زندگینامه و دانلود بهترین کتاب‌های فرانسیس بیکن
فرانسیس بیکن فیلسوف، سیاست‌مدار، اندیشمند، حقوق‌دان و نویسنده‌ی انگلیسی بود. بیکن به خردمندیِ تیزهوشانه و گزنده‌ی نوشته‌هایش شهره است. او را ازجمله شخصیت‌های برجسته در روش‌شناسی علمی و فلسفه‌ی طبیعی در دوران رنسانس انگلستان می‌دانند و از او به‌عنوان آغازگر دوران جدید دانش بشری و محور اصلی تحول فکری قرون وسطی یاد می‌کنند. کتاب‌های «در باب امپراطوری» و «نو ارغنون» ازجمله آثار مهم فرانسیس بیکن هستند.
زندگینامه فرانسیس بیکن
فرانسیس بیکن (Francis Bacon)، در بیست‌و‌دوم ژانویه‌ی سال 1561 در لندن چشم به جهان گشود. او فرزند کوچک‌تر سر نیکلاس بیکن، مُهردار سلطنتی، بود. فرانسیس بیکن از سال 1573 تا 1575 در کالج ترینیتی کمبریج تحصیل کرد. او بین سال‌های 1576 تا 1579 به‌عنوان یکی از اعضای گروه همراهِ سفیر انگلیس در فرانسه حضور داشت، اما پس از مرگ ناگهانی پدرش به انگلیس فراخوانده شد. پدر او مبلغ کمی ارثیه برایش باقی گذاشته بود و به همین خاطر، فرانسیس بیکن تا مدت‌ها درگیر مسائل مالی بود.
فرانسیس بیکن در سال 1581 در سِمت یکی از اعضای مجلس عوام مشغول به کار شد و سال بعد، به‌عنوان نماینده‌ی خارجی منصوب شد. او برای برآورده کردن نیازهای مالی‌اش تا مدتی به کارهای حقوقی پرداخت، اما این حرفه جاه‌طلبی‌های سیاسی و فلسفی او را برآورده نمی‌کرد. در سال 1589، نامه‌ی مشاوره‌ای خطاب به ملکه نوشت و در آن به مناقشات کلیدی‌ای که کلیسای انگلیس درگیر آن بود اشاره کرد و از این طریق، نگرش و جهت‌گیری سیاسی خود را روشن نمود. اما در 1593، به‌خاطر موضع‌گیری در برابر تأمین هزینه‌های جنگ علیه اسپانیا، امیدهای سیاسی‌اش به بن‌بست رسید و پیشرفت شغلی او به خطر افتاد.
فرانسیس بیکن نزدیک به چهار دهه در بین سال‌های 1584 تا 1617 توانست جایگاه خود را در پارلمان حفظ کند و در این مدت در امور سیاسی، قانونی و موارد مربوط به دربار سلطنتی بسیار فعال بود. بیکن در سال 1603 از دربار، لقب شوالیه را دریافت کرد. او به‌سرعت توانست در سطوح سیاسی و حقوقی پیشرفت کند. سال 1607، به سمت مدعی‌العموم و شش سال بعد به سمت دادستانی کل دست یافت، اما اوج حرفهی او مربوط به زمانی بود که توانست عضوی از هیئت مشاورین سلطنتی شود و سال پس از آن، به مقام پدرش یعنی مُهردار سلطنتی برسد. فرانسیس بیکن در سال 1618 به سمت مشاور مخصوص پادشاه منصوب شد و توانست با این کار، از دستاوردهای پدرش نیز پیشی بگیرد.
پیشرفت‌های روزافزون فرانسیس بیکن با اتهام دریافت رشوه‌ای که به وی وارد شد متوقف شدند. پارلمان او را به این جرم استیضاح کرد. برخی منابع مدعی‌اند که این اتهام توسط دشمنان فرانسیس بیکن در پارلمان و دربار، علیه او مطرح شده بود. بیکن پس از اعتراف، مجرم شناخته شد و به پرداخت جریمه‌ای سنگین و زندان محکوم گردید. با وجود اینکه محکومیتش مشمول تخفیف شد، اثری که این حادثه بر سابقه، شهرت و جایگاه او گذاشت انکارناپذیر و جبران‌نشدنی بود.
در سال 1626، فرانسیس بیکن در حال انجام آزمایشاتی با یخ، به سرماخوردگی دچار شد. رطوبت و سرمای اقامتگاه بیکن اوضاع جسمانی او را بیش از پیش به‌هم ریخت. بیکن طی مدت کوتاهی، به برونشیت دچار شد و در نهم آوریل 1626 درگذشت.
سیر نویسندگی فرانسیس بیکن
فرانسیس بیکن از دوران نوجوانی تلاش کرده بود تا ایده های بزرگ و نظرات فلسفی خود را با دیگران (در ابتدا با عمویش و سپس با ملکه و در نهایت با هر که می‌توانست) در میان بگذارد. اما کسی پذیرای فلسفه‌ی در حال تکامل وی نبود. بنابراین دست به نگارش کتاب‌های متعددی زد تا بتواند عقاید و نظرات خود را در آن‌ها به اشتراک بگذارد.
