معرفی و دانلود کتاب پینوکیو: قصه یک آدمک چوبی

معرفی کتاب پینوکیو: قصه یک آدمک چوبی

کتاب پینوکیو: قصه یک آدمک چوبی به قلم کارلو کلودی، داستان معروف و پرماجرای یک عروسک چوبی را به تصویر می‌کشد که پیرمردی به نام پدر ژپتو او را وارد زندگی انسان‌ها می‌کند اما او به جای مدرسه رفتن و حرف گوش دادن از دست پدرش فرار می‌کند.

داستان کتاب پینوکیو (Pinocchio) از آن جا شروع می‌شود که یک پیرمرد نجار به نام پدر ژپتو که فرزندی نداشت در دهکده کوچکی همراه با گربه و دارکوبش زندگی می‌کرد. او به کمک درست کردن اشیای چوبی روزگار می‌گذراند. یک روز پدر ژپتو عروسکی چوبی درست می‌کند و اسم او را پینوکیو می‌گذارد. با وجود پینوکیو، پدر ژپتو باور می‌کند که دیگر یک کودک دارد.

پس از مدتی پدر ژپتو، پینوکیو را نیز مانند همه‌ی بچه‌های دیگر به مدرسه می‌فرستد. پینوکیو ساده‌لوحانه در راه مدرسه گول روباه مکار را می‌خورد و برای تماشای نمایش خیمه‌شب‌بازی همراه او راهی سیرک می‌شود. روباه بدجنس او را در سیرک به صاحب نمایش می‌فروشد. پینوکیو نیز از روی ناچاری همراه با جوجه اردکی به نام جینا آن‌جا می‌ماند.

پینوکیو همراه با تیم خیمه‌شب‌بازی برای نمایش از شهری به شهر دیگر سفر می‌کند و کم کم ستاره‌ی نمایش خیمه‌شب‌بازی می‌شود؛ تا این‌ که بالاخره یک روز تصمیم می‌گیرد به خانه بازگردد. در مسیر برای او اتفاق‌های عجیب و غریبی می‌افتد و بار دیگر با روباه مکار برخورد می‌کند و ماجراهای بسیار دیگری را نیز تجربه می‌کند.

پینوکیو که بهترین اثر کارلو کلودی (Carlo Collodi) است، یکی از بزرگترین شاهکارهای ادبیات جهان نیز به شمار می‌رود. بر طبق آمار، بیشترین تعداد ترجمه به زبان‌های مختلف در ادبیات جهانی متعلق به این اثر است. این آگاهی می‌تواند موجب شگفتی باشد. بی‌تردید اندیشیدن به این امر دشوار است که بیشترین تعداد ترجمه متعلق به اثری برای کودکان باشد؛ اما این‌چنین است، زیرا نه تنها به تمام زبان‌ها و گویش‌های جهان ترجمه شده، بلکه تعداد ترجمه‌های آن بسیار زیاد است.

بیش از هفتاد ترجمه‌ی متفاوت به زبان انگلیسی، بیش از پنجاه ترجمه به زبان آلمانی، در حدود سی ترجمه به زبان چینی، و ... همچنین تاکنون بین ده تا بیست ترجمه‌ی این کتاب به زبان فارسی بوده است.

نخستین دلیل برای این تعداد ترجمه از یک اثر این است که «پینوکیو» یک سرمایه‌گذاری ادبی محسوب می‌گردد که به طور روزافزون بر ارزش آن افزوده می‌شود. هر نسخه‌ی تازه و هر ترجمه‌ی جدید مطمئناً با این حجم از مخاطبانی که دارد، به اندازه‌ی کافی دارای توجیه اقتصادی است.

اما علت اصلی‌تر که همچنین پایه‌ی همان موفقیت‌های تجاری محسوب می‌گردد، این است که «پینوکیو» تنها به ادبیات کودکان تعلق ندارد، بلکه کتابی است جاودانه با شخصیت‌هایی که از الگویی کهن بهره می‌برند اما سرشار از صمیمیت و صداقت هستند (نجار و عروسک، پری، غول، نهنگ و الاغ، و غیره ...)

