معرفی و دانلود کتاب آخرین مکان

معرفی کتاب آخرین مکان

کتاب آخرین مکان داستانی تخیلی به قلم نویسنده‌ی آلمانی دانیل کلمان، درباره‌‌ی مردی است که به انسانی نامرئی تبدیل می‌شود و اتفاقات عجیبی برایش رخ می‌دهد.

«یولیان» مرد جوانی که در شرکت بیمه مشغول به کار است، برای مأموریت به جایی دور و نزدیک دریا فرستاده می‌شود. او تا دو ساعت دیگر باید درباره‌ی خطر محاسبه و رسانه‌های الکترونیکی و وام بانک سخنرانی داشته باشد، اما به هیچ عنوان برای این کار آمادگی ندارد. همچنین دل خوشی از کارش ندارد و از رئیس دمدمی مزاجش «ول نر» بیزار است.

به دور از تمام این ماجراها و با وجود توصیه‌های مردم، او تصمیم می‌گیرد برای شنا به دریا برود و در خیالات خود غرق می‌شود. او زمانی به خود بازمی‌گردد که در جنگ میان مرگ و زندگی دست و پا می‌زند. این حالات در دریا او را به سرزمین‌ها و خاطرات دوران گذشته و خانواده می‌برد و نامرئی می‌شود.

ردپای فلسفه در ذهنیت قهرمانان کتاب آخرین مکان (Der fernste ort) مانند دیگر آثار دانیل کلمان (Daniel Kehlmann) نمایان است. البته در وهله‌ی اول مخاطبان آثار او با نوعی سادگی کلام رو به رو می‌شوند؛‌ در حالی که در تحلیل لایه‌های دیگر داستان او، جزییات و همه‌ی اجزای طبیعت و پیرامون، بار معنایی خاصی را از منظر نویسنده منتقل می‌کنند.

دانیل کلمان از 22 سالگی شروع به نوشتن کرده‌ و به این دلیل در میان نویسندگان جهان مشهور است. دغدغه‌ی او بیشتر جنبه‌ی فلسفی دارد و از زاویه‌ای دیگر با همان افکاری درگیر است که نیچه با آن‌ها روبرو بود. طنز پنهان، شیوه‌ی خاص بیان، شخصیت پردازی ساده و نگاه فلسفی به هستی، او را در دنیای داستان‌نویسی به محبوبیت رسانده است.

در بخشی از کتاب آخرین مکان می‌خوانیم:

پله‌ها به راهرویی بی‌پنجره می‌رسید که با لامپ نئون روشن شده بود، یکی از آن‌ها خراب بود و صدایی می‌داد و خاموش روشن می‌شد. سطل پر از پارچه‌ی مچاله بود. پلاکاردی، چهارپای کوچکی را نشان می‌داد که زیرش نوشته شده بود: «واکسن‌تان را به موقع بزنید.» اول، شماره‌ی اتاق یادش نیامد؛ اما بالاخره از اعماق حافظه‌اش بیرون آمد: 107. ایستاد، دست‌اش را روی دستگیره‌ی در گذاشت، مکث کرد. چند وقت بود آن‌جا نرفته بود؟ شانه‌اش را بالا انداخت و داخل شد.

دو تا تخت، یک کمد، یک میز و دو صندلی فلزی. پنجره‌ای در چارچوبه‌ی کج دیوار، یک لیوان آب روی میز. و یک پیش‌دستی با یک تکه کیک پخ و یک سیب. یکی از تخت‌ها خالی بود، پیرمردی روی تخت دیگر خوابیده بود.

روانداز را تا چانه‌اش بالا کشیده بود، دست‌های باریکی داشت و آن‌ها را روی هم فشار می‌داد، از پشت روانداز دست‌هایش را تقریباً می‌شد دید. گردن‌اش پر از چروک بود، روی چانه‌اش چند بریدگی کوچک بود، نشانه‌ای از آنکه دست کس دیگری آن‌ها را نتراشیده. چشم‌هایش برای زمانی دراز یولیان را نشانه رفت، اما انگار آن‌ها چیز دیگری را می‌دیدند، یا اصلاً چیزی را نمی‌دیدند. یولیان خواست یک صندلی را پیش بکشد، اما این کار را نکرد.