معرفی و دانلود کتاب پیاده روی با نیچه: در مسیر خودیابی

معرفی کتاب پیاده روی با نیچه: در مسیر خودیابی

کتاب پیاده روی با نیچه نوشته‌ی جان کاگ، روایتی داستان‌گونه از سفر نیچه به کوه‌های آلپ است؛ سفری که منجر به شکل‌گیری اندیشه‌هایی درخشان در ذهن این فیلسوف بزرگ شد. این اثر تحسین‌شده از طریق پرداختن به اندیشه‌های عمیق نیچه، به شما در شناخت بهتر خود و زندگی یاری می‌رساند.

درباره‌ی کتاب پیاده روی با نیچه:

این کتاب داستان تلاش برای ایستادن و قدم برداشتن به شکلی مناسب است، تا خودِ کنونی را به سوی مقصدی دست نخورده، دست یافتنی ولی دور حرکت دهید. در این صورت، حتی لیز خوردن هم می‌تواند آموزنده باشد، زیرا بیشتر وقایع مربوط به مسیر هستند نه قله. در این راه است که به قول نیچه، می‌توان «خود را یافت.»

کتاب پیاده روی با نیچه (Hiking with Nietzsche) که در سال 2018 به عنوان بهترین کتاب شناخته شده، در مورد تجلى اهداف و جست‌وجوى آن‌هاست، درباره قدم‌ زدن با نیچه در بزرگسالى است. جان کاگ (John J Kaag) می‌گوید:

«نخستین بار که قله کوروتچ را فتح کردم، فکر مى‌کردم هدف از کوهپیمایى تنها رفتن به ارتفاعى بالاتر از ابرها در هواى آزاد است، اما با گذشت زمان، وقتى موهایم شروع به سفید شدن کردند به این نتیجه رسیدم که رسیدن به قله نمى‌تواند تنها هدف کوهپیمایى و زندگى باشد. درست است که هرچه بالاتر برویم مناظر بیشترى مى‌بینیم، اما فارغ از ارتفاع، افق همیشه از نظر محو مى‌شود. هر چه سنم بالاتر مى‌رود، تأثیر پیام «ابرانسان» نیچه بیشتر و همچنین سردرگم کننده‌تر مى‌شود. چه ارتفاعى کافى است؟ من باید چه چیزى را جست‌وجو کنم، یا چه چیزى را صادقانه‌تر جستجو کنم؟ تاول پاهاى من بر چه چیزى دلالت مى‌کند، بر رنج غلبه بر خویشتن؟ چگونه به این قله به خصوص رسیدم؟ آیا قرار است به همین ارتفاع راضى باشم؟ نیچه در آستانه سى سالگى پیشنهاد کرد: «اى روح جوان با این پرسش‌ها به زندگى‌اى که پشت سر نهاده‌اى بنگر: به چه چیز تاکنون حقیقتآً عشق ورزیده‌اى؟ چه چیزى روحت را به پرواز درآورده است؟»

نیچه در تمام عمرش در جست‌جوى بالاترین چشم‌اندازهاى طبیعى و فلسفى بود و معمولاً دیدگاه‌هاى مسلط را نقد مى‌کرد. وى مى‌گفت: «بنگر! من به تو ابرانسان را مى‌آموزانم.» این «ابرانسان» کمالِ مطلوب و والاترین مقامى است که هر انسان آرزویش را دارد و هنوز هم الهام‌بخش بسیارى از خوانندگان آثار نیچه است. سال‌هاى سال گمان مى‌شد پیام «ابرانسان» روشن و بدین ترتیب است: «از این که هستى بهتر شو، فراتر از جایى که هستى برو.»

روح آزاد، تسلط بر خویشتن و پیروى نکردن از دیگران ویژگى قهرمان وجودى نیچه است که شما را وحشت‌زده مى‌کند و در همان حال، الهام مى‌بخشد. «ابرانسان» شما را ترغیب مى‌کند تا تصورى دیگرگونه از خویش بیافرینید؛ فراتر از قراردادهاى اجتماعى و محدودیت‌هاى خودتحمیلى حاکم بر زندگى مدرن، فراتر از پیش‌روى مداوم و بدون توقف هر روزه، فراتر از اضطراب و افسردگى ناشى از روزمرگى، فراتر از ترس و فقدان اعتماد به نفسى که آزادى ما را تحتِ کنترل درمى‌آورد.

