معرفی و دانلود کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی

معرفی کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی

سوزان شالر در کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی، روایتگر داستان زندگی مردی ناشنواست که به دور از انسان‌های دیگر و در انزوای کامل به سر می‌برد و بعد از آشنایی با نویسنده‌ی این اثر، زندگی‌اش مسیر جدید و شگفت‌انگیزی را طی می‌کند.

درباره کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی:

برای مدتی بیش از یک‌چهارم قرن، ایل‌دفونسو، یک مرد سرخپوست مکزیکی، در انزوای کامل زندگی می‌کرد، دور و جدامانده از بقیه انسان‌ها. او نه زندانی سیاسی است که به جزیره‌ای ناشناخته تبعید شده باشد و نه زاهدی که به کنجی پناه برده باشد. او فقط کرولالی مادرزادی است که هرگز ساده‌ترین زبان را هم برای برقراری ارتباط با دیگران نیاموخته.

سوزان شالر (Susan Schaller) نویسنده کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی (A Man Without Words) در این زمان یک دانشجوی فارغ‌التحصیل بیست و چهار ساله است که با «مرد زبان‌تهی» در کلاسی مخصوص روشن‌دلان روبه‌رو می‌شود. سوزان در واقع به عنوان مترجم شفاهی زبان اشاره به آن‌جا فرستاده شده است.

سوزان به‌تدریج می‌فهمد که ایل‌ دفونسو برخلاف سبک زندگی منزوی و به دور از اجتماعش دارای هوشی بالا و درکی خارق‌العاده است که گاهی با علائم زبان اشاره بروز می‌کند. بنابراین، سوزان تصمیمی جدی می‌گیرد که مرد جوان سرخپوست را سرشار از واژه‌هایی برای درک و بیان اندیشه‌ها کند. در خلال این داستان واقعی، با چالش‌ها، کلافگی‌ها و در نهایت شادی‌های حاصل از گشودن ذهن یک روشن‌دل به مفهوم زبان برخورد می‌کنید.

شاید تمام این تلاش‌ها شما را به یاد شخصیت مشابه دیگری به نام هلن کلر و ارتباطش با آموزگار بیاندازد، به اضافه صحنه‌های نفس‌گیری که به چندین مسئله زبان‌شناختی، فلسفی و آموزشی می‌پردازد و پرسش‌هایی بنیادی نه تنها درباره آموزش به روشن‌دلان بلکه درباره شیوه‌های یادگیری زبان در سنین بلوغ نیز مطرح می‌کند.

نکوداشت‌های کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی:

- مراقبه‌ای در مورد شگفتی‌های زبان... کتاب سوزان شالر یک نگاه اجمالی به سرزمینی کشف نشده است... در مورد افرادی که نمی‌توانند حرف بزنند تاکنون چیزی نوشته نشده است، اما خانم شالر صریحاً بیان می‌کند که تعداد آن‌ها بیشتر از آن چیزی است که فکر می‌کنیم. (Lou Ann Walker, New York Times Book Review)

- این مورد تاریخی، تلخ، حیرت‌انگیز و مهیج بسیاری از موضوعات زبانی، فلسفی و آموزشی را مطرح می‌کند و نه تنها در مورد آموزش ناشنوایان بلکه در مورد راه‌های یادگیری آنان سؤالاتی را ایجاد می‌کند. (Publishers Weekly)

- کتاب پرشور و پرقدرت او بسیار شیوا و زیباست. (Andrea Barrett, Washington Post Book World)

- مانند یک رمان گیراست و همدردی بزرگی را برای قهرمان داستان و نویسنده ایجاد می‌کند. (Steven Pinker, author of The Language Instinct)

کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به خواندن زندگی‌نامه و سرگذشت‌های واقعی علاقه‌مند هستید، این کتاب را از دست ندهید.

