معرفی و دانلود کتاب دیوانگی

معرفی کتاب دیوانگی

کتاب دیوانگی از موفق‌ترین آثار اوراسیو کاستیانوس مویا درباره نویسنده‌ای مبتلا به بیماری وسواس است. او اتفاقات و جنایت‌هایی را که در طول دوران همکاری‌اش با کلیسایی کاتولیک در گواتمالا شاهدش بوده بازگو می‌کند. این کتاب نامزد دریافت جایزه بهترین اثر ترجمه شده به انگلیسی (BTBA) در سال 2009 شده است.

درباره کتاب دیوانگی:

شخصیت اصلی این داستان نویسنده و ویراستاری است که برای مدتی محدود مسئولیت کار عجیبی را به عهده می‌گیرد. در این مدت او باید به خدمت یک کلیسا در گواتمالا در بیاید و گزارشی در هزار و صد صفحه را ویرایش کند. موضوع اصلی این گزارش درباره جنایت‌ها و اتفاقات وحشتناکی است که منجر به شکنجه و مرگ جمعیت زیادی از روستاییان سرخ پوست منطقه‌ای است که در گیر جنگ داخلی بوده‌اند. این ویراستار به شدت تحت تاثیر نگارش شاعرانه‌ای که توسط مردم بومی در این گزارش‌ها ثبت شده قرار می‌گیرد، به طوری که به مرور سلامتی روح و روانش را تهدید می‌کند.

در داستان دیوانگی (Senselessness) جنایات هولناک ارتش گواتمالا در طول جنگ‌های داخلی این کشور روایت می‌شود. به این ترتیب هم ابعاد سیاسی و هم ابعاد روانشناختی دارد. در این رمان، شاید برای نخستین بار در تاریخ ادبیات، با افراد معمولی انسانی (عمدتاً از طبقه متوسط) مواجه می‌شویم که با دقتی وسواس‌گونه ترسیم شده‌اند و فرد انسانی را با تمام جزئیات، پیچیدگی‌ها و تناقض‌هایش بازمی‌نمایند.

ادبیات مدرنیست قرن بیستم این فردگرایی را به افراط می‌کشاند و رمان‌هایی پدید می‌آورد که بیشتر در ذهن شخصیت می‌گذرد و در آن‌ها فرد انسانی در چهاردیواری ذهن خودش محبوس شده؛ گاهی هم راویانی را می‌بینیم که دچار وسواس شدید فکری‌اند و به‌ شکل بیمارگونه‌ای درون خود زندانی شده‌اند. به همین دلیل است که گاهی هملت شکسپیر را هم، که فقط فکر می‌کند نه عمل، پیش‌نمون قهرمان مدرنیست می‌دانند، آن هم چند قرن پیش از ظهور این نوع ادبیات؛ و همین‌طور برخی از قهرمانان داستایفسکی مثل راسکولنیکوف در جنایت و مکافات، و راوی یادداشت‌های زیرزمینی که پیش‌تر ذکر شد.

کتاب دیوانگی مناسب چه کسانی است؟

اگر به ادبیات لاتین و خواندن رمان‌های معمایی با مضامین اجتماعی علاقه دارید، مطالعه این کتاب را از دست ندهید.

با اوراسیو کاستیانوس مویا (Horacio Castellanos Moya) بیشتر آشنا شویم:

او اصالاتا اهل السالوادور است و از پدری الساوادوری و مادری هنوراسی در سال 1957 متولد شد. مویا تا سال 1979 در آنجا زندگی می‌کرد و بعد از آن برای تحصیل و زندگی به تورنتو رفت. بعد از تحصیل و بازگشت به کشورش به خاطر نگارش مقالاتی که علیه نظام دیکتاتوری کشورش نوشته بود، تبعید شد. درونمایه بیشتر آثار منتشر شده در مورد حقوق بشر و حفظ کرامت و آزادی‌های بشری است. او بیش از 16 عنوان کتاب منتشر کرده که به دوازده زبان در سراسر دنیا ترجمه و چاپ شده‌اند.

در بخشی از کتاب دیوانگی می‌خوانیم:

قبل از اینکه فلنگ را ببندم و بزنم به چاک، چند لحظه‌ای از آن ساعت دلپذیر بعدازظهر و درخشش خورشید در افق لذت بردم. نور ملایمی می‌تابید و نسیم گرمی، با همان سرعتی که من داشتم راه می‌رفتم، در خیابان‌ها می‌وزید. با بیشترین توان پاهایم قدم برمی‌داشتم، یک‌دفعه به سرم زد که از خیابان رد شوم، نه به این هدف که رد گم کنم تا کسی نتواند تعقیبم کند. این‌قدر خیالاتی نبودم که در خیابان به این شلوغی چنین احتمالی بدهم، ولی همیشه از خفت‌گیری می‌ترسیدم و می‌خواستم به هیچ‌وجه دم لای تله ندهم؛ می‌ترسیدم دو مأمور اطلاعاتی ارتش خودشان را خفت‌گیر جا بزنند، گیرم بیندازند و به بهانه دزدی به شکمم چاقو بزنند، ولی هدف واقعی‌شان این باشد که به کشیش‌ها بفهمانند نباید با دم شیر بازی کنند؛ هرچه باشد من خارجی‌ای بودم که اگر در یک درگیری خیابانی کشته می‌شدم آب هم از آب تکان نمی‌خورد.

به هر قیمتی که شده نباید گیر خفت‌گیرها می‌افتادم: هر بار که بیرون می‌رفتم این فکر در ذهنم جولان می‌داد و یک لحظه آرامم نمی‌گذاشت. در مسیر پرپیچ‌وخم اوکتابا آبِنیدا از لابه‌لای مردم راه می‌رفتم؛ خیابانی که بوی گند شاش و زباله می‌داد و از کاخ اسقف اعظم به بازار مرکزی می‌رفت. با قدم‌های بلند در این بازار گند گرفته پشت کلیسای جامع راه می‌رفتم و دور و برم را می‌پاییدم پشت سرم، روبه‌رویم، اطرافم خیال می‌کردم اگر قیافه قاتل را در میان انبوه جمعیت تشخیص بدهم بی‌بروبرگرد می‌توانم از دستش فرار کنم. از پیاده‌رو شلوغی که مردم و دست‌فروشان در آن می‌لولیدند عبور کردم و بعد، از روی آسفالت خیابان راهم را کشیدم و رفتم کنار اتوبوس‌های زهوار در رفته‌ای که جان می‌کندند و پشت ‌سر ‌هم بوق می‌زدند. قدم‌هایم را کند نکردم تا به نوبِنا کایه رسیدم و به‌سمت پاساخه آیسینِنا رفتم که مقصد امروزم بود، چون می‌خواستم قبل از اینکه به آپارتمانم برگردم لبی‌تر کنم.