فرانسیس بیکن در طول دوران حرفه‌ای خود به‌عنوان یک مشاور و دولتمرد، اغلب برای دربار می‌نوشت. اولین متن رسمی او در سال 1584، مشاوره‌ای در قالب نامه، خطاب به ملکه بود. او در سال 1592 ستایش‌نامه‌ای در وصف ملکه نوشت. سال 1597 اولین اثر او که مجموعه‌ای از مقالات درباره‌ی سیاست بود به چاپ رسید. در 1605 اثر ناموفقی به نام «پیشرفت یادگیری» را به انتشار رسانید.
«نو ارغنون»، «در باب امپراطوری» و «آتلانتیس جدید» از نوشته‌های مهم وی به شمار می‌آیند. اگرچه مجموعه آثار فرانسیس بیکن طیف نسبتاً وسیعی از موضوعات را پوشش می‌دهد، آثار او همگی در یک مضمون مشترک‌اند: تمایل وی به تغییر سازوکارهای قدیمی.
بهترین کتاب‌های فرانسیس بیکن
کتاب آتلانتیس جدید (New Atlantis): آتلانتیس جدید، رمانی آرمان‌شهری از فرانسیس بیکن است و جزیره‌ای افسانه‌ای را به تصویر می‌کشد که توسط خدمه‌ی یک کشتی که در اقیانوس آرامْ مسیر خود را گم کرده‌اند، کشف شده است. این کتاب به شرح ویژگی‌های جزیره و آداب و رسوم مردمان آن پرداخته است. فرانسیس بیکن در کتاب آتلانتیس جدید، چشم‌اندازی از آینده‌ی اکتشافات بشری و آرزوها و آرمان‌های نوع بشر در این جزیره را تشریح می‌کند و سخاوت و روشنگری، تقوا و شکوه مردمان آن را می‌ستاید.
کتاب نو ارغنون (The New Organon): نو ارغنون که در سال 1620 به انتشار رسید، درصدد بود تا به علوم تجربی جدید، زیربنایی فلسفی ببخشد. این اثر بنیان‌های نظریات فلسفی و یادگیری فرانسیس بیکن را به چالش می‌کشد و بر تمامی مباحث پس از وی درباره‌ی سازوکار روش‌های علمی، تأثیر غیرقابل انکاری به جای می‌گذارد.
کتاب حکمت باستان (The Wisdom of the Ancient): فرانسیس بیکن در کتاب حکمت باستان که اثری کوتاه اما جالب‌توجه است، مجموعه‌ای از سی‌و‌یک افسانه‌ی سرشار از اندیشه‌های عمیق و شاعرانه را منتشر ساخته است.
کتاب مقالات (The Essays): مقالات اولین رساله‌ی منتشرشده توسط فرانسیس بیکن است. این اثر که در سال 1597 به انتشار رسیده، حاوی مقالاتی است که به موضوعات و جنبه‌های خصوصی و عمومی زندگی می‌پردازد و به روشی نظام‌مند، تمامی آن موضوعات را از جوانب و زوایای مختلف مورد بررسی و تحلیل قرار می‌دهد.
کتاب در باب امپراطوری (Of Empire): فرانسیس بیکن در این کتاب به مسئله‌ی فرمانروایی می‌پردازد و مسائلی همچون خشم، جاه‌طلبی و حسادت را از نگاهی فلسفی بررسی می‌کند.
سبک نگارش و دیدگاه‌های فرانسیس بیکن
فرانسیس بیکن پس از افول ناگزیر در حرفهی خود و اعلام بازنشستگیِ تا حدودی اجباری‌اش، فرصتی یافت تا به یکی دیگر از علایق خود یعنی فلسفه بپردازد. او مصمم بود تا چهره‌ی فلسفه را تغییر دهد و تلاش می‌کرد طرح جامع و جدیدی برای علوم مختلف ایجاد نماید. بیکن بر توسعه‌ی روش‌های علمی - تجربی، یعنی روش‌هایی که به اثبات ملموس و تجربی وابسته بودند، متمرکز شد. او برخلاف آموزه‌های افلاطون و ارسطو، به روش علمی مبتنی بر آموزش و تعامل تأکید داشت. روش فرانسیس بیکن شامل جمع‌آوری داده‌ها، تجزیه و تحلیل محتاطانه‌ی آن‌ها و انجام آزمایش‌هایی بر مبنای مشاهدات و حقایق طبیعی بود. به باور فرانسیس بیکن، علم تنها با این رویکرد می‌توانست برای بهبود اوضاع بشر، قدم مثبتی بردارد. تنها پس از درگذشت بیکن، نظریه‌های او در مورد تکامل علوم به‌طور کامل شناخته و درک شده و از طرف دانشمندان و اندیشمندان، مؤسسات پژوهشی، انجمن سلطنتی و... به کار گرفته شدند.
