معرفی و دانلود کتاب صوتی هشت گفتار درباره موسیقی 5

معرفی کتاب صوتی هشت گفتار درباره موسیقی 5

کتاب صوتی هشت گفتار درباره موسیقی 5 نوشته‌ی داریوش صفوت، بخشی از سخنرانی و پژوهش‌های این موسیقی‌شناس مشهور ایرانی‌ست که به چیستی و گونه‌های مختلف این هنر می‌پردازد. این کتاب جلد پنجم از مجموعه هشت گفتار درباره فلسفه موسیقی ایرانی به شمار می‌رود.

درباره کتاب صوتی هشت گفتار درباره‌ موسیقی 5:

کتاب‌های فارسی زبان کمی را پیدا می‌کنید که درباره فلسفه و تاریخ موسیقی صحبت کرده باشند و پژوهش‌های اندکی در خصوص چیستی موسیقی اصیل ایرانی شده است. کتاب صوتی هشت گفتار درباره‌ موسیقی 5 مجموعه‌ای از مقالات و سخنرانی‌های داریوش صفوت است که سوالات مختلف در این خصوص را توضیح می‌دهد.

کتاب هشت گفتار درباره موسیقی 5 به شما توضیح می‌دهد که تعریف موسیقی اصیل ایرانی چیست، یک موسیقی باید چه آثار و خاصیت‌هایی داشته باشد و کمیت و کیفیت یک اثر موسیقیایی به چه صورت است.

همچنین در ابتدای این مجموعه، پژوهشی کوتاه درباره دستگاه ماهور را می‌شنوید و سپس توضیحاتی درخصوص ردیف موسیقی داده می‌شود. پس از آن تا پایان این کتاب صوتی با نگرش دکتر صفوت درباره‌ی موسیقی و موسیقی‌دان، از دیدگاه عرفان و حکمت ایرانی آشنا خواهید شد.

کتاب صوتی هشت گفتار درباره‌ موسیقی 5 به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر از علاقه مندان به موسیقی اصیل ایرانی هستید و می‌خواهید درباره تاریخ و فلسفه آن بیشتر بدانید، این کتاب برای شما مناسب است.

داریوش صفوت را بیشتر بشناسیم:

یکی از بزرگ‌ترین موسیقی‌دانان سنتی ایران داریوش صفوت (Dariush Safvat) نام دارد. او نوازنده حرفه‌ای سه تار و سنتور بود و برای حفظ موسیقی اصیل ایران تلاش‌های فراوانی کرد؛ از رشد و تربیت شاگردان به نام چون حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان تا ساخت قطعه‌های گوش نواز و نوشتن متون پژوهشی و هنری. همچنین او یکی از بنیان‌گذاران مرکز حفظ و اشاعه موسیقی و برنده نشان لژیون دونور، بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه است.

داریوش صفوت در سال 1307 شمسی در خانواده‌ای هنر دوست به دنیا آمد. او در دوران نوجوانی به خاطر دوستی پدرش با اهالی موسیقی به یادگیری سنتور مشغول شد و پس از آن نزد ابوالحسن صبا، نوازندگی سه تار را یاد گرفت.

این موسیقی‌دان ایرانی علاوه بر کسب مهارت و دانش در خصوص موسیقی و نوازندگی، در دانشکده حقوق دانشگاه تهران به تحصیل مشغول شد و پس از چندین سال نیز به عنوان معلم در هنرستان عالی موسیقی به هنرجویان تدریس می‌کرد.

سرانجام داریوش صفوت برای کسب دانش بیشتر موفق شد به مرکز مطالعات موسیقی شرقی در پاریس معرفی شود و درکنار پژوهش در حوزه موسیقی، دکترای خود در رشته حقوق بین‌الملل را از دانشکده حقوق فرانسه اخذ نمود.

