نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی ویولن سیاه - مکسنس فرمین

زیبا و شاعرانه نگاشته شده، از همان لحظات ابتدایی، مخاطب رو به عمق داستان می‌کشونه. عشق به نواختن و تجسم مراحل یادگیری و... بی‌اختیار ذهنم رو به سمت تلاش برای یادگیری الفبای موزون سرایی می‌کشاند و شور درونی که باعث میشه انسان شروع و تلاش، برای یادگیری کنه.
فضای داستانی به دلیل آمیختگی با قلم جان بخشی و حس آمیزی، از همان ابتدا نزدیک به شعر یا قطعه‌ای ادبی هست. در متن توصیفات داستان، بارها و بارها عشق و ستایش ویولون، فراتر از ابزار موسیقی و گاهی به لطافت و عاشقانه‌ای همچون عشق و ستایش یک زن، به نمایش در آمده.
قهرمان داستان که نوازنده ویلون هست پس از لمس حوادثی چون معروفیت، زندگی در انزوا، اعزام اجباری به جنگ و... رهسپار شهری میشه که در اونجا با رازها و سبک زندگی پیرمردی ویولون ساز آشنا میشه.
بعد از درک این فضاسازی آمیخته با هنر و رنج و درک سحرآمیز و ستایش وار آهنگ برخاسته از قلب ویولون، داستان به نیمه‌ی سیاه‌تر خودش می‌رسه و یکباره تمام اون عشق و شکوهمندی و لطافت، رنگ دیگه‌ای رو هم از خودش به نمایش می‌گذاره.
این کتاب این موضوع رو هم در ذهن انسان شعله‌ور می‌کنه که چه بسیار هنرمندان بزرگی که قدم بر روی زمین گذاشتند اما در فرصت محدود زندگی، نبوغشون اونطور که باید، لمس و درک نشد!
موسیقی متن کتاب صوتی، دلربا و زیبا هست، متن ادبی مابین سطرهای کتاب، هنرمندانه خوانده شده و در گفتگوهای متقابل، تغییر آهنگ صدا، بر تاثیر داستان افزوده.

بد نبود اما گوینده تقریبا همه شخصیتها رو با یک صدا میخواند و این از جذابیت کم میکنه. ضمنا روایت خیلی یکنواخت و کسل کننده بود

بعضی از کلمات نامفهوم بودند اما ارزش گوش دادنش رو داشت

خیلی داستان پر کششی بود هر لحظه جالتر میشه