معرفی و دانلود کتاب صوتی هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور

معرفی کتاب صوتی هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور

کتاب صوتی هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور، به بررسی خوشبختی از نگاه یکی از بزرگترین و مشهورترین فلاسفه‌ی یونان باستان، اپیکوروس، می‌پردازد. مردی که به فیلسوف شادکامی شهره‌ی خاص و عام است.

آموزه‌های اپیکور (Epicurus)، فیلسوف بزرگ دوران باستان در باب زندگی و مرگ، دین و علم، ادراک حسی و نحوه رسیدن به شناخت، خوشبختی و شادکامی، اخلاق و دوستی است که هواخواهان بسیاری در دنیای باستان داشت و بعدها نیز بر تفکر اروپا تاثیری بس شگرف و عمیق گذاشت. اپیکور تا قرن‌ها بعد از مرگش با مخالفت‌های خصمانه بسیاری روبه‌رو شد، اما در میان تحسین کنندگانش نام بزرگانی چون توماس هایز، اسحاق نیوتون، توماس جفرسون، و کارل مارکس به چشم می‌خورد.

کتاب صوتی هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور (The Art Of Happiness Epicurus) مشتمل بر تمام آثار بازمانده از اپیکور است، نامه‌ها، آموزه‌ها، و مجموعه کلمات قصار واتیکان همراه با متون متناظری از لوکوتیوس، بزرگ‌ترین پیرو فلسفه‌اش؛ هم‌چنین در این کتاب گزیده‌هایی از زندگی اپیکور نوشته دیوژن لائرتیوس، و دو مقدمه روشنگر در توضیح فلسفه اپیکور آمده است.

اپیکوروس فیلسوفی در یونان باستان و بنیان‌گذار نظام فکری اپیکوری بود. فلسفه‌ی اپیکوری یکی از مکاتب فکری مهم دوران هلنیسم به شمار می‌آید. اپیکور، فلسفه لذت، پرهیز از پریشان‌خاطری دنیوی، جستجوی آرامش نفس و رهایی از تشویش و رنج را تبلیغ می‌کرد. فلسفه اپیکوری بدان سبب محبوبیت یافت که انسان‌ها را از ترس از مرگ می‌رهانید و احتمال می‌داد که زندگی بعد از مرگ نباشد. همچنین چون پیام آن لذت و احساس فردی بود بین مردم محبوبیت یافت. در حالی که درک و فهم فلسفه دیگر مکاتب برای مردم عامی دشوار بود، این مکتب اهداف و پیام فلسفه خود را بین مردم گسترش دادند.

اپیکور، فردی بود ساده‌زیست، پایبند به اصول اخلاقی، وفادار به دوستی، و صد البته بر خلاف تهمت رقیبان مؤمنی شیفته. نگاه او به دانش، دین، رابطه انسان و خدا و نقش این رابطه بر آرامش روحی او، جایگاه لذت در زندگی و موضوعاتی از این دست شگفت‌آور است. او کسی است که پیوسته مردمان روزگار خویش را به کسب دانش و تلاش برای درک طبیعت تشویق می‌کرد و البته در نظر او، این کار در جهت شناخت بهتر خدایان، و رفع آشفتگی‌های روحی و جسمی بشر و رسیدن او به آرامش بود. در واقع باید گفت که نگاه او به مقوله دین و خدا نگاهی بدیع در نوع خود به شمار می‌آید آن هم وقتی که به یاد بیاوریم در زمانه‌ی او، در دوران یونان باستان، مردمان به خدایان متعددی باور داشتند که از قضا موجوداتی شهوت‌ران، جنگجو، دسیسه‌گر و کینه‌جو بودند؛ ضمن اینکه خرافات دینی چنان وحشتی از غضب و عذابِ خدایان بر جان مردمان انداخته بود که مجالی برای درک حقیقت باقی نمانده بود. در چنین دورانی، اپیکور خدایان را به عرش اَعلی برد و دامان آنان را از هرگونه پستی و آلودگی پاک نمود، و تنها راه نجات بشر را در شناخت ذاتِ حقیقی این موجودات ‌دانست شناختی که از رهگذرِ درک علل وقوع رخدادها در جهان هستی به دست می‌آمد.