صفوت پیش از آنکه در سال 1392 از دنیا برود، در طول زندگی خود فعالیت‌های گوناگون هنری داشت و پس از بازگشت به ایران در دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران، هنرکده موسیقی ملی و دانشکده موسیقی دانشگاه هنر به تدریس دروسی همچون «ردیف موسیقی ایرانی، آکوستیک موسیقی، تاریخ موسیقی ایران، شناخت موسیقی، آشنایی با موسیقی شرقی، فلسفه موسیقی ایرانی، تجزیه و تحلیل موسیقی ایرانی، موسیقی و اسلام، بررسی رسالات کهن موسیقی ایران و...» پرداخت.

برخی از مهم‌ترین آثار این ردیف‌دان و موسیقی‌شناس ایرانی عبارتند از:

- کتاب 124 قطعه برگزیده از موسیقی کلاسیک ایران، 1398
- رساله «عرفان و موسیقی ایران» به زبان فارسی، تهران 1348
- ترجمه انگلیسی رساله «عرفان و موسیقی ایران»، چاپ نیویورک 1985 میلادی
- ترجمه فرانسوی رساله «عرفان و موسیقی ایران» با اضافات، پاریس 1988 میلادی
- پژوهشی کوتاه درباره استادان موسیقی ایران و الحان موسیقی ایرانی به زبان فارسی، 1350
- کتاب موسیقی ایران به زبان فرانسه به اتفاق نلی کارن (Nelly Caron)، این کتاب در سال 1966 میلادی تحت نظارت شورای بین‌المللی و موسیقی یونسکو در پاریس چاپ شده ‌است.

در بخشی از کتاب صوتی هشت گفتار درباره‌ موسیقی 5 می‌شنویم:

به هر حال، آزادیِ وزن در موسیقی اصیل ایرانی، طبق اصل دوگانگیِ پدیده‌ها، هم مفید است و هم مضر. یعنی وسیله‌ای است که اگر در دست یک استاد موسیقی قرار گیرد، به او امکان و قدرت می‌دهد که حال خود و شنونده را با تغییرات مناسب در وزن‌ها منعکس نماید، یا در آن تغییر و تحول لازم به وجود آورد. به عنوان مثال، اگر شنونده‌ای غمگین و افسرده باشد، نوازنده می‌تواند در وزنِ یک یا چند گوشه چنان تغییر دهد که در عین حفظ حالت اصلی گوشه‌ها، آن‌ها را به نوایی غم‌انگیز و مناسب با روحیه‌ی شنونده مبدل سازد و از این راه، بین خود و شنونده هماهنگی و همدردی ایجاد کند و رفته‌رفته با ایجاد تغییراتِ «ملایم و نامحسوس» در وزنِ قطعاتی که اجرا می‌کند، توجه او را به سویی دیگر متوجه و حال او را دگرگون سازد و به جای غم، در او حال تعمق و مراقبه، یا مثلاً حال شادی ایجاد کند. داستانی که اغلب به فارابی نسبت می‌دهند، در تائید این مطلب است. داستان چنین است:

فارابی در جلسه‌ای مورد بی‌مهریِ حاکم قرار می‌گیرد و از این رهگذر، جانش در خطر می‌افتد. پس برای نجات خویش فوراً تدبیری می‌اندیشد و ساز به دست می‌گیرد و با اجرای آهنگ‌های نشاط‌انگیز، ابتدا مجلس را به طرب و خنده می‌آورد و از این راه به شنیدن آهنگ‌های خود ترغیب می‌کند. سپس به نرمی و ملایمت، یعنی به طرزی که محسوس نشود، در آهنگ‌ها چنان تغییری می‌دهد که حضار به حالت غم و اندوه فرو می‌روند و به گریه می‌افتند. دیگر بار، آهنگ را عوض می‌کند، حضار را به خواب فرو می‌برد و خود فرار می‌کند.

آیا این داستان حقیقت دارد؟ جواب این سؤال، به فرض امکان یافتن آن، برای ما مهم نیست. مهم این است که در گذشته، موسیقی را وسیله‌ای روحانی تلقی می‌کرده‌اند، که با کمک آن هر نوع تغییری می‌توان در روح ایجاد کرد.

فهرست مطالب کتاب صوتی