نسل‌های بسیاری همچنان با وجود تناقض‌ها در جهت عمیق‌ترین پیوندهای انسانی از آن الهام می‌جویند: عشق و دلتنگی، قوانین اجتماعی و شورش، همبستگی و گریز، تسلیم و آزادی، خشم و بخشش، آوای مسرت و تیرگی غم، مرگ و زندگی. این کتاب برای شما دارای سطوح مختلف ادبی همچون طنزآمیز، ماجراجویانه، داستانی تربیتی، تصویری اجتماعی، افسانه‌ای اخلاقی و موارد بسیار دیگر است.

کارلو کلودی را بیشتر بشناسیم:

کارلو کلودی در فلورانس و در خانواده‌ای تهی‌دست زاده شد. پدر او آشپز و مادرش خدمتکار بود. کارلو نُه برادر و خواهر داشت، اما تنها دو تن زنده ماندند. پدرش در خانه یکی از اشراف فلورانس به نام «لورنتسو چنوری» آشپزی می‌کرد و چنوری، کارلو کلودی را به هزینه خویش به مدرسه فرستاد.

وی نخست در روزنامه کودکان و نوجوانان به صورت پاورقی، داستان پینوکیو را نگاشت. در سال 1884 پینوکیو به شکل کتابی مستقل نشر یافت. کتابی بر پایه صلح و دوستی، انسان‌دوستی، همدلی و همراهی با مردم که برای همگان جالب و جذاب بود.

در بخشی از کتاب پینوکیو می‌خوانیم:

اگر بدانی چه بلاهایی سرم آمد... همان روزی که تو شما کُت تنت را فروختی و برایم کتاب الفبا خریدی که من به مدرسه بروم و درس بخوانم، من از مدرسه فرار کردم به تماشای نمایش خیمه‌شب‌بازی رفتم. خیمه‌شب‌باز نزدیک بود مرا جای هیزم توی آتش بیندازد تا بره‌اش بهتر کباب شود. همین مرد پنج سکه‌ی طلا به من داد که بیاورم به شما بدهم.

در راه به روباه وگربه‌ای برخوردم. آن‌ها مرا به مهمانخانه‌ی خرچنگ بردند. توی مهمانخانه که رفتیم، مثل گرگ‌های گرسنه هر چیزی گیرشان آمد خوردند. نیمه شب ولم کردند و فرار کردند. من تعقیبشان کردم توی راه به آدم‌کش‌ها برخوردم. آدم‌کش‌ها دنبال من دویدند. من بدو آن‌ها بدو، تا این‌که من را گرفتند و از درخت بلوط به دارم آویختند. پری مهربان زیبایی با موهای آبی پیدایم کرد. و به دنبالم یک کالسکه فرستاد. پزشک‌ها یکی یکی آمدند و معاینه‌ام کردند. بعد گفتند:

اگر نمرده باشد، پس زنده است.

بعد من یک دروغ گفتم. با دروغ دماغم به قدری بزرگ شد که از در اتاق نمی‌توانستم بیرون بیایم. بعد با روباه و گربه به راه افتادیم که برویم چهار تا سکه‌ی باقی‌مانده را چال کنیم. آخر یکی از سکه‌ها را توی مهمانخانه خرج کرده بودم.

طوطی مرا که دید زد زیر خنده. دو هزار سکه که گیرم نیامد هیچ، چهار تا سکه هم از دستم رفت. قاضی وقتی ماجرای من را شنید برای خوشایند دزدها مرا به زندان انداخت. از زندان که بیرون آمدم، چشمم به یک خوشه‌ی انگور افتاد. آمدم انگور بچینم که افتادم توی تله. دهقان هم یک قلاده‌ی سگ آورد و به گردنم انداخت و گفت نگهبان مرغ و خروس‌هایش باشم. ولی زود فهمید که من بی‌گناهم. این بود که ولم کرد گفت برو آزادی.