نقد، بررسی و نظرات کتاب مثنوی معنوی - دفتر چهارم - مولانا جلال الدین محمد بلخی

سلام و درود بر شما جناب فیض الباری فایق سیابی

مولانا قبل از اینکه ایرانی، افغانی، عرب و یا هر ملیت دیگری باشد، یک انسان با بینشی به وسعت هستی و دیدگاهای به بلندای قامت انسانیت است.

او که به زبان پارسی سخن میگفت و با خود زمزمه می‌کرد، پارسی گو، گرچه تازی خوش تر است.

و همه شنیده ایم که در ادامه می‌گوید. . . عشق را خود صد زبان دیگر

آری، او از منظر عشق و از قله وحدت به انسانها نگاه می‌کند و ابدا نمی‌توان مولانا را محدود و محصور در زبانی و ملیتی و قالب خاصی کرد

بیایید اکنون شاه بیت مولانا رو با هم زمزمه کنیم

پس زبان همدلی خود دیگر است -- همدلی از همزبانی خوشتر است

آری آری، به راستی همدلی از همزبانی خوشتر است

با احترام و سپاس فراوان، محسن جوهری، مدیر پروژه بزرگ کتابهای خاموش

کتاب فوق العاده است!
اما قراریکه من مطالعه کردم؛ مولانای بلخی از استان بلخ افغانستان است...... چرا یک افغانستانی را ایرانی خطاب کنیم!

ارزشهای معنوی بودن و معنوی ماندن، صبر و حوصله با خواندن دفتر چهارم در من ایجاد می‌شود.

علاقمند بودم ولی مطالعش برام خوب بود

چیزی جز اینکه عالیست نمیتوان گفت