افتخارات کتاب پیاده روی با نیچه:

- بهترین کتاب سال 2018 به انتخاب رادیوی عمومی آمریکایی NPR
- جزو 15 کتابی که باید خواند به انتخاب وبسایت کتابخانه Lit Hub

نکوداشت‌های کتاب پیاده روی با نیچه:

- کاگ داستان سرایی پر جنب و جوش است که زندگی نیچه را در تماس مستمر با زندگی شخصی خود قرار می‌دهد. (استیون بی اسمیت، نقد و بررسی کتاب نیویورک تایمز)

- کاگ ماهرانه نگرانی‌های فلسفی خود را با بحران‌های کوچک و بزرگ زندگی روزمره می‌بافد... صداقت وی نیروبخش است. (جف ویسنر، وال استریت ژورنال)

- پر جنب و جوش... روایتی کاملاً شخصی از تعامل مادام العمر با آثار این فیلسوف. (مجله تاتلر انگلستان - 10 کتاب برای خواندن بهار امسال)

- مراقبه... برانگیزاننده تفکر... کاگ گزارش احساسی از برخورد شخصی با ذهنی عالی ساخته است. (هفته نامه ناشران)

کتاب پیاده روی با نیچه برای چه کسانی مناسب است؟

اگر به مباحث فلسفی و به خصوص اندیشه‌های فلسفی فردریش نیچه علاقه دارید یا می‌خواهید با او بیشتر آشنا شوید، این کتاب برای شماست.

جملات برگزیده‌ی کتاب پیاده روی با نیچه:

- والاترین انسان آن است که ضداخلاقی‌ترین خصلت وجود را به بهترین نحو به نمایش بگذارد.
- این تصویر که ما انسان‌ها زندگی و تجربه می‌نامیم، هنوز در مرحلۀ طراحی است و نباید به چشم محصول نهایی دیده شود.
- هر دو در سکوت به صدای آب گوش دادند که برای آن‌ها چیزی بیش از آن بود؛ صدای زندگی، صدای بودن، صدای تغییر ابدی.
- تکرار راه فوق‌العاده‌ای است برای بیان متوالی موضوعی به دو شکل و درنتیجه فراهم کردن دو پا برای آن. حقیقت می‌تواند روی یک پا بایستد، اما فقط با دو پا به راه می‌افتد و مسیر خود را به پایان می‌رساند.

در بخشی از کتاب پیاده روی با نیچه می‌خوانیم:

آسودگی روانی برای مردی مانند نیچه نشانه‌ای مشکوک بود؛ آرامش قبل طوفان. پس از دست‌وپنجه نرم کردن با مشکلات جسمی و نیز آرمان ریاضت در 1887 و نتیجه‌گیری مبنی بر شدید و پایدار بودن هر دو، ناگهان حال عمومی نیچه بهتر شد. بهار 1887 عذاب‌آور بود. سفرش به نیس اشتباهی مهلک بود. نور کورکنندۀ شهر و شلوغی آن منجر به حواس‌پرتی فیلسوف شده بود. بنابراین تصمیم گرفت که سال بعد را به دور از سیلس‌ماریا و در تورین سپری کند؛ شهری که به عشق متقابلش تبدیل شد.

تورین میزبان نیازهای روانی نیچه بود. از طلوع تا غروب، خورشید سایه‌هایی بلند و گرم می‌انداخت. صبح‌ها از میان کوچه‌های تنگ و باریک عبور می‌کرد و بدون برخورد با هیچ‌کس، به پیاده‌روی می‌پرداخت. کوچه‌های بی‌پایان ناگهان با رسیدن به میدان‌های وسیع با جمعیت مناسب به پایان می‌رسید. عجله‌ای در کار نبود و اتفاق‌ها در زمان خوب و نه زمان مناسب رخ می‌داد. ساکنان تورین رو به آلپ، به جای دوری از طبیعت، در آغوش آن کار و زندگی می‌کنند. نیچه در آوریل 1888 نوشت: «دوست عزیزم، تورینْ اکتشافی شگرف است... در اینجا خوشحالم و بی‌توقف کار می‌کنم. مانند یک نیمه‌خدا غذا می‌خورم و می‌توانم به‌آسودگی بخوابم... هوای شهر عامل تمام اینهاست؛ خشک، نیروبخش و خوشایند.» او به هیچ‌جا بودن سیلس‌ماریا عادت کرده بود و در آن دوام می‌آورد، اما در تورین به چیزی دست یافت که خود این‌گونه توصیف کرد: «نخستین مکانی که در آن ممکنم!» معمولاً امکان داشتن مفهومی مشخص است: موقعیتی که می‌تواند به‌ثمر برسد، اما نیچه در تورین متوجه شد که این کلمه می‌تواند معانی بسیار بیشتری بدهد.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه: کوه‌های مادر
بخش اول
شروع مسیر
همراهان صبور
واپسین انسان
بازگشت ابدی
بخش دوم
زرتشت بر سفرۀ عشق
بر فراز کوه
تبارشناسی
انحطاط و انزجار
هتل انزجار
بخش سوم
اسب
اینک انسان
گرگ بیابان
خودیابی
سخن آخر: مورگن‌اشترایش
زمان‌بندی زندگی و آثار نیچه