معرفی و دانلود کتاب بینایی

معرفی کتاب بینایی

ژوزه ساراماگو، نویسنده‌ی برنده‌ جایزه نوبل ادبیات در کتاب بینایی داستانی تمثیلی و جذاب را به تصویر کشیده است که با وجود مستقل بودن اثر، به نوعی دنباله‌ی رمان پرآوازه کوری به شمار می‌آید. این کتاب مشهور داستان مردم یک شهر خیالی را روایت می‌کند که تلاش می‌کنند با ایستادگی در مقابل حاکمان مستبد تغییراتی اساسی در دنیای خود ایجاد کنند. گفتنی‌ست این رمان علاوه بر دریافت تحسین‌های بسیاری از منتقدین، نامزد دریافت جایزه‌ی Independent Foreign Fiction نیز شد.

درباره‌ی کتاب بینایی:

ژوزه ساراماگو (José Saramago) نویسنده‌ای نام‌آشنا برای دوستداران ادبیات داستانی در سرتاسر جهان است که با رمان برجسته‌ی کوری در سال 1995 مشهور شد و کمی بعد نیز جایزه‌ی نوبل ادبیات را دریافت کرد. کتاب بینایی (Seeing) معروف‌ترین اثر وی بعد از کوری است. ساراماگو در هر دو رمان کوری و بینایی داستان‌هایی تمثیلی را روایت می‌کند که درونمایه‌ای سیاسی در خود دارند؛ با این حال هر یک بر جنبه‌هایی متفاوت از واقعیت اشاره دارند. تمثیلی که در رمان کوری وجود دارد ناآگاهیِ مردم است و برعکس تمثیلی که در داستان کتاب بینایی جاری شده هویدا کردن قدرت بی‌کران اتحاد مردم است.

ماجرای رمان بینایی درباره‌ی شهری خیالی است که به زودی انتخاباتی در آن برگزار خواهد شد به همین خاطر حاکمان شهر در تلاش هستند تا شرایطی را مهیا کنند که انتخابات به پرشورترین حالت ممکن برپا شود. سرانجام روز انتخاب فرا می‌رسد! روزی که ظاهراً هیچ‌کس قصد بیرون آمدن از خانه‌اش را ندارد با این حال در نیمه‌ی روز مردم کم‌کم به پای صندوق‌های رای می‌آیند. حاکمان که از حضور کم‌شور مردم به تکاپو افتاده بودند، حالا می‌توانند نفس راحتی بکشند اما نه برای مدتی طولانی! زیرا رای‌هایی که مردم در صندوق‌ها ریخته‌اند همگی سفید هستند و این در حکم یک «نهِ» بزرگ به تمام سیستم حاکمیت است.

با این اقدام متحدانه مردم، انتخابات باطل می‌شود و بار دیگر برگزار می‌شود اما باز هم نتیجه تغییر نمی‌کند. دولت که از حرکت مردم یکه خورده تصمیم می‌گیرد ریشه‌ی این جنبش مردمی را بیابد و یا با فشار بر مردم آن را از میان بردارد. سیاستمداران با زیرپا گذاشتن اصول اخلاقی، دست به هر اقدام ظالمانه‌ای می‌زنند تا مردم را تحت سلطه‌ی خود دربیاورند.

ژوزه ساراماگو با به تصویر کشیدن تمثیلی از «حکمرانیِ بد» در کتاب بینایی بر اهمیت و لزوم اتحاد و مقاومت مردمی تاکید دارد. او معتقد است که صندوق‌های رای انتخابات به خودی خود هیچ معنای دموکراتیکی ندارند. این جمله به این معناست که دموکراسی در روز انتخابات مشخص نمی‌شود بلکه تجلی حقیقی آن یک روز پس از آن است و اگر اینگونه نباشد بهترین کار پشت کردن به انتخابات است. چگونه؟ ساراماگو می‌گوید: با رأی‌های سفید!

نکوداشت‌های کتاب بینایی:

- گویی روح جورج اورول در این اثر دمیده شده است... هدیه‌‌ای از نویسنده‌ای بی‌همتا. (Kirkus Reviews)
- ساراماگو می‌داند چگونه دستگاهی سرکوبگر را به سخره بگیرد. (The New York Times)
- یک داستان تمثیلی فوق‌العاده درباره‌ی سیاست. (Cleveland Plain Dealer)
- داستانی مطابق با واقعیت! (Chicago Tribune)

کتاب بینایی مناسب چه کسانی است؟

این کتاب تحسین شده به دوستداران داستان‌های سیاسی و اجتماعی پیشنهاد می‌شود.

