نقد، بررسی و نظرات کتاب یادداشت‌های زیرزمینی - فئودور داستایوفسکی

خیلی خوب بود ولی کاش پایان لیزا رو مینوشت کاش پایانش اینطور بود که راوی عشقشو به لیزا اعتراف میکرد و دوتایی نجات پیدا میکردند از زیرزمین و ازدواج میکردند خوشبخت میشدند واقعا در انتها راوی خیلی بد تحقیر کرد لیزا رو شاید اگر اونجور تحقیر نمیشد برنمیگشت فاح. شه خانه و اگر برنگشت که چه خوب ولی کاش همدیگر رو میساختن. و نصحیت هایی که به لیزا کرد واقعا به جا بود و واقعا از روی مهر و انسانیت گفت و انجا که گفت خواستم تحقیرت کنم دروغ بود و این خود راوی نبود بلکه گفته های ذهن بیمارش بود که دست خودش نبود اما راوی، راوی فرد بسیار باهوشیه به نظر من اما ذهنش رو به نظرم اجتماع و اسیب های اجتماعی بیمار کرده به گونه ای با زندگی در زیرزمین و عدم اجازه دادن نزدیکی افراد بهش از اسیب های انسانی خودشو در امان نگه داشته در کل متنش خیلی تناقض داشتو از این قسمت که راوی چهره افراد رو به مسخره میگرفت و تحقیر میکرد واقعا ناراحت کنندست ولی دست خودش نبود اجتماع بیمارش کرده اسیب های اجتماعی در کل بهترین نویسنده ای بود که تا به الان خوندم و از طرفی تا به الان در هیچ کتابی اینطور غرق نشده بودم اما عاقبت لیزا و داستایوفسکی میتونست تغییر کنه اما متاسفانه ذهن بیمارداستایوفسکی اجازه تغییر نداد و واقعا ناراحت شدم اخرش.

کتاب بسیار جالبی بود اولین باری بود که میتونستم توی یه کتاب خودمو جای یه ادم خیلی بد تصور کنم و بعضی وقتا بهش حق بدم جای اینکه ازش متنفر باشم و بهش فحش بدم! توی این کتاب قرار نیست دنبال قهرمان بگردی قراره یکم دنیارو با دید همه‌ی ادما ببینی و انقدر سریع قضاوتشون نکنی چون شاید دیوونه باشن! 😂

خیلی کتاب خوبی بود، ترجمه‌ی روان داشت، نسبت به کتاب‌های دیگر داستایوفسکی متفاوت هست، به خاطر همین شاید خیلی ها با این کتاب ارتباط نگیرند، ولی به نظرم مفاهیمی که‌ در این کتاب صحبت شده بسیار عمیق و پر مفهوم است و به نظرم ارزش یک بار خواندن و یا حتی بیشتر را دارد.

قسمت اول کتاب زیاد برام‌ قابل فهم نبود چون احتمالا برای من زود بود که این کتابو بخونم اما قسمت دوم کتابو خیلی دوس داشتم و برام تاثیر گذار بود. این کتاب جز کتاب‌هایی هست که باید چند سال بعد بیام سراغش و دوباره بخونم.

کتاب خوب و تأمل برانگیزی بود و ذهن آدم رو دچار چالش میکرد، قلم داستایوفسکی بسیار زیبا و درخشان است و مارو وارد دنیایی می‌کنه که غرق در اون میشیم، کتاب ترجمه خوبی دارد و ارزش یک بار خواندن رو دارد

قطعا که کتاب خوب و فلسفی هست ولی خوندنش برای من زود بود چون دیدم یه سری جاها اصلا متوجه نمیشم، نصفه نگه داشتم تا چند سال دیگه با یه ذهن رشد کرده بخونمش

کتاب جالبی بود افکاری که به ذهن شخصیت داستان اومده بود خیلی ماهرانه توصیف شده بود کلا نوشته‌های داستایوفسکی رو دوست دارم و باهاش ارتباط میگیرم

قلم داستایفسکی اصلا خداست و نیاز به تعریف نداره دیگه، درسته اولش یکم حوصله سر بره اما به مرور زمان چنان جذبت میکنه که نمیفهمی چجوری رسیدی به صفحه آخرش

داستایوفسکی دیگه نیازی به دیدگاه نداره فک میکنم ازون کتاب‌هاست ک سر جات میخکوبت میکنه

کتاب رو وقتی خوندم فقط خودم رو پیدا کردم
داستایفسکی از نظر من دقیقا شبیه ماهاست
حقیقت تلخ پررنگ‌ترین چیزیه که در این کتاب بهش اشاره میشه.

به نظرم خیلی جالب نبود شاید چون به خوندن کتابای مفصل با توصیفات آنچنانی از داستایفسکی عادت داریم اینجوری به نظر میاد و خیلی مفهوم نیست

با خوندن این کتاب کوتاه با اندیشه و شخصیت‌های اکثر کتاب‌های داستایوفسکی آشنا میشی. و هم از نظر فلسفی بسیار غنی و پر معناست

نصفه رهاش کردم از حد من فراتر برام زود رفتم رمان کوتاه شب‌های روشن رو خوندم اینجوری بهتر شد به زودی میخونمش

کتاب‌های داستایوفسکی تو یه سطح دیگه هستن شاید افراد کمی درکش کنن

پیشنهاد نمیکنم. متن جالبی نداشت

یکم نامفهوم بود برام...