش میشه. و من خودم در مورد کره شمالی زیاد نمی‌دانستم و بعد از شنیدن این کتاب علاقمند شدم تا در مورد کشور‌های مختلف و فرهنگ‌های مختلف بیشتر بدانم. و ممنون از گوینده محترم که صدای شان خیلی مناسب و خوب بود خسته نباشید خدا قوت

فکر نمیکردم رضا امیرخانی انقد بانمک باشه! انقدر از این کتاب با لحن خودمونیشو خوانشِ فوق العادش خوشم اومد که به همه‌ی دوستام پیشنهادش کردم! بعدم همیشه میخواستم بدونم مردم کره‌ی شمالی چجوری زندگی میکنن. خیلی برام جالب بود و از مواردی که نویسنده و سید موسوی و سید مجتبی از برخورد مردم کره‌ی جنوبی میدیدن واقعا تعجب میکردم! گاهی انقدر خندم میگرفت که خانوادم با تعجب بهم نگاه میکردن!
خیلی پیشنهادش میکنم

کتاب جالبی بود البته گاها از طرز جمله بندی که بعد از فعل ادامه جمله رو میگفتند خوشم نیومد. صدای راوی کاملا متناسب با سبک نوشتاری کتاب بود که گاهی فکر میکردم خود نویسنده داره برایم تعریف میکنه. در مورد موضوع کتاب باید بگم بعضی از موضوعات که در مورد کره شمالی مطرح شد من رو به یاد ایران انداخت چون همون مسائل رو ما اینجا هم داریم و در مورد بقیه چیزها هم داریم به سرعت به کره شمالی میرسیم ممنون از کتابراه عزیز

از گوینده محترم کتاب کمال تشکر رو دارم به زیبایی و دلنشینی کتاب افزودند
از قلم زیبا وپر نکته نویسنده محترم هم خیلی لذت بردم. خیلی دوست داشتم کتابی در مورد کره شمالی بخونم خوشحالم که این کتاب رو انتخاب کردم. در کل خواندن این کتاب دنیایی جدید با نکته‌های پیدا و پنهان در ذهن مخاطب ایجاد می‌کنه. شنیدن کتاب رو پیشنهاد می‌کنم. وحتما بعدگوش دادن به این کتاب دید مخاطب به وضعیت کشورهای غیر دموکراتیک تغییر می‌کنه

به عنوان کسی که خیلی زیاد توی زمینه کره شمالی مطالعه کرده و تقریبا کتاب‌های زیادی رو با این سبک خونده میشه گفت اگر قبلا توی این زمینه خونده باشید اطلاعات جدیدی نداره. اما نویسنده سبکش دوست داشتنیه و دقت قابل توجهی به اطراف داره. مهمتر از همه اینکه این کتاب از دید یک توریست ایرانی نوشته شده. ولی اگر میخوایید اطلاعات دقیق تری راجع به این کشور داشته باشد کتاب‌های پناهندگان رو بخونید.

آن قدر اطلاعات از وضعیت اجتماعی کره‌ی شمالی کم است و تقریبا همه عبارت است از اطلاعات دهن به دهن که کمی هم تحریف و یک کلاغ چهل کلاغ درونش هست. ما را بیشتر مشتاق دانستن در مورد این مرز و بوم می‌کند. ولی نویسنده از پنجره‌ی خود دید زده این کشور رو و انگار عمدا از یک سری چیزهای که بیشتر در جوامع روال صحبت است دوری کرده و چشم اندازی دیگر ارائه داده از کره‌ی شمالی.

یه کتاب فوق العاده، نثر روان، مثالهای زیبا در عین درگیر کردن ذهن اما دلنشین، حس همزاد پنداری بالایی پدید میاره برای خواننده. صرفا سفرنامه نبود منظور خارج از چارچوب سفرنامه‌های معمول بود اما هیچوقت هم خودت بیرون ازون نمی‌دیدی و دقیقا روی لبه حرکت کرده بود.
در مجموع خیلی خیلی عالی بود و توصیه میکنم با هر گرایش ذهنی یکبار این کتاب تجربه کنند.
مرسی از کتابراه بابت اشتراک کتاب

سلام کتاب خوبیه، از این لحاظ که حقایق با دقت نظر خاص این نویسنده ارائه شده است. از آنچه به نظرش منطقی بود یا عکس آنها خوبی‌ها و بدی‌هایی که دیده بود. به قول خودش هر چه را دید نوشت و شما با خواندن کتاب متوجه فضای حاکم بر کره می‌شوی چه از نظر نظم و انصباط و نگاه یک سویه به مردم تا اشکالاتی که هست. کتاب خوبیه ممنون کتابراه خداقوت به نویسنده محترم و راوی کتاب

این کتاب رو من نسخه الکترونیکی اش رو خوندم. اگر میخواهید راجع به کره شمالی و استبدادی که در آن حاکمه بخونید این کتاب رو در کنار کتاب هایی که خود کره ای‌هایی که موفق به فرار شدند و کتاب نوشتند بخونید تا دیدتون کامل بشه نسبت به این قضیه. این کتاب بیشتر از دید یک دیپلمات یا درواقع حتی کمی محدودتر از یک دیپلمات به شما اطلاعات میده راجع به این کشور. امیدوارم از شنیدنش لذت ببرید.

"نیم دانگ پیونگ یانگ" از اون کتاب‌هاست که می‌تونه نگاهت به دنیا رو عوض کنه. رضا امیرخانی با قلم جذاب و صمیمیش ما رو به سفری می‌بره به قلب کره شمالی، جایی که شاید تو تصوراتمون جا نداشته. خوندنش مثل یک گپ دوستانه‌ است که با عمق و جزئیات به چالش‌ها و زیبایی‌های یک فرهنگ کاملا متفاوت می‌پردازه. بعد از تموم شدنش، حس می‌کنی با دیدی بازتر به دنیای اطرافت نگاه می‌کنی.

خیلی جذاب بود. من در شروع اصلا نه میدونستم نویسنده کتاب ایرانیه نه میدونستم راجع به کره و سفرنامه‌ست. کتاب با زبان طنز و خلاقانه شرح سفر داده، و اتفاقا چیزهایی رو شرح داده که بدرد خواننده/شنونده میخوره و صرفا شرح دیده‌ها نیست. نکات جالبی از کره و تحلیل‌های جذاب از دنیا و خاورمیانه. حقیقتا لذت‌بخش بود و اصلا احساس نکردم موقع خوندن وقتم تلف میشه.