معرفی و دانلود کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل

معرفی کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل

کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل نوشته‌ی نویسنده و روزنامه نگار بلاروسی، سوتلانا آلکسیویچ برنده جایزه نوبل ادبیات 2015 است. این اثر ارزشمند، به فاجعه دردناک و سهمگین انفجار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل از زبان بازماندگان آن دوران می‌پردازد که تاثیرات مرگ‌بار این حادثه سال‌ها بر روی آن‌ها باقی مانده است.

درباره کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل:

در 26 آوریل 1986، بدترین حادثه راکتور هسته‌ای تاریخ در چرنوبیل رخ داد و به اندازه سه چهارم اروپا آلوده شد. کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل (Voices from Chernobyl) اولین اثری است که روایت‌های شخصی این فاجعه را ارائه می‌دهد.

سوتلانا آلکسیویچ با صدها نفر از مردم تحت تأثیر این بحران مصاحبه کرد؛ از شهروندان بی‌گناه گرفته تا آتش‌نشانان و کسانی که برای پاکسازی فاجعه فراخوانده شده‌ بودند و داستان‌های آن‌ها ترس، عصبانیت و عدم قطعیتی را که هنوز در آن زندگی می‌کنند، به خوبی نشان می‌دهد.

حدود ده سال طول کشید تا آلکسیویچ با 500 نفر از شاهدان عینی از جمله سیاست‌مداران، پزشکان، فیزیک‌دانان و شهروندان عادی مصاحبه کند و حاصل آن مونولوگ‌هایی فراموش نشدنی، احساسی و صادقانه شد که تاریخ شفاهی یک فاجعه هسته‌ای را شکل می‌دهد.

در حقیقت سوتلانا در این کتاب به چگونگی وقوع حادثه‌ی چرنوبیل نپرداخته، بلکه از چشمان آسیب دیدگان واقعه به ماجرا می‌نگرد و به شرح درد‌ها، زجر‌ها، عواطف و زندگی این افراد می‌پردازد که آرزوها و اهدافشان در پی یک اشتباه فنی از بین رفت و به افرادی بیمار و افسرده مبدل شدند.

آتش سوزی و انفجار نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل در کشور اوکراین رخ داد و این حادثه باعث شد که بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا درگیر مواد رادیواکتیو شوند و طبق برآوردها از هر 100 نفر از مردم این منطقه، 82 نفر به انواع سرطان مبتلا شدند.

اقتباس سینمایی از حادثه چرنوبیل:

مینی سریال چرنوبیل در سال 2019 از شبکه HBO یکی از پرمخاطب‌ترین شبکه‌های تلویزیونی آمریکا پخش شد که اقتباسی از این حادثه دردناک بود. این سریال در سراسر جهان طرفداران فراوانی پیدا کرد و توانست به صدر برترین سریال‌های تاریخ از نگاه مردم در سایت IMDB قرار بگیرد.

این مینی سریال اغلب براساس خاطرات مردم محلی «پریپیات» ساخته شده، همانطور که سوتلانا آلکسیویچ در کتاب خود گفته است.

«یوهان رنگ» کارگردان و «کریگ مازن» نویسنده این اثر سعی کردند که از زوایای مختلف به این موضوع بپردازند و بیشتر از نگاه «آلکسی آناتنکو»، «والری بیسپالوف» و «بوریس بارانوف» این فاجعه را روایت کنند؛ افرادی که هرکدام براساس جایگاه و منصبی که داشتند، توانستند تا حدی جلوی بدتر شدن این فاجعه را بگیرند.

پس از ساخت و محبوبیت این اثر سینمایی، کشور روسیه واکنش‌های منفی نسبت به آن نشان داد و ادعا کرد که سازندگان آمریکایی به درستی به این فاجعه نپرداختند و باید نسخه روسی این فیلم نیز ساخته شود تا همگان حقیقت را بدانند.

سوتلانا الکساندرا آلکسیویچ را بیشتر بشناسیم:

سوتلانا الکساندرا آلکسیویچ (Svetlana Alexievich) روزنامه نگار، مقاله‌نویس و مورخ شفاهی بلاروسی است که به زبان روسی می‌نویسد. او جایزه نوبل ادبیات را در سال 2015 دریافت کرد و آکادمی سوئد او را به خاطر روایات چندصدایی که مظهر رنج و شجاعت در روزگار معاصر است، شایسته نوبل دانست. آلکسیویچ اولین نویسنده‌ای از کشور بلاروس به شمار ‌می‌رود که این جایزه را دریافت کرده است.

آلکسیویچ در سال 1948 در ایوانو فرانکیفسک، اوکراین متولد شد و بیشتر عمر خود را در اتحاد جماهیر شوروی و بلاروس امروزی گذراند و مدت طولانی در اروپای غربی تبعید بود. او با شروع کار روزنامه‌نگاری، ژانر داستان‌نویسی خود را توسعه داد و لحظات خاص تاریخی را مبتنی بر گفته‌ها و مشاهدات شاهدان توصیف و روایت کرد. در این روند، او تاریخچه‌ شفاهی چندین واقعه دراماتیک در تاریخ اتحاد جماهیر شوروی را نوشت که عبارتند از: جنگ جهانی دوم، جنگ افغانستان، سقوط اتحاد جماهیر شوروی و فاجعه چرنوبیل.

