نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی سرزمین عجایب بیرحم و ته دنیا - هاروکی موراکامی

از آنجایی که قبلا کافکا در کرانه را با ترجمه مهدی غبرایی خونده بودم، عاشق قلم و افکار هاروکی موراکامی شدم و به خاطر همین با اطمینان و اشتیاق شروع کردم به گوش دادن این کتاب، از همون اول متوجه احساسم بودم که با علاقه و کنجکاوی دارم داستان را دنبال میکنم و رفته رفته برام بیشتر جذاب میشد و از فضای سورئال کتاب حس عمیق واقعی و تأمل برانگیز برایم دست میداد. ولی در اواخر چنان نویسنده منو تحت تاثیر قرار داد که احساس سرخوشی و مستی توصیف ناپذیری بهم دست داد، مثالی که از این کتاب میتونم بزنم اینه که نویسنده تو را از یک راه نامرتبط با خودش میبره به یک سفر ماورای واقعیت و جذاب خیالی و یک لحظه چشم باز میکنی و متوجه میشی به مقصدی رسیده به نام واقعیتِ کمال هستی، و این همه عمر عمیق غرق خواب بودی هر چند که چندین بار بیدار شدی و به سطح اومدی ولی باز غباری که به غلط به روی دنیا پاشیدیم بر روی پلکهای ذهنمون ریختیم و ما را در اشتباه، غرق و گرفتار در خواب کرده، باید بیدار بشویم، هشیار بشویم. این کتاب مارا متوجه خیلی چیزهای که در اطرافمون هست میکنه بیدارمون، آشنامون میکنه با «تمام» جزعیات هستی هر چیزی که هست، وجود دارد، چیزهایی که نمیبینیم، نمیشنویم، بی تفاوتیم بهش، برامون عادی هستن، فکر و تصور نبودش راهم به ذهنمون خطور نداده ایم. وچقدر زیباست لباسهای پرکنده روی زمین، النگوهای نقره‌ای یک رهگذر غریبه، خطوط روی تن لباسهای یک آشنا ناخن گیر داخل قفسه یک ابزار فروش، سایه توپ رها شده، آسمان ابری، آفتابی یا بارانی، صداها و نواهای دور ونزدیک، پلکی که بی اختیار چشم هایمان را می‌پوشاند، کوچکترین محبت‌ها خوبی‌ها و لبخندها... کلمه به کمه کتاب میتواند مارا به فکر ببرد و متوجه زیبایی جهان، هستی، کل، جزء، وجود بشویم

هر بار که رمانی بلند از موراکامی می‌خوانم گویی به سفری دور و دراز و غریب می‌روم.
سالها پیش این کتاب را خواندم و چنان شگفت زده‌ام کرد که نتونستم در برابر وسوسه شنیدن نسخه صوتی آن تاب بیاورم.
آثار بلند موراکامی را شاید باید بارها خواند چون به نظرم بسیار عمیق و لایه لایه است و با هربار مطالعه و شنیدن بخش‌های تار دیگری در ذهن روشن می‌شود.
در این کتاب به خصوص بخش توضیحات پرفسور درباره کارهای که با ضمیر راوی کرده می‌توان بهتر نیاز به چندباره خواندن (شنیدن) را احساس کرد.
شاید این رمان درباره نفی آرمانشهر باشد. شاید هشداری درباره لجام گسیختگی علم بشرو شاید توصیف انسانی باشد که همیشه رو به دیگرسو دارد و می‌خواهد از جایی که هست بگریزد. و بسیاری شایدهای دیگر که من نمی‌دانم و شاید به همین دلیل است که موراکامی خارق‌العاده است ولی محبوب همه ‌کس نیست.
تسلط به موسیقی غربی و علاقه به دنیای مخفی زیر زمینی مثل سایر آثار موراکامی در این اثر هم خودنمایی می‌کند.
و اما روای، با صدای دیگری و روایت بهتری این اثر بسیار بهتر شنیده می‌شد. صدای راوی تقریبا خالی از احساس است و به خصوص در قسمت نقل قول‌ها کاملا تخت است گویی دارد اخبار می‌خواند طوری که آدم قاطی می‌کند گوینده کدام شخصیت است؟
با سپاس از کتابراه

