ماهنامه "چوک" شماره 108 به طور کلی یک نشریه ارزشمند در زمینه ادبیات داستانی است که در این شماره نیز توانسته توجه خوانندگان و منتقدان را جلب کند. در این شماره، ترکیب خوبی از نقدهای جدی و ارائه آثار نوظهور داستان‌نویسان جوان به چشم می‌خورد. آنچه که در این شماره بیش از هر چیز مشهود است، تلاش برای معرفی نگاه‌های تازه به داستان‌نویسی است، اما در عین حال گاهی به نظر می‌رسد که این تلاش‌ها از لحاظ محتوایی به تکرار نزدیک می‌شود.
برخی از مقالات و نقدها به نوعی در دام تحلیلی سطحی گرفتار می‌شوند و عمیق‌تر شدن در لایه‌های معنایی آثار کمتر دیده می‌شود. با این حال، نقطه قوت اصلی ماهنامه در این شماره، توجه ویژه به تجربیات نو و نوشتارهایی است که به نقد اجتماعی یا روانشناسی پرداخته‌اند.
انتخاب داستان‌ها و نحوه‌ی بررسی آثار موفق است و با این حال، به نظر می‌رسد که گاهی باید تنوع بیشتری در انتخاب نویسندگان و سبک‌های مختلف وجود داشته باشد. به طور کلی، چوک شماره 108 همچنان به عنوان یک نشریه معتبر در دنیای ادبیات داستانی ایران درخشیده، اما می‌توانست در بعضی زمینه‌ها جسارت بیشتری به خرج دهد.
برخی از مقالات و نقدها به نوعی در دام تحلیلی سطحی گرفتار می‌شوند و عمیق‌تر شدن در لایه‌های معنایی آثار کمتر دیده می‌شود. با این حال، نقطه قوت اصلی ماهنامه در این شماره، توجه ویژه به تجربیات نو و نوشتارهایی است که به نقد اجتماعی یا روانشناسی پرداخته‌اند.
انتخاب داستان‌ها و نحوه‌ی بررسی آثار موفق است و با این حال، به نظر می‌رسد که گاهی باید تنوع بیشتری در انتخاب نویسندگان و سبک‌های مختلف وجود داشته باشد. به طور کلی، چوک شماره 108 همچنان به عنوان یک نشریه معتبر در دنیای ادبیات داستانی ایران درخشیده، اما می‌توانست در بعضی زمینه‌ها جسارت بیشتری به خرج دهد.