معرفی و دانلود کتاب یادداشت‌های ناتمام

معرفی کتاب یادداشت‌های ناتمام

کتاب یادداشت‌های ناتمام دربردارندۀ چهار خاطره از علی سمندریان، سید محمد شکری، اصغر آبخضر و کمال سپاهی، رزمندگان دوران جنگ عراق علیه ایران است.

جنگ که به اتمام رسید، کتاب‌های بسیاری از خاطرات رزمندگان، اسرا و جانبازان منتشر شد که ناگفته‌های خواندنی زیادی دربردارند و کتاب یادداشت‌های ناتمام یکی از این آثار باارزش است.

نام کتاب اقتباس شده از عنوان اولین یادداشت است که شهید علی سمندریان آن را نوشته، او در این یادداشت‌ روزگار دوران جنگ را شرح داده و همچنین، وصیت‌نامه کوتاه و مختصر ایشان در انتهای یادداشت آمده است. یادداشت‌های ناتمام، لحظه توسل، در مهران و شب آتش از عناوین این کتاب هستند.

یادداشت «در مهران» نوشته‌ی شهید سید محمد شکری است. او در کربلا به دنیا آمده به هنگام شهادت سال چهارم پزشکی دانشگاه تهران را پشت سر می‌گذاشت. همانگونه که از نام عنوان پیداست، این بخش به قسمتی از درگیری‌های منطقه مهران اختصاص داده شده است.

«لحظه توسل» به قلم کمال سپاهی موقعیت و رویدادهای اردوگاه رزمندگان در کارون، منطقه شلمچه و ساعاتی از عملیات کربلای پنج را به تصویر می‌کشد. کمال سپاهی، نویسنده این یادداشت به عنوان بی‌سیم‌چی در آن عملیات حضور داشته است.

آخرین یادداشت با عنوان «شب آتش»، در مورد عملیات مسلم بن عقیل که یک شب پُرحادثه و پُرآتش است توسط اصغر آبخضر به نگارش درآمده.

کتاب حاضر با بیان جزئیات و لحظاتی بکر و مستندگونه، توانسته در تکمیل تصویری که از دوران دفاع مقدس وجود دارد، نقش شایانی داشته باشد و جنبه‌هایی دیگر از این واقعه بزرگ را پیش روی مخاطبان قرار داده و به نمایش بگذارد.

در بخشی از کتاب یادداشت‌های ناتمام می‌خوانیم:

پریروز صبح در قرارگاه لشکر محمد رسول‌الله (ص) در میدان صبحگاه برادر امینی، فرمانده گردان حمزه، اعلام نمود که امروز بعدازظهر عازم منطقه مهران خواهیم شد و خط پدافندی را تحویل خواهیم گرفت. بنابراین باقی‌ماندۀ کارها نیز انجام شد و تجهیزات لازم تحویل گردید. بعد از ناهار ساعت 2:30 بعدازظهر تعداد سیزده چهارده دستگاه اتوبوس جلو حسینیه آماده حمل رزمندگان به خط مقدم بودند. فیلم‌بردار و دوربین فیلم‌برداری‌اش نیز ناظر حرکت خیل چهارصد نفری به خط مقدم بود.

سلام و صلوات‌های مکرر به راه بود. در کنار برادر مهدی احسانی در انتهای اتوبوس از پشت شیشه‌های گل‌مالی شده جاده‌ها و بیابان‌های طول مسیر را دید می‌زدیم. به خورشید که در ساعت پنج بعدازظهر می‌رفت تا دامان پُرمهرش را از زمین برکشد نگاه می‌کردیم و من به حرم امام حسین (ع) فکر می‌کردم.

در اوایل حرکت از روی نقشه به منطقه مقصد نگاه می‌کردم نزدیک‌ترین نقطه و منطقه خاک این سرزمین به کربلا همین منطقه مهران است. از روی نقشه فاصله آن را صد تا صدوبیست کیلومتر حدس می‌زدم، حدود فاصله تهران تا قم. همین لحظات که غروب خورشید را از پشت شیشه‌های استتارشده نگاه می‌کردم مسلمانان و شیعیان حسینی نیز در کنار حرمش به همین افق چشم داشتند. احساس عجیبی داشتم. این شعر را زمزمه می‌کردیم: «تا کربلا رسیدن یک یا حسین دیگر.»

فهرست مطالب کتاب

اشاره
یادداشت‌های ناتمام
لحظۀ توسل
در مهران
شب آتش