نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی آینه - محمود دولت آبادی

بغض کردم واقعا به قدری زیبا توصیف میکرد حال یک آدم‌ای که از درون مرده وقتی گفت شناسنامه کسی که مرده باشد رو دارید😢.... یا اون قسمت که گفت خیلی وقته کسی اسممو صدا نزده یادم نمیاد

گم کرده‌ای دارم نمی‌دانم کیست دلتنگ اویم نمی‌دانم چیست شاید دمبال منم کسی من را ندیده کدامین کوچه من را گم کرده ام؟
کتاب بی‌نظیر بود گم کردن خود بد‌ترین درده

داستان بسیار قشنگی بود، داستان خیلی از ماها که روزگاری است مرده ایم و منتظر مرگ جسمی هستیم، صدای گوینده گان هم خوب بود

بیشتر حول محور انزوا و ادم‌های منزوی میچرخه این کتاب. نسبت به بقیه کار‌های دولت ابادی زیاد لذت نبردم از این کتاب. البته نظر شخصیه و شاید من نتونستم رابطه برقرار کنم

عالی بود... ممنونم از اقاس عمرانی که این اثر رو با صدای خوبشون و لحن درستشون دوستداشتنی تر کرده بودن

پانزده دقیقه دوست داشتنی رو برام ساخت با داستانی جذاب و قلم زیبای استاد دولت آبادی. علاوه بر اون صدای هنرمندی که باعث جون گرفتن تمامی شخصیت‌های داستان شد.

با وجودیکه کوتاه بود اما تاثیر زیادی روی آدم میزاره و وادار به تفکر میشی. این که هویت خودت رو فراموش کنی و از همه بدتر به هویتی تبدیل بشی که نیستی.

بسیار شنیدنی و تامل برانگیز است، و متاسفانه امروز روزگار همزاد پنداری با شخصیت داستان کمی راحت تر شده، از کتابرا عزیز بابت ارائه رایگان این کتاب تشکر میکنم.

چه داستان دردناکی گاهی آدمها نه فقط توسط دیگران فراموش می‌شوند بلکه خودشان نیز خودشان را فراموش کرده و نمی‌دانند که هستند و از زندگی چه میخواهند

کتاب مفیدى بود انسان تا هست باید زندگى کنه و از زندگیش لذت ببره بنظر من نویسنده میخواسته بگه که اگه زندگى نکنى از دسته رفته وخیلى زود دیر میشه

نمونەای ناب از سرگشتگی و بی هدفی را در اذهان متصور خواهد کرد، حسی کە همە ما کم و بیش در زندگی با آن روبرو خواهیم شد کە گاهی حتی حقیقت زندگیمان نیز میشود.!

قلم جذابیت و کشش داره ولی حرفی ک پشتش هست‌ی جورایی تکراریه. انگار‌ی سطح افسردگی پشتشه بیشتر بجای تفکر عمیق روی مسائل انسانی. این حسی بود ک من گرفتم

با اینکه داستانش خیلی ساده به نظر میاد
ولی ادم رو مجبور به فکر کردن میکنه،
من واقعا دوست داشتم
از همه مهمتر بیان زیبا، شنیدنش رو شیرینتر می‌کرد

داستان خوبی بود، گویندگی هم خیلی عالی بود اما پایان داستان اصلا معلوم نشد که چه اتفاقی افتاده. محتوای داستان هم کمی عجیب بود درک آن سخت بود.

وضعیت مالی وحشتناکه اگه کتاب‌های معروف زیادی هم ایرانی هم خارجی بذارید تا اونایی که قدرت خرید ندارن بتونن استفاده کنن لطف انسانی بزرگی کردید

خیلی تاثیر گزار بود و اینکه بیاییم تو هر زمان و شرایطی که قرار میگیریم فراموش نکنیم که چه کسی بودیم و برای چی زندگی میکردیم 😊😌

خودش رو خیلی وقت بود از یاد برده بود... این داستان نهایت تنهایی و فراموشی رو نشون میده!فوق العاده بود💜

به نظر من ازخود بیگانگی و فراموشی از هویت را خوب توصیف کرد و اینکه چرا برای پیدا کردن هویت به راه خلاف رفت

شاید سرنوشت خیلی از ماها که بفکر آخر عمر و تنهایی هامون نیستیم و فکر میکنیم این آدمهای امروز همیشه دلیلی برای موندن کنار و اطراف ما دارند

پیرمرد آلزایمر ندارد چون به شدت درگیر زندگی است بی هویت شده است
ماهم اگر تو غم و شادی جامعه شرکت نکنیم بی هویت خواهیم شد

قلم محمود دولت آبادی بی نظیره داستان کوتاه آینه حکایت فراموشی خویشتن است، فراموشی و جستجو برای یافتن نشانی از خود

صدا عالی و خوانش عالی نویسنده عالی تر
بحث فوق العاده فلسفی
خودشناسی و کیستی
چیستی
علت فرار از خود؟
اسم پرمفهوم آینه...

