معرفی و دانلود کتاب یودو، دختری از نیجریه

معرفی کتاب یودو، دختری از نیجریه

کتاب یودو، دختری از نیجریه نوشته‌ی کریس کلیو، پرفروش‌ترین کتاب روزنامه نیویورک تایمز و نامزد جایزه‌ی ادبی کست در سال 2008، ماجرای دو زن را روایت می‌کند که در یک روز عجیب زندگی‌شان به هم گره می‌خورد؛ یکی پناهجوی غیرقانونی نیجریه و دیگری بیوه زنی انگلیسی.

بیشتر وقایع این داستان در انگلستان و بخشی نیز در نیجریه رخ داده است. کتاب یودو، دختری از نیجریه (Little Bee‬) با استفاده از داستان جذاب و تأثیرگذار خود به مسائل نیجریه، شرایط مهاجران و تغییر محل زندگی می‌پردازد. این داستان از زبان دو راوی نقل می‌شود و بر اساس فرار یکی از شخصیت‌های اصلی، زنبور کوچولو، از نیجریه و تقاضای پناهندگیِ او در انگلستان شکل گرفته است. کریس کلیو (Chris Cleave) بسیاری از اطلاعات موجود در این کتاب را از طریق مصاحبه با پناه‌جویان و مهاجران به دست آورده است. در میان مصاحبه‌شوندگان هم یک ایرانی به نام مینا فاضل حضور داشته که در انجام مصاحبه‌ها به نویسنده‌ی این کتاب کمک کرده است.

برشی کوتاه از رابطه‌ی تاریخی انگلستان و نیجریه:

در سده‌ی 19 میلادی، نیجریه مستعمره‌ی انگلیس شد و بین سال‌های 1879 تا 1914 یکی از کولونی‌های انگلستان شمرده می‌شد. بسیاری از منابع تاریخی نشان می‌دهد که نظامیان انگلیس مخالفان را با استفاده از زور سرکوب کرده و در خلال این سرکوب‌ها هزاران نیجریه‌ای جان خود را از دست داده‌اند. سرانجام در اکتبر 1960 نیجریه با کمک نیروهای فرانسوی و سپاهیان بومیِ افریقای غربی مستقل شد و به صورت جمهوری فدرال با حکومت خودمختاری ایالات اداره گشت. در دوران استعمار امپراتوری بریتانیا که حدوداً 100 سال و به گفته‌ی برخی منابع 400 سال ادامه داشت، منابع طبیعی و زیرزمینی این کشور به انگلستان، که در حال صنعتی شدن بود، منتقل می‌شد. انگلستان گرچه نیجریه را ترک کرد ولی زبان، دین و نظام آموزشی خود را در این کشور به میراث گذاشت. میدان‌های نفتی نیجریه بالغ بر 6 میلیارد بشکه‌ نفت را در خود جای داده و یکی از بزرگ‌ترین تولید کننده‌های نفت در قاره‌ی آفریقا به شمار می‌رود؛ تولید آن حدود 2 میلیون بشکه در روز است که توسط شرکت رویال داچ شِل، که به نام شل شناخته می‌شود، بهره‌برداری می‌شود.

در بخشی از کتاب یودو، دختری از نیجریه می‌خوانیم:

بیشتر وقت‌ها آرزو می‌کنم ای‌کاش یک یه پوندیِ انگلیسی بودم، نه یه دختر آفریقایی. این‌طوری همه از اومدنم خوشحال می‌شدن. شاید یه روز توی تعطیلاتِ آخر هفته با شما باشم. بعد، از اون‌جایی که خیلی هوس‌باز و دم‌دمی مزاجم، برم پیش مردی که گوشه‌ی فروشگاه ایستاده اما تو هم از این کار من ناراحت نمی‌شی چون با اون یه پوندی یا یه نون دارچینی خوردی یا یه کوکاکولا، و دیگه اصلاً هم به من فکر نمی‌کنی. مثل دوتا عاشق که توی تعطیلات همدیگه رو می‌بینن و بعد حتی اسم هم رو فراموش می‌کنن، هردومون خوشحالیم.

یه پوندی هرجایی که فکر می‌کنه براش امن‌تره می‌ره. از صحراها و اقیانوس‌ها می‌گذره و صدای شلیک گلوله‌ها و بوی تلخ سوختن نخل‌ها رو که از صدای گلوله هم بدتره، پشت سر می‌ذاره. وقتی احساس امنیت می‌کنه به سمت تو می‌آد و لبخند می‌زنه، مثل لبخندی که خواهر بزرگ‌ترم ناکیراکا، به مردای دهکده‌مون می‌زد. توی یه تابستون، خواهرم وقتی که دختر بود و هنوز زن نشده بود، و یقیناً قبل از اینکه مادرم به یه جای خلوت ببرتش تا باهاش به طور جدی صحبت کنه، لبخندهای معنی‌داری به مردا می‌زد.

البته که یه پوندی خیلی هم می‌تونه جدی باشه. می‌تونه به قدرت یا ملک و دارایی تغییر قیافه بده و برای دختری که هیچ‌کدوم از این‌ها رو نداره، چیزی مهم‌تر و باارزش‌تر از یه پوندی نیست. باید سعی کنی تا اون یه پوندی رو به دست بیاری و توی جیب خودت بذاری، در غیر این صورت هیچ کشوری برای تو امن نیست، مگر اینکه اون یه پوندی رو با خودت ببری. اما یه پوندی تمام ترفندهای سحر و جادو رو می‌دونه. گاهی دیدم که وقتی مجبور بشه، حتی به یه مارمولک که می‌تونه دُم خودش رو بکنه تبدیل می‌شه و اون‌وقت چیزی جز یه مقدار پول خُرد برات نمی‌مونه. دست‌آخر وقتی که می‌خوای به دستش بیاری، یه‌پوندیِ بریتانیایی، بزرگ‌ترین جادوی خودش رو اجرا می‌کنه و تبدیل به دلار سبز آمریکایی می‌شه، اونم نه یکی، دوتا. اون وقته که دیگه دستت به هیچ‌چیز نمی‌رسه.