نظر وحید شریفی برای کتاب صوتی در پی پایان

به خوبی اشاره می‌کند که هرچه بیشتر لحظه‌ی حال را مغتنم بدانی و آن را بپذیری، از درد و رنج رهاتر می‌شوی و برعکس مانند جیک حتی از رویابافی نیز رنج می‌بری. گاهی ذهن نمی‌خواهد لحظه‌یِ حال را بپذیرد. زیرا لحظه‌ی بی‌زمان اکنون، تهدیدی برای ذهن است. ذهن، به گذشته و آینده گره خورده است. اگر از گذشته و آینده بیرون بیفتد، می‌میرد. ذهن و زمان هرگز از هم جدا نمی‌شوند.