معرفی و دانلود کتاب پرنسس مانی

معرفی کتاب پرنسس مانی

کتاب پرنسس مانی به قلم صدیقه ایپک لو، رمانی عاشقانه است که زندگی دکتر جوانی را از دوران دانشجویی‌اش به تصویر می‌کشد. با توصیف عشق عمیقی که میان دو شخصیت اصلی داستان شکل می‌گیرد و روایت فراز و نشیب‌های زندگی‌شان، داستان هیجان‌انگیزتر می‌شود.

دربارۀ کتاب پرنسس مانی:

صدیقه ایپک لو این داستان را در زمانی که ویروس کرونا همه جهان را دربرگرفته بود و همه مردم جهان در قرنطینه به سر می‌بردند به نگارش درآورده است. داستان پرنسس مانی، روایت زندگی دختری به نام یاسمین از زبان خودش می‌باشد. یاسمین یک پزشک است که رنج‌های فراوانی را در زندگی‌اش تحمل کرد ولی همچنان به زندگی ادامه داد. او در حالی که رنج می‌کشید زندگی می‌کرد و برای شاد کردن اطرافیانش از هیچ کاری دریغ نمی‌ورزید. وی همواره برای عشق، برای بودن و برای ماندن جنگید و معنای زندگی را در پس رنج‌هایی که دید، یافت.

یاسمین در نهایت به کمک روانشناسش به یک گروه درمانی با رویکرد وجودی پیوست و در کنار افرادی که آن‌ها هم مانند خودش رنج‌های بسیاری را در زندگی تجربه کرده بودند حال بهتری پیدا کرد.

دکتر ویکتور فرانکل یکی از روانشناسان وجود گرا می‌گوید: تنش و رنج بخش جدا نشدنی و ضروری از سلامت روانی انسان به حساب می آیند.

براساس دیدگاه دکتر فرانکل (1984) افراد می‌توانند معنا را در زجرها و دردهای غیر قابل اجتنابی که داشته‌اند، بیابند.

درمانگر به درمانجو خاطر نشان می‌سازد که رنج کشیدن انسان (جنبه‌های مصیبت وار و ناگوار زندگی) با موضعی که فرد هنگام روبرو شدن با آن اختیار می‌کند، می‌تواند به پیشرفت انسان تبدیل شود. وجودگراها مرگ را به صورت منفی در نظر نمی‌گیرند بلکه معتقدند آگاهی از مرگ به عنوان شرایط اساسی انسان به زندگی معنی می‌دهد.

کتاب پرنسس مانی به چه کسانی توصیه می‌شود؟

خواندن این رمان جذاب به تمامی علاقمندان داستان‌های عاشقانه ایرانی پیشنهاد می‌شود.

در بخشی از کتاب پرنسس مانی می‌خوانیم:

روزهایی که بدون مانی سپری می‌کردیم روزهای دشواری بود. روزهایی که من و طلا و امید به سختی می‌گذراندیم و شب‌هایی که دخترم طلا در تب می‌سوخت و پدرش را بهانه می‌کرد و او را ازمن می‌خواست و من خود با وجود حال نا مساعدی که داشتم از او پرستاری می‌کردم وامید طلا را در آغوش می‌گرفت وساعت‌ها برایش لالایی می‌خواند و حرف می‌زد و آرامش می‌کرد. گاهی هم طلا آرام نمی‌شد او را سوار ماشین می‌کردیم و امید تا صبح خیابان‌ها را می‌چرخید شاید که او بخوابد و برای ساعاتی مانی را فراموش کند. شب‌هایی که امید با حال خراب به خانه می‌آمد و از مانی می‌گفت و من او را آرام می‌کردم و روز و شب‌هایی که من می‌گریستم برای عشقم که این بار مرا برای همیشه ترک کرده است وهنوز منتظر معجزه‌ای بودم که او را به من بازگرداند.

مادرم حواسش به ما بود گاهی به ویلا می‌آمد وگاهی هم ما را به خانه‌اش می‌برد وحال وهوایمان را عوض می‌کرد ودوستم تارا، دوست نازنینم که در غم و شادی همواره کنارم بود به ما سر می‌زد واحوال جویمان بود و آرمان که به من و امید زنگ می‌زد که به اصطلاح از ما دلجویی کند من پاسخ او را نمی‌دادم زیرا که قصد و هدف او را از این دلجویی‌ها می‌دانستم او به گوشی امید زنگ می‌زد و از امید می‌خواست که با من صحبت کند آرمان ساعت‌ها برای من حرف می‌زد و من فقط گوش می‌کردم و در آخر حتی بدون خداحافظی گوشی را قطع می‌کردم، باید اعتراف کنم در آن روزها حتی حرف‌های آرمان که دلداریم می‌داد خوب بود و آرامم می‌کرد.

چهل روز گذشت و طلا همچنان پدرش را از من می‌خواست و بهانه مانی را می‌گرفت. با کمک روانشناس توانستیم به طلا بگوییم که پدرش مرده، سر قبر مانی هم برده بودیمش ولی باز هم نمی‌دانم تا چه اندازه طلا فهمیده بود که مرگ یعنی چه و آیا اصلا فهمیده بود که پدرش مرده یعنی دیگر پیشش برنمی‌گردد.