نظر شعری اولیا برای کتاب صوتی چوب نروژی

داستان زیبایی بود. مجموعه ای از ترس ها، نگرانی ها و امید ها… راههایی برای این که در بین همه ی این درد های رایج در این دنیای عجیب چطور می شود دوام آورد. بیان صادقانه ی احساسات به تجویز نویسنده یکی از بهترین راهها برای ادامه دادن است. حتی اگر شنونده موقتا دلگیر شود. البته قبل از ان باید بلد باشیم احساسمان را بشناسیم. داستان پسر جوانی را می شنوید که سعی می کند آدم صادق و خوبی باشد. اما با آدم های مختلفی آشنا می شود، به شکل های مختلف دوست داشتن را تجربه می کند و گاهی به شدت سردرگم می شود…داستان به او می گوید زندگی دو دو تا چهارتا نیست! زندگی یک روال ماشینی نیست. برو شاد باش! برو شادی کن! ممنونم از کتابراه.