معرفی و دانلود کتاب من منچستریونایتد را دوست دارم

معرفی کتاب من منچستریونایتد را دوست دارم

کتاب من منچستریونایتد را دوست دارم دومین رمان مهدی یزدانی خرم، برندۀ تندیس بهترین رمان سال 1391 از جایزه ادبی هفت اقلیم و ترجمه شده به زبان‌های مختلف انگلیسی، ایتالیایی و ترکی، اثری سوررئال با ژانری اجتماعی و نگاهی پست مدرن است که به بررسی مهم‌ترین قسمت‌های تاریخ ایران، از سال 1320 تا 1332 پرداخته.

من منچستریونایتد را دوست دارم با بیش از 100 شخصیت تو در تو و داستانی پیچیده در اوایل دهه 80 آغاز می‌شود و در دهه‌های 20 و 30 ادامه می‌یابد. کتاب شامل سه تکه است. داستان از یک دانشجوی تاریخ مبتلا به سرطان در میدان فردوسی آغاز می‌شود و بعد از آن با روایت‌هایی تکه‌ تکه در سال‌های 1320 به بعد، به ایران اشغال شده در زمان جنگ جهانی دوم متصل می‌شود و در نهایت با دانشجوی تاریخ هم به اتمام می‌رسد.

دانشجوی تاریخی که دچار سرطان و در خیابان‌های پاییزی سال 83 زیر باران سرگردان است. دانای کل که روایتگر ماجراست وارد ذهن او شده و رفته رفته شما را به گذشته می‌برد و پیش روی متفقین و ایران اشغال شده می‌گذارد.

این اثر که بعد از انتشار در اکثر جوایز ادبی نامزد و علاوه بر جایزه ادبی هفت اقلیم، جایزه‌ی ادبی «بوشهر» را نیز دریافت کرده است متشکل از راوی‌های بسیار متعدد است و با هدف به تصویر کشیدن ابتذال، به تاریخ حمله کرده است. مهدی یزدانی خرم با توانایی خود در استفاده از تکنیک‌های روایی درست، همچون بردن رمان در شیوه‌ی روایتِ گفتن (Telling) که بهترین روش‌ها برای کنار هم قرار دادن اتفاقات بسیار است، به خوبی توانسته به لحاظ ادبی رمانی درجه یک بنویسد.

شخصیت‌های داستان در کتاب من منچستریونایتد را دوست دارم هر کدام برای خود روایت‌های مختلفی دارند. هر کدام از این روایت‌های مختلف با هزاران شخصیت مختلف از شاعر و روشنفکر و روزنامه نگار و لمپن گرفته تا قاتل و فاحشه و کافه‌چی به زبان‌های مختلف بیان شده و داستان‌های هر کدام به صورت یک زنجیره به هم متصل شده است.

نکته‌ی جالب در این رمان بی‌نام بودن تمام شخصیت‌هاست. همانند دانشجوی تاریخ، زن لهستانی، روح خال‌دار، شاعر آزادی‌خواه و… اما خواننده به خوبی با این شخصت‌های بی‌اسم ارتباط بر قرار می‌کند.

فضای این اثر پر از خیانت و خشونت است. یزدانی خرم تهران و ایران قدیم را اینگونه می‌بیند حتی در بسیاری از قسمت‌ها، تنها ارتباط بین شخصیت‌هایش در این اثر مرگ است و یا چیزی که به آن ربط دارد. تمام شخصیت‌های مرد یا آدم‌کشند یا قصد آدم‌کشی دارند. تاکید بر خون از ابتدای رمان او، با سرطان خون دانشجوی تاریخ شروع می‌شود و به سرطان دانشجوی دهه 30 می‌رسد و در جاهای دیگر به شکل‌های مختلف به خون و وراثت اشاره دارد؛ گرگ و سگ خون‌خوار، آنالیز خون توسط روح خبیث خالدار و... شاید این ‌همه تاکید بر خون، اشاره‌ای به وضعیت جامعه‌ی کنونی داشته باشد و وراثت مد نظر یزدانی خرم همان تداوم اتفاق‌های دهه‌ 30 در دهه‌ 80 است.

مهدی یزدانی خرم تهرانی را به تصویر می‌کشد که آدم‌ها از غریبه و آشنا می‌خواهند برای تهران تکلیف روشن کنند، از احزاب مختلف گرفته تا متفقین، مهاجرین، شاعران، روشنفکران و... او در این پازل هزار تکه سعی دارد فضای سیاسی و تاریخی ایران را در دهه‌های 20 و 30 بیان کند و آن را به دهه 80 پیوند زند.

در بخشی از کتاب من منچستریونایتد را دوست دارم می‌خوانیم:

وقتی پدربزرگ جنازه را ول کرده توی بیمارستان، برگشته خانه. داده لباس‌ها، آرشیو روزنامه‌ها، عکس‌ها، بعضی کتاب‌ها و حتی تقدیرنامه‌هایش را توی باغچه آتش بزنند. پدربزرگ، رد نعشِ زن‌ِ جوان‌ِ با یک لنگه جوراب را، روی کمرش حس می‌کرده و هی به خودش نهیب می‌زده تا از فکر ناموس مردم، آن هم مرده‌اش، بیاید بیرون. سروصدای تیر و تفنگ دیگر کمتر شده بوده. پدربزرگ رفته لب حوض و پایش را فرو کرده وسط آب و ماهی‌ها. پدربزرگ ته دلش منتظر بوده که اتفاقی بیفتد و دری به تخته بخورد و فرشتگان کاری بکنند تا زن جوان زنده شود و بیاید دمِ خانه‌ی آن‌ها، در بزند و بعد از کلی تشکر باهم بروند بازار کباب‌خوری. آتش توی باغچه زیاد می‌شده و اهالی خانه‌ هی عکس و پوستر و بیانیه می‌ریخته‌اند توی دل آن و دود بیشتری می‌رفته هوا. روزنامه‌ها پر بوده‌اند از عکس سر آدم‌ها. آتش، آرام‌آرام عکس‌ها و کلمه‌ها را می‌کشیده توی خودش و جمع‌شان می‌کرده و تکه‌های سوخته با نرمه بادی بلند می‌شده‌اند و مثل پر می‌رفته‌اند هوا. آتشِ روزنامه‌ها، عکس‌ها و کاغذها توی غروبِ یکی از آخرین روزهای مردادماه چیز وامانده‌ای بوده، هم حالِ آدم را می‌گرفته و هم خطرناک بوده، چون وقتی بنی‌بشر حاضر است دست به هر کاری بزند، یک آتش‌بازی مختصر با روزنامه‌ها که چیزی نیست.

پدربزرگ همان‌طور که پایش را توی حوض تکان‌تکان می‌داده، می‌دیده که نرمه‌بادی تکه‌های زغال‌شده‌ی کاغذها و عکس‌ها را می‌آورد و می‌اندازد روی آب و ماهی‌های کله‌خرتر می‌روند و توک می‌زنند به آن‌ها. پدربزرگ یکی دو ساعتی به تماشای آب و باد و آتش و حماقت ماهی‌های سرخ مشغول بوده که می‌بیند خورشید غروب کرده. بی‌سروصدا می‌خزد توی آشپزخانه و یک گزلیک تازه تیزشده برمی‌دارد و از خانه می‌زند بیرون.