در بخشی از کتاب صوتی هنر خوشبختی از دیدگاه اپیکور می‌شنویم:

اپیکور خوشبختی را فقدان درد چه جسمی و چه روحی معنا کرد. این تعریف، پرسش‌های جذاب متعددی را برای علاقمندان به مسائل فلسفی در دوره‌های مختلف برانگیخت. ممکن است گفته شود فقدان درد، فرد را در ترازوی خوشبختی تنها به نقطه‌ی صفر می‌رساند؛ برای سوق دادن عقربه به سمت مثبتِ این ترازو چیز بیشتری نیاز است مثلاً خوراک بره‌ با تمام مُخلفاتش. ولی به عقیده‌ی اپیکور، لذت خوردن بره انواع و اقسام دردهای آتی را به همراه دارد، برای مثال نفخ شکم؛ یا در دراز مدت حتی بدتر از این، موجب لَه‌لَه زدن بیشتر فرد برای خوردن بره یا غذای لذیذ مشابهی می‌شود امری که طبیعتاً او را به آدم همواره سرخورده‌ای تبدیل می‌کند که اندک خویش همیشه در نظرش ناچیز است. این مسئله که کدام لذت‌ها در آینده منجر به درد می‌شوند و کدام دردها منجر به لذت آتی، مباحث داغ بسیاری را دور آن میز در باغ اپیکور راه انداخته بود.

این بحث و گفت‌وگوها مخصوصاً وقتی بغرنج‌تر می‌شوند که پای سؤال‌های مرتبط با نسبی بودن معیار سنجش لذت به میان می‌آید. چه باید گفت اگر فردی که درد جسمانی دارد به سراغ تریاک برود و، پس از استعمال آن، اعلام کند نه تنها دردش از بین رفته بلکه بیشتر از هر زمان دیگری در عمرش لذت را تجربه کرده است؟‌ آن فرد ممکن است به این نتیجه برسد که در زندگی عادیِ عاری از تریاکش، انواع و اقسام دردهایی را داشته که، تا قبل از این، از وجودشان بی‌خبر بوده؛ تنها حالا حقیقتاً «دردی احساس نمی‌کند». البته اپیکور به او هشدار می‌دهد که زندگیِ یک تریاک‌کش همواره زندگی‌ای است که او برای «مصرف» بعدی لَه‌لَه می‌زند، از این رو مصرف تریاک در دراز مدت هیچ لذتی ندارد. با این حال، حرف آن تریاک‌کش که می‌گوید دیگر دردی حس نمی‌کند، موجب می‌شود مفهوم خوشبختی به عنوان فقدان درد، پیچیده‌تر از آنچه شود که در ابتدای امر به نظر می‌رسد.

از سوی دیگر، اگر با نگرشی که چندان تحلیلی نیست به فلسفه‌ی خوشبختی اپیکور نگاه کنیم، ممکن است متوجه یک بُعد روحی روانی در مورد این ایده شویم که رهایی از تمام دردها باید هدف زندگی باشد. شاید فرد بدون داشتن درد جسمانی و همچنین آشفتگی‌های روانی (که خود را در قالب ترس‌ها، سرخوردگی‌ها و نگرانی‌ها نشان می‌دهند) قادر باشد «بودن» در این جهان هستی را به‌درستی تجربه و درک کند. این بهترین چیزی است که به دست می‌آید. چنین آدمی می‌تواند از وجود محض خویش حَظّ ببرد؛ می‌تواند به آن نقطه‌ی اوج تجربه‌ی انسانی برسد که به «بودن در لحظه‌ی حال» معروف است. و خواندن اپیکور، بارها و بارها این تجربه را برای فرد تکرار می‌کند.

فهرست مطالب کتاب صوتی