معرفی و دانلود کتاب دستیار

معرفی کتاب دستیار

کتاب دستیار به قلم روبرت والزر، داستان همکاری یک مرد احساساتی با یک دانشمند شکست‌خورده و ثروتمند را روایت می‌کند. اختراعات این دانشمند که برای هیچ‌کس جذاب نیست باعث شده اوضاع زندگی او رو به وخامت رود و همین موضوع دلیل صمیمت و ارتباط غیرکاری این دو شخصیت می‌شود. این کتاب در سال 2008 به عنوان نامزد دریافت جایزه بهترین رمان ترجمه شده انتخاب شد.

درباره کتاب دستیار:

روبرت والزر (Robert Walser) داستان‌نویسی که مورد تحسین و تقلید نویسندگانی همچون کافکا، هرمان هسه، والتر بنیامین است، در این کتاب داستان مرد جوانی به نام جوزف را روایت می‌کند. آغاز قصه از جایی است که جوزف به عنوان دستیار یک دانشمند عجیب و متفاوت استخدام می‌شود. صبح یک روز بارانی این کارمند جوان راهی ویلای کوهپایه‌ای و جذاب کارل توبلر می‌شود. کارل توبلر که اصیل‌زاده‌ای متمول و البته باهوش است، اختراعاتش مورد استقبال هیچ سرمایه‌گذاری قرار نگرفته! خلاقیت‌های توبلر که هیچ خریداری ندارد، او را با مشکلات مالی جدی روبه‌رو کرده و توبلر را با زبان رمزی و مخفیانه برای فرار از دست طلبکاران آشنا نموده است.

در چنین وضعیتی جوزف، دستیار توبلر، او را بسیار درمانده و محزون می‌یابد و نگاه ساده‌لوحانه و شخصیت مهربان و امیدوار این دستیار جوان، در تناقض با جهان‌بینی پوچ‌گرایانه کارل توبلر قرار می‌گیرد. در حقیقت اکثر اوقات مهربانی و محبت جوزف بی‌نتیجه می‌ماند. وی علی‌رغم زندگی ساده‌اش و علاقه به مواهب طبیعیِ زندگی همچون غذا خوردن و پیاده‌روی در طبیعت، دغدغه‌های اجتماعی را عمیقا درک می‌کند. زندگی شخصی جوزف حتی پیش از آشنا شدن با کارل توبلر سرشار از احساسات متناقض و آزاردهنده بود، احساساتی که ریشه‌اش را باید در گذشته جست...

پوچ‌گرایی یکی از شاخص‌ترین درونمایه‌های رمان دستیار (The Assistant) است. این روایت نفس‌گیر و پرتعلیق، پیچیدگی‌های منحصر به فردی دارد که روبرت والزر تعمدا آن را از رهگذر ابهام در جملات و تنوع تیپ‌های روانشناسانه شخصیت‌هایش پدید آورده است.

نکوداشت‌های کتاب دستیار:

- نوعی از پوچ‌گرایی در سراسر رمان دستیار به چشم می‌خورد. (نیویورک تایمز)

- از آن جا که این اثر نمونه‌ای از ادبیات کلاسیک به شمار می‌آید، درک کامل و دقیق آن برای خوانندگان مدرن کمی دشوار است. مفاهیمی همچون پوچ‌گرایی، نقد بورژوازی و بینش‌های روانشناسانه محورهای بنیادین این رمان هستند. (بوک لیست)

- نویسنده تعمدا شیوه‌ای از داستان‌پردازی را انتخاب کرده است که خوانش کتاب دستیار را برای مخاطبان دشوار و پیچیده کند. (ناشران هفتگی)

خواندن کتاب دستیار به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

تمامی علاقمندان ادبیات داستانی آلمانی را به خواندن این اثر جذاب دعوت می‌کنیم. همچنین تمامی دوست‌داران داستان‌های ادبیات کلاسیک از خواندن این اثر لذت خواهند برد.

