معرفی و دانلود کتاب ژنرال در هزار توی خودش

معرفی کتاب ژنرال در هزار توی خودش

کتاب ژنرال در هزار توی خودش، اثر بی‌نظیر دیگری از گابریل گارسیا مارکز، توصیفی است از واپسین روزها یا به عبارتی دیگر، حقیقت آخرین سفر قهرمان آزادی خواه آمریکای لاتین سیمون بولیوار.

بولیوار که در سنین میانسالی به‌سر می‌برد و به‌نظر می‌رسد از نظر جسمی مانند یک پیرمرد می‌ماند، از پست خود که ریاست جمهوری است کنار کشیده. خودش اغراق می‌کند که می‌خواهد دست از سیاست بکشد. او قصد سفر به اروپا را دارد. در این بین هستند کسانی که گزافه‌گویی‌های این پیرمرد را باور ندارند و معتقدند این‌بار نیز این ادعاهای او مانند دفعات پیشین تنها در حد حرف است.

سیمون بولیوار یک سیاستمدار ونزوئلایی و یکی از رهبران اصلی جنبش ازادی خواهی در آمریکای لاتین بوده است. او جمهوری بزرگ کلمبیا شامل کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور را بنیان نهاد. در کاراکاس دانشگاهی را به نام بولیوار تاسیس کردند. مسن‌ترین خادم او، خوزه پالاسیوس او را در حالی یافت که لخت مادرزاد، با چشمانی باز روی آب وان شناور مانده بود. او گمان کرد که غرق شده است؛ البته می‌دانست که این یکی از شیوه‌هایی‌ست که ژنرال به تفکر می‌پردازد، اما حالت شناورماندن بی‌هوشانه‌ی او طوری بود که نشان می‌داد در این جهان نیست، بنابراین از ترس جرأت نکرد به وان نزدیک شود اما برای اجابت دستورش که گفته بود او را پیش از ساعت پنج صبح بیدار کند تا بتوانند صبح زود از آن جا حرکت کنند، به آهسته‌گی صدایش کرد...

گابریل گارسیا مارکز (Gabriel Garcia Marquez) بزرگ‌ترین نویسنده‌ى کلمبیا و نام‌آورترین نویسنده‌ى جهان و برنده‌ى جایزه‌ى ادبى نوبل سال ١۹۸۲، در ششم ماه مارس ١۹۲۸ میلادى، در دهکده‌ى آراکاتاکا در منطقه‌ى سانتاماریاى کلمبیا متولد شد و تا سن هشت سالگى، در این دهکده، نزد مادر بزرگش زندگى کرد. در سال ١۹۴١ اولین نوشته‌هایش در روزنامه‌اى به نام خوونتود که مخصوص شاگردان دبیرستانى بود، منتشر شد.

در آثار این نویسنده، می‌توانید شاهد درهم تنیده شدن خیال و واقعیت شد و همیشه احوال صاحبان قدرت و زیردستان آنها موضوع مورد علاقه‌اش بوده است.

در بخشی از کتاب کتاب ژنرال در هزار توی خودش (The general in his labyrinth) می‌خوانیم:

پایان یک روز پرسروصدا فرا رسیده بود. سربازان سواره‌نظام سبک اسلحه و هنگ پیاده‌نظام مستقر در یک پادگان به ‌خاطر عدم دریافت جیره و مواجب خودشان در طول سه ماه گذشته دست به آشوب و بلوا زده بودند. این ظاهر قضیه بود. دلیل واقعی اغتشاش آن‌ها که بیش‌ترشان هم ونزئولایی‌اند جنگ در راه آزادی چهار ملت متفاوت دیگر بود. اما در چند هفته‌ی اخیر آن‌چنان در خیابان‌ها در معرض پرخاش و توهین مردم قرار گرفته بودند که حالا دلیلی داشتند تا بعد از رفتن ژنرال نگران جان و مال خودشان باشند. اغتشاش آن‌ها با پرداخت هزینه‌ی سفر، به اضافه‌ی یک هزار پزوی طلا به ‌جای هفتاد هزار پزوی طلا که مورد درخواست آن‌ها بود، خوابید و در شام‌گاه آن‌روز به‌طور دسته‌جمعی به سوی سرزمین مادری‌شان حرکت کردند.

یک عده زن نیز به همراه باروبندشان، و تمامی فرزندان و حیوانات اهلی‌شان به دنبال آن‌ها راه افتادند. حتی صدای بلند طبل بزرگ و سنج و شیپورهای مارش نظامی این نظامیان نیز تتوانست بر غوغای دسته‌هایی از اوباش و اراذل که سگ‌های خود را به روی حرکت دسته‌جمعی آن‌ها باز کرده بودند و مرتباً هفت‌ترقه به زیر پای آن‌ها پرتاب می‌کردند تا نظم حرکت آن‌ها را برهم بزنند، فایق آیند؛ رفتاری که حتی علیه‌ی قوای دشمن‌شان نیز به عمل نیآورده بودند. یازده سال پیش نیز، پس از سه قرن طلایی حکومت جبارانه‌ی اسپانیا بر آن‌جا، نایب‌السلطنه‌ی درنده‌خوی حاکم بر آن‌ها مجبور شد خودش را به ‌صورت خدمت‌کاری درآورده و از طریق همین خیابان‌ها فرار بکند.

اما بعکس این‌ها، چمدان‌های او پر از تندیس‌های طلایی، سنگ‌های زبرجد خام تراش نخورده، تندیس‌های کوچک قدیسین و پروانه‌های کریستالی آب‌طلا شده‌ی ساخت موزکو بود، اما کسی از اهالی آن‌جا نبود که روی بالکن خانه‌ی خود نایستاده باشد تا ضمن بدرقه‌ی او شاخه‌های گل را نثار قدوم او کند و از صمیم قلب برایش سفری خوش و دریایی آرام و عاری از خطر آرزو کند.