با ژوزه ساراماگو بیشتر آشنا شویم:

این ادیب پرتغالی یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان معاصر به شمار می‌رفت. ساراماگو به سال 1922 دیده به جهان گشود و در سال 2010 از دنیا رفت. عمده‌ی شهرت وی مرهون کتاب کوری است؛ رمانی که در آن با زبانی نمادین، بنیان‌های اخلاقی جامعه‌ی معاصر به طور جدی به چالش کشیده شده است. وی آثار مهم و ارزشمند دیگری نیز از خود به جا گذاشته، که خوشبختانه بیشترشان به فارسی ترجمه شده‌اند؛ از جمله سه کتابِ «بینایی»، «در ستایش مرگ»، و «همه‌ی نام‌ها».

گفتنی است که ساراماگو در سال 1998 موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل ادبیات گشت. همچنین، باید افزود که او یکی از پرفروش‌ترین نویسندگان پرتغالی تاریخ به شمار می‌رود.

برخی از جوایز و افتخارات ژوزه ساراماگو:

- برنده جایزه آمریکا در سال 2004 (America Award)
- برنده جایزه Camões کشور پرتغال در سال 1995 (Camões Prize)
- برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1998 (Nobel Prize in Literature)
- برنده جایزه ادبیات سائو پائولو در سال 2009 (São Paulo Prize for Literature)
و ...

در بخشی از کتاب بینایی می‌خوانیم:

موجى از به‌هم‌ریختگى و هرج و مرج، سرگردانى و گیجى، توهین و طعنه بر تمامى کشور حکمفرما شده بود. در تمام حوزه‌هاى شهردارى‌ها و اماکن دیگر، بدون ایجاد اتفاقى ویژه به‌غیر از تأخیر حضور مردم که انتخابات در آن‌ها انجام گرفته بود، وضعیت رأى‌گیرى با سال‌هاى قبل تفاوتى نداشت. عده‌ى رأى‌دهنده‌ها بیش از همیشه و دور از انتظار بود و به همین ترتیب، تعداد رأى‌هاى سفید هم چنین وضعیتى داشت. تمام شهردارها و نمایندگان شوراى شهر که بودن در پایتخت را به‌نوعى ابراز قدرت براى خود به‌شمار مى‌آوردند و برگزارى انتخابات را چیزى جز دلیل وطن‌پرستى تلقى نمى‌کردند؛ به‌یک‌باره دریافتند که هیچ‌کس تا قبل از ساعت چهار عصر براى رأى‌دادن نیامده و نتیجه گرفتند که مردم به مسأله‌ى انتخابات با بى‌تفاوتى و کراهت فکر مى‌کنند؛ اما یک‌باره مردم که گویى دستور لازم‌الاجرایى دریافت کرده‌اند، همگى از خانه‌ها خارج شدند و براى رأى‌دادن به‌سوى حوزه‌ها هجوم آوردند. وزراى دولت که قبل از شروع رأى‌گیرى، این پیروزى را اعلام کرده بودند، قبل از آمدن مردم، از این پیش‌گویى خود پشیمان شده و از حضورنیافتن مردم بسیار خشمگین بودند. تمام پایتخت با نگرانى منتظر بودند؛ هیچکسى هم نمى‌توانست جز از همکاران و خویشاوندانش از غریبه‌ها راهکار بگیرد؛ یعنى یک عضو حزب با دیگر اعضاى آن یا یک وزیر با وزیران دیگر و یا یک آدم معمولى با دیگر آشنایان خود. در این وضعیت تنها این سوآل زمزمه مى‌شد: «اگر دستور برگزارى دوباره‌ى انتخابات صادر شود، چه پیش مى‌آید؟»

چنین سوآلى به‌طور طبیعى خیلى آهسته و به‌صورت نجوا مطرح مى‌شد؛ زیرا همگى از بیدارشدن این اژدهاى خفته مى‌ترسیدند. به همین دلیل عده‌اى از آن‌ها مصمم بودند که از همه‌چیز چشم‌پوشى کرده و آن‌ها را به‌حال خود واگذارند. آن‌ها مى‌خواستند بر این اعتقاد بمانند که نسبت به دولت و شوراى شهر وفادار بوده و هیچ اتفاقى بى‌نظر بالادستى‌ها نیفتاده است.

فهرست مطالب کتاب

مقدمه
کتاب صداها