معرفی و دانلود کتاب طنابی از آتش: داستان سوره لهب (مسد)

معرفی کتاب طنابی از آتش: داستان سوره لهب (مسد)

کتاب طنابی از آتش: داستان سوره لهب (مسد) نوشته محمدرضا سرشار داستانی براساس این سوره قرآنی و دشمنی ابولهب با پیامبر اکرم (ص) است.

همان طور که بارها و بارها در روایت‌های دینی و احادیث امامان نقل شده، هر سوره دارای یک شأن نزول است و علاوه بر آن هر کلمه و حتی هر حرف قرآن خیر و برکت مخصوص به خود را دارد. محمدرضا سرشار تلاش کرده با معرفی هر سوره و ذکر شأن نزول آن، هر آیه را از نظر فضیلتش نیز مورد بررسی قرار دهد.

همچنین در پایان کتاب درباره مباحثی مثل سؤال و جواب اعرابی از پیامبر (ص)، آثار روی‌گردانی از یاد خدا، شیوه ختم برخی از ذکرهای شریفه، آیات و سوره‌هایی که در قرآن درباره پیامبر نازل شده، قبرهای پیامبران در ایران و مکسر سوره اخلاص سخن گفته شده است.

محمدرضا سرشار کوشیده تا با بیانی ساده و روان شأن نزول سوره لهب (مسد) را برای نوجوانان توضیح دهد. زبان روایی و داستانی این کتاب موضوع را برای نوجوانان جذاب‌تر کرده است.

با محمدرضا سرشار بیشتر آشنا شویم:

محمدرضا سرشار مشهور به رضا رهگذر رئیس هیئت مدیره انجمن قلم ایران در سال 1332 در شهر کازرون متولد شد. نخستین اثرش در سال 1352 در یکی از مجلات ادبی و اولین کتابش در سال 1355 منتشر شد. چهار کتاب و چندین داستان کوتاه نیز از او پیش از انقلاب به چاپ رسید. او پس از پیروزی انقلاب حدود 100 عنوان کتاب برای کودکان و نوجوانان و همچنین بزرگسالان نوشت. آثار محمدرضا سرشار تاکنون 26 جایزه را برای او به همراه داشته و به زبان‌های مختلف مثل اردو، انگلیسی، ترکمنی، ترکی استانبولی، روسی و عربی ترجمه شده است. نشریه بین‌المللی «who is who»، در سال 1373 نام او را به عنوان یکی از مشاهیر فرهنگ ایران ثبت کرد.

در بخشی از کتاب طنابی از آتش می‌خوانیم:

ابولهب، در حالی که در اثر نفس‌نفس زدن، سینه‌اش خِس‌خِس می‌کرد، عصایش را پشت درِ اتاق گذاشت و وارد میهمان‌خانه شد.

در اتاق بزرگ میهمان‌خانه، دو مشعل بر دیوارهای دو سو می‌سوختند. مردان خاندان بنی‌هاشم، هر دو یا چند نفر با یکدیگر گرمِ گفت‌وگو، خنده و شوخی بودند. صداهای درهم آنان، اتاق را انباشته بود.

پیامبر، به رسم صاحبان میهمانی، در سمت راستِ درِ ورودی اتاق نشسته بود. او به ابولهب نیز، مانند دیگران «خوش‌آمد» گفت، و وی را به سوی قسمتی از مجلس که خالی بود، راهنمایی کرد. سپس به پسرعموی نوجوانش، علی، گفت: «غذا را بیاورید!»

علی به سرعت روانۀ گوشۀ انتهاییِ حیاط شد. در آن جا دو اجاق سنگیِ بزرگ برپا بود. غذاها از مدتی پیش آماده بودند. اما برای آنکه سرد نشوند، آن‌ها را بر آتش ملایم درون اجاق‌ها گذاشته بودند.

در این هنگام، پسرخواندۀ جوان پیامبر، زید، نیز از راه رسید. زید به سفارش علی، به آوردن سفره و ظرف‌ها پرداخت.

علی از میان ظرف‌ها، سینی گرد و بزرگ مسی را برداشت.

با کفگیر، کَته‌ای را که با گندمِ نیم‌کوفته پخته شده بود، از داخل دیگ به درون سینی ریخت. ران‌ بریان گوسفند را از سرِ سیخ بیرون کشید و بر کتۀ گندم گذاشت. آن‌گاه سینی را به میهمان‌خانه برد.

در این هنگام، زید نیز سفرۀ بزرگِ کتانی را بر کف اتاق پهن کرده بود و بشقاب‌های سُفالیِ لعاب‌دارِ فیروزه‌ای و قهوه‌ای رنگ را، در چهار سوی آن چیده بود.