با روبرت والزر بیشتر آشنا شویم:

او نویسنده، شاعر و پژوهشگر سوئیسی بود که در آوریل 1878 دیده به جهان گشود. بسیاری از منتقدین ادبی او را فردی تأثیرگذار بر ادبیات مدرن اروپایی می‌دانند. این داستان‌نویس آوانگارد، یکی از چهره‌های محبوب نویسندگان مطرحی همچون فرانتس کافکا، هرمان هسه و والتر بنیامین بوده است. نقشی که روبرت والزر بر شکل‌گیری شخصیت ادبی کافکا داشته، غیرقابل انکار است و رد پای افکار والزر و همچنین سبک داستان‌نویسی او بر داستان‌های کافکا مشاهده می‌شود. این شاعر و مقاله‌نویس بزرگ سرانجام در سال 1956 دیده از جهان فرو بست.

در بخشی از کتاب دستیار می‌خوانیم:

دستیار هم به نوبه‌ی خودش گفت «واقعاً معرکه است.» و همان‌طور که پشت میز نشسته بود، نیم‌چرخی زد و به آبی دوردست نگاه کرد. دریاچه آبیِ کم‌رنگ بود. در همین لحظه یک کشتی بخار داشت همراه با موسیقی خوش‌نوایی رد می‌شد. می‌شد تفاوت دستمال‌های به اهتزاز درآمده‌ای را دید که مسافرانِ در حال خوش‌گذرانی آن پایین توی هوا تکان‌تکان می‌دادند. دودِ کشتیِ بخار به عقب پرواز می‌کرد و هوا می‌مکید‌ش. کوه‌های آن‌طرف ساحل در مه غلیظی که روز زیبای به پایان رسیده بر دریاچه ریخته بود، به‌زحمت دیده می‌شد. بله، تمامی مناظر آن اطراف آبی بود، حتا این چمن نزدیک و آن قرمزی پشت‌بام‌ها هم آبی می‌زد. تنها زمزمه‌ای به گوش می‌رسید. انگار کُل هوا و تمام فضای مرئی به‌آرامی آواز می‌خواند. حتا پچ‌پچ و زمزمه هم به چشم و گوش آبی می‌آمد؛ کمابیش. قهوه هم مثل همیشه بسیار مزه می‌داد. یوزف فکر کرد «چرا وقتی این قهوه‌ی عجیب را می‌نوشم یاد خانه‌مان می‌افتم، یاد کودکی‌ام؟»

خانم توبلر شروع کرد به حرف زدن درباره‌ی ییلاق سال گذشته در فیروالدشتته‌زه. گفت «متأسفانه امسال از این خبرها نیست. اصلاً فکرش را هم نباید کرد. تازه همین جا هم خیلی قشنگ است. آدمی مثل من که چنین جایی زندگی می‌کند، دیگر اصلاً هیچ نیازی به ییلاق ندارد. در حقیقت مردم تقریباً همیشه زیاده‌خواه‌اند و مرتب یک چیزی می‌خواهند که البته طبیعی هم هست، اما گاهی هم این خواسته‌ها به یک خودخواهیِ واقعی پهلو می‌زند.»

یوزف سر تکان داد. خانم توبلر خندید. زیردست فکر کرد «چه خنده‌ی عجیبی.» و به فکر کردن ادامه داد؛ «اگر آدم مصر باشد، می‌تواند جغرافی یاد بگیرد از روی این خنده. این خنده دقیقاً همان جاهایی را توصیف می‌کند که این خانم مال آن‌جاهاست. خنده‌ی علیلی است. خیلی طبیعی از دهان بیرون نمی‌آید، طوری که انگار پیش‌ترها یک تربیت بیش‌ازحد وسواسی دایم در حال رام کردنش بوده. اما خنده‌ی قشنگ و زنانه‌ای است. حتا کمی هم جلف است. فقط زن‌های خیلی بانزاکت مجازند این‌طور بخندند.»