این کتاب به توصیه کسی که خودش شرکت ورشکسته را نجات داده اون هم تو سن 17سالگی گوش دادم. از لحاظ محتوایی فردی نیستم که بخواهم نظر بدهم اما دوستان کتاب توسط کسی که در استنفورد مدیریت خونده تایید شده. فقط یک آرزوی جالب داشت آقای کیم وو چونگ, میگفت آرزوش هست مردم کره به تاجرها مثل اساتید دانشگاه احترام بذارند و میگفت برای این آرزو تلاش هم کرده و خیلی جرأت پشت این حرف هست
اگر بنده بخواهم آرزویی مثل آقای چونگ داشته باشم میگم در ایران پزشکان عزیز در رتبه اول هستند از لحاظ میانگین احترام به این شغل توسط کل مردم، نه اینکه پزشکی رتبهاش بیاد پایین فقط اینکه غیر از پزشکی مشاغل دیگر هم در رتبه اول قرار بگیرند.
البته دوستان مقدمهاش میگه این آرزو حالا یا هدف هر چی دوست دارید اسمش را بذارید برای پویایی و حیات جامعه لازمه.
البته دوستان کار اشتباهی است که بنده با یک بار گوش دادن نظر میدم
پزشکان عزیز خیلی دوستتون دارم و مشاغل دیگر هم خیلی دوستتون دارم
اگر بنده بخواهم آرزویی مثل آقای چونگ داشته باشم میگم در ایران پزشکان عزیز در رتبه اول هستند از لحاظ میانگین احترام به این شغل توسط کل مردم، نه اینکه پزشکی رتبهاش بیاد پایین فقط اینکه غیر از پزشکی مشاغل دیگر هم در رتبه اول قرار بگیرند.
البته دوستان مقدمهاش میگه این آرزو حالا یا هدف هر چی دوست دارید اسمش را بذارید برای پویایی و حیات جامعه لازمه.
البته دوستان کار اشتباهی است که بنده با یک بار گوش دادن نظر میدم
پزشکان عزیز خیلی دوستتون دارم و مشاغل دیگر هم خیلی دوستتون دارم