نظر پرستو برای کتاب صوتی چشم‌هایش

کتاب بسیار زیبا و روانی بود. موضوع و قصه و سمبل‌ها خیلی تاثیر بسزایی در من داشت. خیلی لذت بردم؛
اما.
تعجب میکنم، کتاب، نویسنده، موضوع، پرداخت، داستان، انتشارات، گوینده، همه و همه درجه یک و عالی. این نوازندگی ناشیانه پیانوی اول و آخر هر فصل با اینهمه ضعف و نقص و فقدان تکنیک و حس و هارمونی... چه لزومی داشت واقعا؟ خیلی انرژی من رو هدر میداد و گاها عصبانیم میکرد. شاید، و حتما بخاطر حساسیت‌های من موزیسین است... ولی فکر نمیکنم تنها کسی باشم که چنین نظری داشته باشه...