معرفی و دانلود کتاب منهای یک نفر

معرفی کتاب منهای یک نفر

ناهید کهنه چیان در کتاب منهای یک نفر، داستان عاشقانه و اجتماعی را به تصویر می‌کشد که از دهه 60 و بعد از آن اتفاق افتاده است.

ناهید کهنه چیان در 11 داستان فضای جامعه ایران را در اواخر دهه 60 روایت می‌کند. فضای توام با رنج و عشق که اثر قابل توجهی روی زندگی و روابط شخصیت‌های اصلی داستان می‌گذارد.

در بخشی از کتاب منهای یک نفر می‌خوانیم:

من و مامان چهل سال است باهم زندگی می‌کنیم. تا حالا یک کلمه هم با هم حرف نزده‌ایم؛ یعنی نمی‌توانیم بزنیم، آخر، ما هردوتایمان لالیم. تا چند سال پیش با ایماء و اشاره حرف‌هامان را به هم می‌فهماندیم، حالا چند سالی است که واتساپ و وایبر و تلگرام به دادمان رسیده. ما صبح تا شب سرمان توی ماسماسک‌هایمان است. کار زیادی که نداریم. مستمری بازنشستگی بابا از سرمان هم زیاد است. شب دیر وقت می‌خوابیم به همین خاطر فردایش تا لنگ ظهر خوابیم. فقط وقتی سرو صدای روده‌مان درمی‌آید، می‌فهمیم که وقتش است ماسماسک‌هایمان را موقتاً بگذاریم کنار و برویم توی آشپزخانه، شکم گیرکی، روبه راه بکنیم بریزیم توی خندق بلا.

آرامش زندگی مردابی من و مامان هفته‌ای یک بار، به هم می‌ریزد؛ ورود پرویز و پویان، برادرهام، با بچه‌هایشان که یک جای دیگر شهر زندگی می‌کنند. البته آن‌ها هم با حال و روز من و مامان عادت کرده‌اند. تا می‌رسند، مثل ما لالمونی می‌گیرند، گوشی‌هایشان را درمی‌آورند و حرف‌هایشان را پیامکی برایمان می‌فرستند. فقط سر و صدای بچه‌هایشان اذیتمان می‌کند.

وقتی برادرها پیام می‌دهند: «می‌خوایم خراب بشیم روسرتون» مادر پیام می‌دهد تنها یا با بچه‌هایتان؟

اگر بنویسند: «تنها»، مادرم به من پیام می‌دهد که: «غلط نکنم باز این‌ها با زناشون، میونه شون شکر آب شده، دارن از خونه فرار می‌کنن، پاشو دختر باید یه چیزی روبه راه کنیم بخورن! سر ظهره. اینا هم دیفالی از دیفال ما کوتاه‌تر ندیدن»

فهرست مطالب کتاب

باران
برایش می‌نویسم، برایم می‌نویسد
این مرد چه می‌خواهد سرکوچه
کوچولوی عینکی من
نامه‌های یک طرفه
نعش
منهای یک نفر
مسافران
اولین روز
من زیبا و سرکش بودم
یک روز من