معرفی و دانلود کتاب کوچ فاخته‌ها: خاطرات خودنوشت سیاوش والافر

معرفی کتاب کوچ فاخته‌ها: خاطرات خودنوشت سیاوش والافر

کتاب کوچ فاخته‌ها: خاطرات خودنوشت سیاوش والافر روایت بخشی از سرگذشت این آزاده‌ی سرافراز از دوران کودکی تا تکاپوهای جوانی و شرایط اسارتش است که بازگو کننده‌ی شرح حال و اوضاع روزگارش در مواجهه با حوادث و رخدادهای پیش آمده با قلم خود اوست.

اکنون ممکن است سوالی ذهن شما را به خود مشغول کند که به راستی اگر والافر و راویانی چون او دچار سرنوشتی این چنین نمی‌شدند آیا دوباره حاضر بودند به کار نگارش حال و روز خویش از وقایع زندگی زندگی‌شان دست بزنند؟

پاسخ این پرسش را می‌توان در انگیزۀ والای والافر جست که او را بر آن داشت تا با گذشت قریب به سی سال از پایان اسارتش، با وجودی که کسی سراغ این آزادۀ جانباز نرفته، دست به قلم ببرد و آنچه را که بر او گذشته بنگارد. بی‌شک، دغدغۀ سیاوش والافر در این بین چیزی جز انتقال معنای دفاع در جنگ تحمیلی هشت‌ سالۀ عراق علیه ایران به نسل‌های آینده نیست. این پیام از جان‌فشانی حماسه‌سازانی خبر می‌دهد که برای تحقق آرمان بزرگ استقلال، آزادی، و جمهوری اسلامی نه با کشور عراق، که با قدرت‌های جهانی مقابله کردند تا بخشی از این راه مقدس هموار شود.

در دنیای کنونی که با ترفند و حیله‌های متفاوت، دشمنان این آب و خاک بر کم‌رنگ جلوه دادن ارزش‌های اسلامی و آرمان‌های والای امام (ره) سعی دارند از هر روزنه‌ای بر پیکرۀ نظام ضربه بزنند و در آن سوی مرزها با نقشه‌های شوم خود برای آیندۀ ما تصمیم می‌گیرند که ذهن جوانان ما را از انقلاب اسلامی دور و دلسرد ‌کنند، باید به ریشه‌ها بازگشت و از خزان و ریزش برگ‌ها نهراسید.

بی‌تردید زنده نگه داشتن یاد شهدا که در کوران حوادث کشور همچون آتشفشانی از قلب تاریخ جوشید و گدازه‌های سرخ احساس و گرمای آن از فرسنگ‌ها راه دور ما را متوجه خود کرد بر ایرانیان واجب است. خاطره‌های حماسه‌سازان در ایران عزیزمان با خون شهدا گره خورده و لطافت و زیبایی آن شنیدنی و دوست‌ داشتنی است. این وظیفۀ هر کسی محسوب می‌شودکه قلب خود را گنجینۀ این خاطرات پرشور و هویت‌ساز سازد.

کتاب حاضر روایت بی‌واسطۀ دلاور مردانی است که برای آرامش مردم سرزمین خود به مقابله با متجاوزان پرداخته و از هیچ تلاشی فروگذار نبودند. آن‌ها در این راه از بذل جان عزیز خود دریغ نورزیده، بلکه اسباب غرور و سرافرازی ملت ایران در برابر تاریخ را فراهم آوردند. بی‌شک تاریخ با همۀ نشیب و فرازهایش به ما لبخند می‌زند و ما را به شنیدن خاطره‌ها دعوت می‌کند؛ خاطره‌ای از میان هزاران هزار خاطره.

در بخشی از کتاب کوچ فاخته‌ها می‌خوانیم:

سال 1362، وقتی هجده‌ساله بودم، نزد استوار قویدل در واحد استخدام نیروی زمینی رشت رفتم و وارد نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران شدم. شش ماه در مرکز آموزش درجه‌داری (06 تهران) لویزان دورۀ سختی گذراندم. زمستان بسیار سردی را توأم با آموزش‌های فشردۀ رزمی، پیاده‌روی، صف جمع، رژه، تیراندازی، اردو، و غیر آن پشت سر گذاشتم. در ابتدای ورود به آموزش، تعدادی انصراف دادند و بازگشتند. من در گردان النصر، گروهان دو، بودم. آسایشگاه‌ها چهارطبقه و با امکانات فراوان بودند. استادان و فرماندهان ما گلچینی از ماهرترین مربیان نیروی زمینی بودند. فرمانده پادگان، سرهنگ ستاد، صادقی گویا، بسیار جدی بود.

به آموزش‌های نظامی علاقه‌مند بودم. در آن مدت آموزشی پنج بار مرخصی گرفتم. هر بار که به منزل می‌رفتم، با روحیۀ بهتری به آموزشگاه بازمی‌گشتم. خیلی دوست داشتم هر چه زودتر دوران آموزشی به پایان برسد و وارد منطقۀ جنگی شوم. پس از اتمام دورۀ آموزشی مقدماتی در تهران، برای دورۀ تخصصی توپچی تانک ام 60، راهی مرکز زرهی شیراز شدم. در آن مدت سه ماه تخصصی، شب‌ها به هنگام خاموشی، روی تخت آسایشگاه به یاد رؤیاهای دوران کودکی و نوجوانی‌ام می‌افتادم که علاقۀ عجیبی به خلبانی داشتم. اما اینک خودم را در تانک می‌دیدم. آن‌جا فهمیدم که وسیله مهم نیست، بلکه آرمان و هدف است که به آیندۀ انسان شکل می‌دهد. به‌خوبی با تانک ام 60 امریکایی آشنا شده بودم و در میدان تیر شیراز نمرۀ خوبی گرفتم و نفر دوم شدم و به‌اختیار، لشکر 21 حمزۀ مستقر در جنوب کشور را انتخاب کردم. برای ورود به منطقۀ جنگی، امریه‌ای به من دادند و با یک هفته مرخصی از شهر زیبای شیراز خداحافظی کردم و سری به خانواده‌ام زدم.

فهرست مطالب کتاب

دیباچه
مقدمه
روزهای رؤیایی
ورود به ارتش
حضور در جنگ
مجروحیت
مأموریت آبادان
مأموریت زبیدات
دفاع جانانه از ارتفاع کله‌قندی
عملیات کربلای 1
عملیات نصر 3
خاطرۀ شهید
سرانجام سید جواد
به سوی اسارت
دورۀ اسارت
اسارتگاه کمپ سه، موصل
نسیم آزادی
خاطرات پدرم، محمدرضا والافر