نظر آرمان ابراهیمی برای کتاب صوتی سفر به انتهای شب

یکی از تاثیرگذارترین رمان های اگزیستانسیالیستیه که دنیا رو بدون هیچ فیلتری نشون می ده. جنگ جهانی اول نقطه شروع سقوط بارداموئه، جایی که می فهمه جنگ یه بازی کثیفه که آدمای عادی قربانی ش می شن، در حالی که کله گنده ها دارن حال می کنن. یه صحنه ش که خیلی تاثیرگذاره، اونجاست که می گه: "اولین نفری که بهت می گه برو بجنگ، خودش هیچ وقت نجنگیده! "بخش آفریقا تو کتاب یه جور سقوط آزاد به سمت تباهی و استعماره. باردامو با امید می ره اونجا، ولی می بینه که همه چی فقط استثمار و فساد محضه. یکی از دیالوگ های ماندگار اونجا اینه که می گه: "اینجا فقط یه مشت لاشخور زندگی می کنن، اونایی که می دزدن و اونایی که دارن می میرن. "تو آمریکا، کارخونه فورد یکی از مهم ترین قسمت های کتابه که نشون می ده چطور سرمایه داری آدمو تبدیل به یه ماشین می کنه. باردامو اونجا یه مدت کار می کنه، ولی حس می کنه داره از بین می ره، چون همه چی فقط تکرار و بی معنیه. یه جا توصیف می کنه که چطور کارگرا مثل پیچ و مهره های خط تولیدن و تهش فقط خستگی و پوچی می مونه. آخر کتاب، باردامو تو فرانسه به یه دکتر بی انگیزه تبدیل می شه. می فهمه که هیچ فراری از این دنیای لعنتی وجود نداره، هرجا بری همینه، فقط رنگ عوض می کنه. تهش نه امیدی هست، نه تغییری، فقط یه چرخه ی بی معنی از زنده موندن. سبک نوشتارش خاصه و یه مدل جدید از روایت رو ارائه می ده. نقد اجتماعی و سیاسی خیلی عمیقی داره که هنوزم به روز و قابل لمسه. انقدر تلخه که گاهی خسته کننده می شه، انگار هیچ کورسوی امیدی توش نیست. زبان و سبک خاصش ممکنه برای همه راحت نباشه. بعضی جاها داستان کش پیدا می کنه و ممکنه حس کنی داره غر زدن بیش ازحد می کنه. صدای راوی بسیار دلنشین بود و باعث شد بدون خستگی