در خصوص رمانهای آقای دولت آبادی نیازی به تعریف نیست، و در خصوص این کتاب ۱۵ دقیقه‌ای بسیار زیبا زندگی کردن را بیان کردند.

فقط یه بیت شعر از مولانا بعد از گوش کردن به یادم اومد
ای که دنیا همه هیچ و کار دنیا همه هیچ
ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

جالب بود مفهوم تاثیر گذار داشت به راحتی می‌تواندخواننده جذب کند. محتوای شفاف و پرطراوتی داشت از نظر دیده‌ی فلسفی باز تابش فوق العاده ست.

داستان غم انگیزی بود و یادآوری که قدر آدم‌های زندگیمون رو بدونیم که با بودن اوناست که ما انگیزه زندگی کردن داریم

خیلی‌ها پیش از مرگ طبیعی به معنای واقعی مرده متحرک‌اند.... و چه دردناک است پیش از مردن آغاز به مردن میکنی..

به نظر من که ادم اگر از زن لذت نبره و کسی رو واسه خودش نزاشته باشه همینطور خودشو گم میکنه و کسی هم دیگه نمیشناستش

کتاب خوبی خلاصه و مفیدی بود اما بنظر من اگر یکم طولانی تر بود بهتر‌
اما کتاب خسته کننده‌ای نبود من خوشم اومد
مرشس

یادآوری این که کیستیم و چگونه لحظاتمان را با دوری از خود واقعیمان از دست می دهیم، تلنگری برای دوست داشتن خودمان.

داستان زیبا و احساسی است و نام کتاب هم به داستان میاد... گویندگی زیبا و دل نشین هم به جذابیت داستان افزوده.

آدما وقتی خودشون رو از یاد میبرن و خودشون دیگه دوست نداشته باشه حتی از. ذهن و یاد خودشون هم پاک میشن چه برسه به دیگران

سلام خسته نباشید اصلا به نظر من خوب نبود و جذم نکردمتاسفانه
اون یه ستاره فقط برای خود مجموعه کتابراه دادم

موضوعش جدید و خاص بود. ایده پشت داستان خیلی جالب بود. شاید مشکل خیلی‌ها تو دنیای امروز این باشه الان.

من اولش فکر کردم مشکل از عکاس هاس ولی بعد که نظراتو خوندم متوجه شدم اون شخص خودشو خیلی وقته تو آینه ندیده بوده

سلام وقت بخیر کتاب صوتی مختصرومفید بود. کاش قبل از فراموشی خودمون به آئینه نگاه کنیم. برای همگی بهترینها را خواهانم

واقعاداستان آموزنده اى بود اینکه شاد باشیم وخودمون رو فراموش نکنیم به ارزشهاى خودمون آگاه باشیم وبه آن‌ها بها بدیم

واقعا کسی که از زندگی لذت نبره با مرده هیچ فرقی نداره، این خلاصه مفهوم کتاب بود برای من، کتاب مختصر و مفید

کلی تو فکر فرو رفتم شاید من هم میتونستم نقش اصلی داستان باشم راستی شناسنامه من کجاست خیلی وقته ندیدمش

نهایت استفاده از تمثیل استاد دولت آبادی نمونه بارز یک نویسنده ایرانیه که حتما باید داستان هاشوخوند ممنونم از کتابراه

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت عزیزانی که در گردآوری این کتاب زیبا زحمت کشیدند
داستان بامفهوم و تامل برانگیزی است

بسیار قابل تامل است که کسی ۱۰ یا ۱۵ سال در آینه خود را ندیده الان در پی هویت یابی خود است به صورت شناسنامه داشتن

باصدا خیلی ارتباط برقرار کردم، عجب متن قوی و جالبی بود. مراقبت و حضور شرط اول زندگی مفید و اثربخش است.

داستان عالی و بسیار تاثیر گذار اینکه ما گاهی اوقات از تنهایی لذت می‌بریم اما تداوم‌ دیگه لذت بخش نیست راوی هم عالی بود

خیلی ثقیل بود کنایه به خیلی چیزها داشت ادمو مجبور به تفکر میکنه عملی که در ما ادما به ندرت دیده میشه

این داستان خیلی غمگین بود اما باعث شد من به عمق غم آدم‌های تنها پی ببرم داستان خوبی بود

شاید اگر خیلی از ماهم شناسنامه نداشتیم در این هیاهوی زندگی اسممان را از خطر میبردیم... صدای گوینده و لحن عالی بود👌

شناسنامه یه فرد مرده رو میخواست که به حال و روز خودش هم بیااد غم انگیز و تامل برانگیز بود صدای گوینده عااالی

با خیال راحت پنج ستاره دادم. هم داستان استاد دولت آبادی... هم صدای دلنشین گوینده.

داستان کوتاه و تکان دهنده‌ای بود که ممکنه برای هر کدوم از ما آنقدر تدریجی اتفاق بیفته و حتی متوجه اون نشیم