معرفی و دانلود کتاب بازی دوستانه

معرفی کتاب بازی دوستانه

کتاب بازی دوستانه نوشته‌ی آنا گاوالدا، ماجرای معماری موفق به نام چارلز را به تصویر می‌کشد که مداوم در حال سفر از جایی به جای دیگر است تا اینکه روزی اتفاقی رنج‌آور زندگی‌اش را دگرگون می‌کند.

درباره‌ی کتاب بازی دوستانه:

چارلز قهرمان داستان فرانسوی بازی دوستانه (La consolante) است که در شغل معماری فعالیت دارد. روزی نامه‌ایی به دستش می‌رسد که در آن خبر می‌دهند: آنوک از دنیا رفته و زندگی‌ او نابود شده است.

آنوک پرستاری باهوش و مهربان و مادر صمیمی‌ترین دوست دوران کودکی چارلز بود که او را همانند مادر خودش دوست داشت. چارلز وقتی این خبر را می‌شنود ناگهان به یاد روزهای بچگی‌اش می‌افتد و به گذشته سفر می‌کند. شما در این کتاب اتفاقات تلخ و شیرینی را می‌خوانید که در گذشته بین او و دوستش افتاده است.

کتاب بازی دوستانه برای چه کسانی مناسب است؟

علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی و دنبال‌کنندگان ادبیات فرانسه از خواندن کتاب بازی دوستانه لذت خواهند برد.

با آنا گاوالدا بیشتر آشنا شویم:

یکی از مشهورترین چهره‌های ماندگار رمان‌نویسی در فرانسه، آنا گاوالدا (Anna Gavalda) نام دارد. در مدت زمانی که او به عنوان معلم دبیرستان کار می‌کرد اولین مجموعه داستان کوتاه خود را به نگارش درآورد و پس از چاپ آن با استقبال منتقدان زیادی مواجه شد. این مجموعه داستان که «دوست داشتم کسی جایی منتظرم باشد» نام داشت در فرانسه به صورت چشمگیری به فروش رسید و شهرت جهانی برای او به ارمغان آورد.

در بخشی از کتاب بازی دوستانه می‌خوانیم:

آن‌ها آمدند، همگی آن جا بودند.

به همان ترتیب که آن‌ها را می‌بینیم معرفی‌شان می‌کنیم، این‌طوری آسان‌تر است.

کسی که در را برایمان باز می‌کند و خطاب به ماتیلد می‌گوید اوه، چقدر بزرگ شدی و حالا برای خودت خانمی شدی، همسر خواهر بزرگم است. شوهر خواهر دیگری هم دارم، اما او شوهر خواهر مورد علاقه‌ام است. موهایم را به‌هم‌می‌ریزد و می‌گوید: «راستی، موهات بیشتر ریخته، این بار به این فکر کردی که با خودت وودکا بیاری؟ هی، تو کشور روسکف‌ها دقیقاً دنبال چی هستی؟ کازاچوک می‌رقصی یا چی؟»

داشتم چی می‌گفتم... او خوب است، نه؟ عالی‌ست. خب، او را کنار می‌زنیم و آقای شق‌ورَقی که بلافاصله، بارانی‌هایمان را می‌گیرد، پدرم، آنری بالاندا است. او برعکس شوهر خواهرم، زیاد صحبت نمی‌کند. با اشاره به کنسول سمت چپم به من اطلاع می‌دهد که بستۀ پستی دارم. بی هیچ معطلی او را در آغوش می‌گیرم. بستۀ پستی که هنوز هم مرا در خانۀ پدرومادرم پیدا می‌کند، حاوی چیزهایی مربوط به گذشته است. جلسات ترفیع، تمدید اشتراک‌های روزنامه‌هایی که از بیست سال پیش دیگر آن‌ها را نمی‌خوانم و دعوت‌نامه‌های گردهمایی‌هایی که هرگز نمی‌روم.

به پدرم می‌گویم که عالی‌ست و با چشم دنبال سبد کاغذ می‌گردم، درحالی‌که الان است که مادرم با اخم تذکر بدهد که این سبد کاغذ نیست، این جاچتری است. گفت‌وگویی که مدت‌هاست تکرار می‌شود.

مادرم که فقط پشتش را در انتهای راهرو می‌بینیم، در آشپزخانه‌اش، پیش‌بند بسته و مشغول پیچیدن چربی خوک دور گوشت است.

او هم برمی‌گردد و ماتیلد را بغل می‌کند و می‌گوید که چقدر بزرگ شدی، خانم جوانی شدی! منتظر نوبتم می‌مانم، درحالی‌که با خواهر دیگرم احوال‌پرسی می‌کنم، همسر سِرافَن لامپیون، نه، همسر مرد لاغر قد بلندی که آن جا نشسته است. او با سرافن فرق می‌کند. مدیر یک مغازۀ شامپیون در شهرستان که دغدغه‌ها و سیاست اقتصادی برنار آرنو را کاملاً می‌فهمد. بله برنار آرنو، مدیر برند لویی ویتون. به نوعی همکارش است. چون تقریباً شغل یکسانی دارند، می‌فهمید که و... همین جا متوقف می‌شوم. به‌ زودی بیشتر از این موضوع لذت خواهیم برد.