با سوزان شالر بیشتر آشنا شویم:

سوزان شالر، متولد وایومینگ، به طور اتفاقی در لس‌آنجلس با زبان اشاره آمریکایی آشنا شد و بدین ترتیب رابطه‌ای عاشقانه و مادام‌العمر با فرهنگ بصری افراد ناشنوا آغاز کرد. وی پس از فارغ‌التحصیلی در دانشگاهی در شمال کالیفرنیا، در چاپل هیل، سه دهه از عمر خود را صرف حمایت از دسترسی برابر به زبان برای نوزادان و کودکان ناشنوا، یعنی قرار گرفتن در معرض یک زبان بصری، برای جلوگیری از بی‌سواد ماندن انسان‌ها کرده است.

وی در حال حاضر در حال نوشتن داستان‌هایی برای کودکان است که به همراه یک نسخه با زبان اشاره آمریکایی منتشر خواهد شد و قرار است از طریق چند زبان گفتاری در دسترس قرار گیرد. امید او دیدن داستان‌های بیشتر به زبان اشاره آمریکایی است که بتوانند به همه کودکان در بهتر خواندن و برقراری ارتباط مؤثر کمک کنند. او مادر دوقلوهایی است که برای برقراری ارتباط بهتر با پدر بریتانیایی‌شان چندزبانه هستند.

در بخشی از کتاب ایل‌ دفونسو، مرد زبان تهی می‌خوانیم:

با چهره‌ای کلافه گفتم: «صبح بخیر»، به این اُمید که سرعتش را کمتر کند. خودم را معرفی کردم و از او خواستم دوباره سوالش را تکرار کند. بی‌صبرانه با روش انگشت‌نگاری نامش را گفت و با سرعتی زیاد به زبان اشاره گفت: «از ملاقات با شما خوشبختم». چشم‌های من فقط توانستند خ-و-؟-ن-ی-؟-ا را ببینند، اما حدس زدم نامش باید خوانیتا باشد. با عجله فهرست سوال‌ها و اشکال‌هایش در رابطه با زبان را از من می‌پرسید.

موهای پرپشت و قرمز زن با جوش و خروش درونی‌اش هماهنگ بود. سرعت او در انگشت‌نگاری و زبان اشاره خیلی بالا بود، از ترس از دست دادن یک نشانه حتی پلک هم نمی‌زدم. آرزو کردم هیچ‌گاه از من خواسته نشود مترجم شفاهی او باشم و صحبت‌هایش را ترجمه کنم، زیرا قطعاً قادر به صحبت با این سرعت نخواهم بود. بیست دقیقه زمان گذشت تا به همۀ سوالات او در مورد افعال زمان گذشته و افعال بی‌قاعده پاسخ دهم. بعد از آن به سمت ایل‌دفونسو رفتم و روبرویش ایستادم، با لبخند به او سلام کردم. وقتی من را دید، سرش را کمی تکان داد، بازوهایش را از هم جدا کرد و روی میز قرار داد. دوباره با این چشم‌های باهوش رودررو شده بودم، نمی‌دانستم باید چگونه شروع کنم.

یک کتاب تمرین جلویش بود، به آن اشاره کردم و ابروهایم را به حالت سوالی بالا دادم. چهره‌اش خشن‌تر شد، به تقلید از من ابرویش را بالا داد و گوشۀ کتاب را به سمت بالا آورد. سرم را تکان دادم و علامت «کتاب» را اجرا کردم. به جای اینکه تقلید کند، کتاب را باز کرد، انگار این کار را از او خواسته بودم. علامت‌هایی که می‌دادم را به عنوان نشانه نمی‌دید، بلکه برداشتش از آن‌ها یک حالت دستوری بود، «کتاب را باز کن».

علامت کتاب از معدود مواردی است که دارای علامت تصویرنگاری است؛ نشانۀ کتاب به این صورت است که دو کف دست کنار هم قرار می‌گیرند و بعد باز می‌شوند. صفحه‌ای از کتاب که مربوط به درس گربه بود و واژۀ نوشتاری گربه را نشان می‌داد باز کرد. دوباره به یاد تارزان افتادم، کتاب را بستم، از ایل‌دفونسو خواستم دنبال من بیرون بیاید، احتمالاً آن‌جا واژه‌های آشناتری نسبت به کلاس درس و کتاب پیدا خواهیم کرد.