نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی بهار برایم کاموا بیاور - مریم حسینیان

جهان داستان‌های مریم حسینیان را دوست دارم. سودازده و تودرتو. پراز نشانه‌هایی که تا آخرین صفحه کتاب با تو همراهند و گاهی به سختی رمزگشایی می‌شوند.
‌قصه‌هایی که قرار است ما را روایت کنند تا قصه‌های واقعی را باور کنیم.
داستان روایت نگار «زل زده به دیوار سفید» است که با عذاب وجدان داستانی دیگر می‌آفریند و در آن زندگی می‌کند تا به پایانی که در واقعیتش بوده رضا دهد و «سلام» برای او همراه است.
‌حسینیان در رمانهایش یک آدم یا چیز خیالی دارد که جهان سودازده داستانش را قوام می‌دهد. اینجا سلام و در کار دیگرش گوزن.
من شنیدن کارهایش را دوست داشتم. راوی این کتاب به نگار/مریم/نویسنده می‌خورد و کشش دارد. اما درباره این کتاب چون متن نبود و تنها شنیدن بود، گاهی بخش‌ها را مکرر گوش می‌کردم. به متن‌های قبلی رجوع می‌کردم.
‌نکته جالب روایت گلاره عباسی است که توانسته دوسطحی بودن متن را از واقعیت نشان دهد

کتاب صوتی بهار برایم کاموا بیاور با روایت گرم و زیبای خانم عباسی از نظر من فوق العاده بود کتابی که برای درک بهتر و بیشتر ان باید چند بار شنید تا بفهمی که نویسنده چه میخواسته بگوید در ابتدای داستان به نظر میرسد که مریم نامی به همراه همسر و دو فرزند خود به منطقه متروکه‌ای مهاجرت میکنند تا همسرش کتاب رمان خود را بنویسد در این کتاب که ما با فضای راز الودی مواجه می شویم و همچنین موجودات خیالی و ماورایی در این داستان ما با مریم و همسرش و نگار و بنیامین که گویا فرزندانش هستند و سلام که گویا موجودی ماورایی و محافظ این خانواده هست رو به رو می شویم در کل ماجرا قرار هست که همسر مریم رمان بنویسد ولی ما در قسمت اعظم کتاب متوجه می شویم که این مریم هست که برای همسرش نامه مینویسد (همسری که ما اصلا نمی‌بینیم) و تخیلات خودش را به صورت نامه بروز می دهد اما بالاخره در اخرین فصل تمام تفکرات ما از این نامه‌ها به هم می ریزد و متوجه می شویم داستان چیز دیگری هست و اصلا مریم و همسری وجود ندارد به عزیزان گوش دادنش را توصیه میکنم اما اگر حوصله چند بار شنیدنش را داشته باشند. ممنون از کتابراه

من قبلا نسخه متنی این کتاب رو خونده بودم و حسابی تحت تاثیر داستان قرار گرفته بودم فضایی که نویسنده با هنرمندی ترسیم کرده یک جهان دو لبه و متغیر که هیچی قطعی و همیشگی نیست و هر لحظه باید آماده‌ی خراب شدن باوری باشیم که حتی مطمئن نبودیم درسته و در مسیر این جهان دو لبه یک قصه‌ی عاشقانه بی نظیر و ساده روایت میشه که اگرچه پر از نقص ولی در کل قشنگه حتی شروع این رابطه مثل روابط عاشقانه دیگه نبوده و اگرچه محبت و عشق بینشون بوده ولی لحظات رویاییش با بقیه روابط متفاوته و زوج داخل قصه از سختیاشون لحظات شیرین و به یاد ماندنی ساختند که در ادامه قصه موقعی که به پستی و بلندی‌های زندگی برخورد میکنن به یاد میارن و نمیذارن هیچ تندبادی این آشیانه‌ای که با عشق ساختند رو خراب کنه واسه همین دوس داشتم نسخه صوتیش رو هم تهیه کنم و ببینم چجوریه که صوتیش هم عالی بود مسیر داستان کاملا همخونی داشت با صدای گوینده و تونسته بود فضای پر رمز و راز داستان رو با بهترین حالت توصیف کنه خیلی لذت بردم از شنیدنش ممنون از کتابراه

عجب کتابی بود. دنیای مالیخولیایی شخصیت رو عالی توصیف کرده بود نویسنده. از جایی که متوجه میشی مریم مالیخولیایی هست و دچار عذاب وجدانی داستان برایم گنگ شد که با خواندن دوباره متوجه منظور نویسنده و روند داستان شدم. داستان خطی و ساده نیست که سریع متوجه بشوی اما واقعا زیبا بود و لذت بردم از خواندن کتاب

یه نقدی خوندم در مورد این کتاب که می‌گفت که بنیامین کنایه از هم دانشگاهی راوی و نگار کنایه از خود راوی است.
در واقع راوی خود را مقصر مرگ بچه‌های نغمه (خواهرش) می‌داند و این گونه خود را تنبیه می‌کند.
ولی نمیدونم این نقد چقدر با واقعیت هدف نویسنده کتاب تناسب دارد.

اگر دنبال کتابی ساده و بی استعاره و کنایه هستید که به سادگی از ماجراها و شخصیت‌ها سر در بیاورید توصیه‌اش نمی‌کنم.
اما اگر فضاهای تودرتو و رمزگشایی کاراکترهای یک قصه برایتان جالب است، این کتاب یکی از بهترین انتخاب هاست.
گلاره عباسی هم فوق العاده اجرا کرد.

نویسنده یک سری جمله بی معنا رو که نه سر داشتن نه ته کنار هم گذاشته بود اسمشو گذاشته قصه! واقعا خوب نبود. نکته بعدی هم این که با کمال احترام نسبت به بازی خانم عباسی اما متاسفانه خوانش کتاب ب شدت ضعیف بود

خواندن این کتاب را توصیه نمی‌کنم زیرا نه تنها فاقد پیام ویژه‌ای بود بلکه مخاطب را به تفکر وا نمی‌دارد.
با این حال نثر روان نویسنده مشهود و بنظرم اجرای راوی خیلی خوب بود.
موفق باشید.

قلم نویسنده قوی و خوبه ولی این کتاب بسیار گنگ و نامفهوم بود، پر از فضای وهم آور و نامعلوم
شخصا متوجه داستان نشدم

عالی بود. جو و فضای داستان رو دوست داشتم. خوانش کتاب هم پسندیدم.

برعکس کتاب بانو گوزن این نویسنده این کتاب خسته کننده بود برای من

به نسبت رمان بانو گوزن، اثر قابل تاملی نبود متاسفانه

خیلی جالب نبود من که خوشم نیومد

اصلن دوست نداشتم