از جمله کارهای او می‌توان به آخرین شاهدان (1985)، پسران زینکی (1990)، صداهایی از چرنوبیل (1997) و زمان دست دوم (2013) اشاره کرد.

کتاب‌های آلکسیویچ از طریق کلاژ و چسباندن مصاحبه‌های دقیق شاهدان وقایع، تاریخ شوروی و مردم آن را ترسیم می‌کند. به گفته دیمیتری بیکوف نویسنده و منتقد روسی، کتاب‌های این نویسنده مدیون ایده‌های نویسنده بلاروسی آلس آداموویچ است، چرا که او احساس می‌کرد بهترین راه برای توصیف وحشت قرن بیستم با نوشتن داستان رقم نمی‌خورد، بلکه ثبت شهادت شاهدان بهترین روش است.

کتاب‌های او پس از سال 1993 توسط انتشارات دولتی بلاروس منتشر نشده، در حالی که ناشران خصوصی در بلاروس فقط دو کتاب او یعنی صداهایی از چرنوبیل و زمان دست دوم را منتشر کرده‌اند. در نتیجه سایر نقاط جهان او را بیشتر از بلاروس می‌شناسند.

او خود را یک روزنامه‌نگار نمی‌داند بلکه به قول خودش ژانر انتخاب شده‌ی او ادبیات مستند است؛ یعنی ارائه هنری از اتفاقات واقعی با چاشنی تعبیرهای شاعرانه.

نکوداشت‌های کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل:

- ویرانگر، قدرتمند و شجاع! (روزنامه The Star-Ledger)

- مجموعه‌ای شگفت آور از شوخ طبعی، شجاعت و تقدیرگرایی که در این تاریخ شفاهی جمه شده است. (. هفته نامه ناشران)

- مجموعه‌ای از روایت‌ها درمورد بدترین حادثه صنعتی جهان است که شبیه یک افسانه آخرالزمانی می‌ماند. مونولوگ‌های گفته شده صریح و پر از اندوه هستند و خواندن این کتاب را می‌توان یک زیبایی غیرقابل تحمل دانست. (وبسایت تایم اوت شیگاکو)

- روایت‌هایی تکان دهنده از زندگی در جهانی مسموم؛ داستان‌هایی که کاملا انسانی هستند و هر صدایی بیانگر خشم، ترس، جهل، دلسوزی و عشق است. الکسیویچ سلامتی خود را در معرض خطر قرار داد تا این شهادت نامه‌های ارزشمند را جمع‌آوری کند. (starred review)

کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل به چه کسانی پیشنهاد می‌شود؟

اگر به وقایع تاریخی علاقه‌مند هستید و می‌خواهید روایتی داستان‌گونه و جدید از بازماندگان حادثه چرنوبیل بشنوید، این کتاب برای شما مناسب است.

در بخشی از کتاب صوتی صداهایی از چرنوبیل می‌شنویم:

ساعات پایانی جمعه شب بود که این اتفاق رخ داد. آن روز صبح، هیچ چیز مشکوکی وجود نداشت. پسرم را به مدرسه فرستادم و شوهرم هم به آرایشگاه رفت. مشغول آماده کردن ناهار بودم که شوهرم از آرایشگاه بازگشت. او گفت: «به نظر می‌رسد که نیروگاه هسته‌ای آتش گرفته. آن‌ها می‌گویند که نباید رادیو را خاموش کنیم.» یادم رفت بگویم که ما در پریپیات نزدیک رآکتور زندگی می‌کردیم. هنوز هم می‌توانم آن درخشش قرمز رنگ را ببینم. انگار رآکتور در حال تابش بود. این آتش معمولی نبود، نوعی آزاد شدن گازها بود. خیلی زیبا بود. هیچگاه چنین چیزی را حتی در فیلم‌ها هم ندیده بودم.

آن روز عصر همه به بالکن‌هایشان آمده بودند و آنهایی هم که نبودند به منزل دوستانشان رفته بودند. ما در طبقه‌ی نهم زندگی می‌کردیم و دید بسیار فوق‌العاده به رآکتور داشتیم. مردم بچه‌هایشان را بیرون آورده بودند، آن‌ها را بلند می‌کردند و می‌گفتند: «ببین! به خاطر بسپار!» و افرادی که در رآکتور کار می‌کردند، از قبیل مهندسین، کارگران و فیزیکدانان همگی در میان آن غبار سیاه ایستاده بودند، صحبت می‌کردند، نفس می‌کشیدند و شگفت‌زده شده بودند. مردم از اطراف با ماشین و دوچرخه به آن‌جا می‌رفتند تا از نزدیک همه‌چیز را ببینند. ما نمی‌دانستیم که مرگ می‌تواند تا این حد زیبا باشد، اما این آتش‌سوزی با بو هم همراه بود. بویش شبیه بوی پاییز و بهار نبود، بوی دیگری داشت، اما بوی خاک هم نبود. گلویم می‌سوخت و از چشمانم اشک می‌آمد.

فهرست مطالب کتاب صوتی