معرفی و دانلود کتاب صوتی زنی در قاب آیینه

معرفی کتاب صوتی زنی در قاب آیینه

کتاب صوتی زنی در قاب آیینه اثر ویرجینیا وولف، دربردانده‌ی 5 داستان کوتاه، بیانگر دلبستگی و اعتقاد وولف به ضمیر ناخودآگاه و یا به تعبیری جریان سیال ذهن‌ است. این اثر برندۀ جایزۀ فمینا شده و نسخه صوتی آن به صورت مشترک با همکاری کتابراه و ماه‌آوا تولید شده است.

تخیل در داستان‌های کتاب زنی در قاب آیینه (The Lady In The Looking Glass) حضوری پررنگ دارد؛ تخیلی که به وضوح برای وولف نقشی اساسی داشته است. چنانکه در خاطرات‌اش می‌نویسد: «اگر بارقه‌ی تخیل و دلبستگی به کتاب نبود، من زنی کاملا عادی بودم. » زنی که شاید بتوان گفت نوشتن دلیل زنده‌ ماندن‌اش بود. «اکنون می‌توانم بنویسم، بنویسم و بنویسم. شادی ناب در جهان همین است.» داستان‌های کوتاه وولف نماینده‌ی بارز جریان سیال هوشیاری و خودآگاه و زندگی درونی هستی‌اند. زبانی که وولف در داستان‌های کوتاه‌اش به کار می‌برد بسیار شاعرانه است. «زنی در قاب آیینه»، «انجمن»، «لکه‌هایی روی دیوار»، «اشیای جامد»، «لاپین و لاپینووا» عنوان‌ داستان‌های این کتاب صوتی است.

آدلاین ویرجینیا وولف (Adeline Virginia Woolf) بانوی رمان‌نویس، مقاله‌نویس، ‌ناشر، منتقد و فمینیست انگلیسی بود که آثار برجسته‌ای چون خانم دالووی 1925، به سوی فانوس دریایی 1927 و اتاقی از آن خود 1929 را به رشته تحریر درآورده‌ است.

ویرجینیا وولف نویسنده رمان‌های تجربی است که سعی در تشریح واقعیت‌های درونی انسان دارد.‌ نظرات فمینیستی وی که از روح حساس و انتقادی او سرچشمه گرفته، در دهه ششم قرن بیستم تحولی در نظریات جنبش زنان پدیدآورد.‌ وی در نگارش از سبک سیال ذهن بهره گرفته است.‌

در بخشی از کتاب صوتی زنی در قاب آیینه می‌شنویم:

این اتفاقی بود که برای ما افتاد. یک روز عصر بعد از صرف چای، شش هفت نفری دور هم نشسته بودیم. بعضی از دوستان از پشت شیشه به ویترین مغازه‌ی کلاه‌ فروشی که آن طرف خیابان بود و هنوز نورآفتاب به پرهای قرمز و نارنجی کلاه‌ها وسرپایی‌های طلایی‌رنگ می‌تابید، خیره شده بودند. بقیه از بی‌کاری با حبه‌های قند روی لبه‌ی سینی چای، خانه می‌ساختند. پس از مدتی، تا آن‌جایی که یادم هست، دور آتش حلقه زده بودیم و مثل همیشه از مردها تعریف و تمجید می‌کردیم که: خیلی قوی، خیلی باهوش، چقد رشجاع و بسیار دلربا بودند. چقدر به آن زن‌هایی حسادت می‌کردیم که با زرنگی، مرد‌ها را برای ازدواج به تله می‌انداختند.

«پُل» که تا آن موقع ساکت بود، یک‌ دفعه زد زیر گریه. باید در مورد پل، چیزی برای‌تان بگویم. پل، همیشه آدم غیرعادیی بود. پدرش هم یک جورهایی عجیب بود. او به میل خودش برای پل ارثیه‌یی گذاشته بود. به شرط این‌که همه‌ی کتاب‌های کتابخانه‌ی لندن را بخواند. تا جایی‌ که می‌توانستیم آرام‌اش کردیم، اما می‌دانستیم کار بیهوده‌ای است. ما پل را دوست داریم، ولی حقیقتا دختر خوش‌ ظاهری نیست. بند کفش‌هایش را باز نمی‌کند. وقتی ما از مردها تعریف می‌کردیم، او حتما به این مساله فکر می‌کرد که هیچ مردی راضی به ازدواج با او نیست. سرانجام اشک‌هایش را پاک کرد. برای لحظه‌ای ما متوجه حرف‌هایش نشدیم. به هر حال، داستان‌اش عجیب بود. همان‌طوری که خودمان می‌دانستیم، بیشتر وقت‌اش در کتابخانه‌ی لندن به کتاب‌خوانی سپری شد. می‌گفت مطالعات‌اش را با ادبیات انگلیسی در طبقه‌ی بالا شروع کرده و به طور پیوسته این کار را انجام داده تا بتواند در پایان به ادبیات مجله‌ی تایمز برسد. تا حالا که نیم و یا ربع کتابخانه را خوانده. اتفاق وحشتناکی رخ داده بود. دیگر نمی‌توانست بخواند. کتاب‌ها آن طوری نبودند که ما انتظارش را داشتیم. فریاد می‌زد: «کتاب‌ها» از جای خود بلند شده بود و با چنان بیزاری حرف می‌زد که هرگز فراموش نمی‌کنم. «بیش‌تر کتاب‌ها به شکلی عجیب افتضاح‌اند.»

فهرست مطالب کتاب صوتی