نظر حسین نیکی برای کتاب صوتی آدم‌های سمی

باسلام، خواندن این کتاب را به هیچ وجه توصیه نمیکنم. من ده ها کتاب از طریق کتابراه خواندم ولی علاقه ای به نظر نوشتن ندارم. قصد داشتم شنیدن این کتاب را در همان چند فصل ابتدایی رها کنم ولی مصمم شدم که روی این کتاب نظر بنویسم لذا برای رعایت انصاف و عدم پیش داوری آنرا تا انتها گوش کردم. با احترام به نظرات دوستان، نویسنده این کتاب بنظرم یک انسان خودشیفته (عبارتی بسیار هم به آن علاقه دارد و دهها بار در کتابش آورده) و تا حدودی فمنیسم است که فقط هوش منطقی و کمی هوش ارتباطی دارد اما هیچ هوش معنوی ندارد. او به نسبی بودن صفات انسانها و حتی تغییر و تناوب خلق و خو اعتقادی ندارد و همه چیز را مطلق میداند لذا با برچسب زدن به آدمها آن ها را در دسته های مختلف دسته بندی کرده و در رابطه با انسانهای به قول خودش سمی راهکارش یا فرار است یا نهایتا تلافی. آنطور که خودش گفته بیشتر مشاورانش را هم به طلاق و قطع ارتباط تشویق کرده. او به اینکه ما مسئول احساساتمان نسبت به آدمها و اتفاقات ناخوشایند بیرون از خودمان هستیم باور ندارد. بسیاری از آدمهای سمی که ما را میترسانند و آزار میدهند از نظر دیگران بسیار جذاب و دوست داشتنی هستند. در این هستی، کائنات، خداوند یا هر نیروی برتری که نظم دنیا را در دست دارد، پیوسته و مهربانانه در صدد رشد و تعالی ماست. هیچ اتفاقی در این دنیا بی حکمت نیست و چه بسا اتفاقات دردناک دقیقا لازمه رشد روحی و معنوی ما هستند. اتفاقات به زعم ما ناخوشایند و آدمهای به قول ایشان اذیت کن بطور معجزه آسایی بارها و بارها در مسیر زندگی ما قرار میگیرند تا درون ما و نقاط نیازمند بهبود ما را نشانمان دهند. آینه چون نقش تو بنمود راست.