کتابی نیس ک بخوای درحین انجام دادن کاری درکنارش بهش گوش بدی چون عملا چیزی ازش متوجه نمیشی ی جاهایی رو مجبور بودم دوسه بار گوش بدم تا بفهمم چی ب چیه یکی از چیزهایی ک هنوز متوجهش نشدم این بود که وقایع این دوتا دنیا همزمان بود یا وقایع ته دنیا و لحظه ورود شخصیت اصلی به شهر و جداشدن سایش بعد این اتفاق افتاد که فنسب درسرزمین عجایب بیرحم به انتهای داستانش رسیده. برای من کتاب فضایی مشابه با انیمه های فانتزی داشت اما پرمفهوم تر و تاثیرگذارتر برای همین پیشنهاد میکنم اگر کسی به انیمه های فانتزی علاقه داره کتاباهای موراکامی رو هم بخونه

عجیب و خیال انگیز مثل بقیه‌ی کتابهاش.
جالبه کسی بدون بهره گیری از موجودات خیالی این حجم از غیر واقعی بودن رو به شکل کاملا واقعی ارائه میده!!
البته پایان دیگه‌ای رو براش متصور بودم اما اینم بد نبود. در مورد خوانش کتاب هم درسته به خوبی آقای قناعت پیشه توی "کافکا در کرانه" انجام نمیشه اما اونطوری که بعضی دوستان گفتن "غیر قابل تحمل بود و مجبور شدن کتاب رو نصفه ول کنن" نیست.
اتفاقا خوبه، شاید عالی نباشه خوانشش اما اینطور اظهار نظر کردنم دیگه کم لطفیه.
درنهایت بخونیدش و لذت ببرید

هاروکی یکی‌ از محبوب‌ترین نویسنده‌های من هست و عاشق قلمش هستم کتاب کافکا در کرانه رو در کتابراه با صدای مهبد قناعت پیشه گوش کردم و هنوز تو ذهنم مونده انقد زیبا و خفن بود.
اما باید بگم این کتاب بخاطر گویندگیش منو پشیمان کرد از خرید و یک ساعت بیشتر نتونستم گوشش بدم و واقعا ناراحتم😞
کتاب دیکته میشه و این یه ضعف خیلی بزرگه تو این سبک کتاب گوینده باید کتاب رو اجرا کنه نه اینکه روخوانی کنه!!

برای بهره گیری و کامجویی از داستانهای موراکامی فقط باید تصور کنیم که که دریای متلاطم با گربادهایی بی نظم روبرو شده ایم و گاهی باید زورق خیال را به دست به امواج بسپاریم و گاهی از موجی به موجی جهش کنیم، موضوع به جنون رشد علمی و تکنولوژی در بشر امروز میپردازد، که میتواند، در نهایت موجب عدم تفکیک واقعیت و مجاز شده و حتی بشر را مجذوب سیر مجاز و فرار از واقعیت کند

از فضای سورئال کتاب لذت بردم و مثل کتاب کافکا در ساحل از کترهای همین نویسنده کلی مطالب عمیق خودشناسی دریافت کردم واقعا این نویسنده و کارهاش و فضاهایی که خلق کیکنه رو دوست دارم و ممنون از کتابراه

فانتزی، فلسفی، عرفانی و عاشقانه کلماتی هستند از نظر من در وصف نوع اثر، همه اینا باهم بود برای من من خیلی دوست داشتم، کتاب خیلی فانتزی و وسوسه گونه هست.

فضای داستانی موراکامی خیلی خاص خودشه. اگر با فضای داستان همراه بشید واقعا جذابه... من که خیلی خیلی لذت بردم.

عالی بود…شگفت انگیز…اوایلش ارتباط گرفتن باهاش سخت بود ولی در ادامه خیلی خوب شد و آخرش هم که محشر بود.

کلا کارهای سورال و قابل توجهی داره این نویسنده و من لذت میبرم

کتاب هاش پر از حس زندگی و شگفتیه
من خیلی دوسش دارم