نظر مژگان پاک برای کتاب همسری در طبقه بالا

نویسنده خیلی سعی کرده خودش رو مثل آگاتا کریستی جا بزنه. یک داستان معمایی پر ایراد. "بی" متولد ۱۹۸۵ بوده که تو ۱۷ سالگی پدرشو از دست میده ینی ۱۹۹۲ بعداون زمان، موبایل داشته و مادرش پیام صوتی براش گذاشته!!! مگه داریم؟ اون موقع هنوز موبایل تولید انبوه نشده بود وموبایلا ۳۰ سانت طول و یک تا ۳ کیلو وزن داشتن. و هنوز پیام صوتی اختراع نشده بود. واقعا کسی که نویسنده میشه باید تمام جزییات داستانش رو به یاد داشته باشه. شخصیت "بی" اول داستان پولدار و متشخص و آخر داستان یک تبهکار و جانی بود. و افراد داستان بعد از یک مدت همه تغییر شخصیت دادن. چطور یک نفر میتونه با اسم دیگه زندگی کنه و همه چی بنامش بشه. مگه اونجا شناسنامه یا کارت شناسایی نمیخوان؟ همینطور کشکی همه اسمشونو عوض میکنن و دولتشون متوجه نمیشه؟ واقعا بعضی جاها نویسنده بسیار ضعیف و بچگانه کتاب رو پیش برده. و بدتر از همه اینکه تو مجله‌ی نیویورک تایمز نفر اول شده. واقعا آی کیو‌ی مردمشون تا این حد کمه؟؟ خود جین قاتل بوده ولی در آخر صاحب همه چی میشه. چه داستان بیخودی!!