معرفی و دانلود کتاب صوتی دنیای ناشناخته من

معرفی کتاب صوتی دنیای ناشناخته من

پیمان قلعه در کتاب صوتی دنیای ناشناخته من، به عنوان فردی نابینا زندگی متفاوت و عجیب خود را به تصویر می‌کشد و از زیبایی‌ها و سختی‌های نابینا بودن برایتان سخن می‌گوید.

درباره کتاب صوتی دنیای ناشناخته من:

آیا تا به حال با یک فرد نابینا برخورد کرده‌اید؟ آیا این سوال به ذهن‌تان خطور کرده که این افراد چگونه جهان را می‌بینند و حس می‌کنند؟ اگر می‌خواهید با دنیای عجیب نابینایان آشنا شوید و سرگذشت یکی از آن‌ها را بدانید، کتاب صوتی «دنیای ناشناخته من» می‌تواند تجربه‌های پیمان قلعه را به عنوان یک فرد نابینا که در شش سالگی چشم‌های خود را بر اثر یک تصادف از دست داد، به خوبی روایت کند.

شما با شنیدن کتاب صوتی دنیای ناشناخته من طرز فکرتان نسبت به زیبایی‌های جهان هستی تغییر پیدا خواهد کرد و چیزهای زیادی را یاد خواهید گرفت. این زندگینامه برای نابینایان نیز اثری ارزشمند محسوب می‌شوند و در واقع می‌توانند با زندگی فردی آشنا شوند که همانند آن‌ها دنیا و انسان‌ها را درک و احساس می‌کند.

پیمان قلعه تاکنون به بیش از چهل کشور دنیا سفر کرده و زمانی که در جزایر قناری اسپانیا بوده، ایده نوشتن این کتاب به ذهن او می‌رسد و با مشورت دوستانش تصمیم می‌گیرد ابتدا آن را در قالب فایل صوتی بیان کند و سپس به صورت نوشتاری منتشر شود.

کتاب صوتی دنیای ناشناخته من به چه کسانی توصیه می‌شود؟

اگر دوست دارید با زندگی یک فرد نابینا آشنا شوید و راز خوشبختی و آرامش او را دریابید، این کتاب را از دست ندهید.

با پیمان قلعه بیشتر آشنا شویم:

او هنرمند و یک معلم موسیقی است که در سال 1355 در شهر کرمانشاه به دنیا آمد اما به خاطر یک سهل‌انگاری و شیطنت کودکانه در شش سالگی بینایی چشمان خود را از دست داد. پیمان قلعه پس از این اتفاق وارد دنیای جدید و عجیبی شد و توانست خودش را با این شرایط وفق دهد و از 16 سالگی به آموختن سنتور و ارگ مشغول شود.

در حال حاضر پیمان قلعه در شهر هامبورگ آلمان سکونت دارد و به شاگردان خود پیانو درس می‌دهد و تاکنون توانسته به تنهایی به بیش از چهل کشور دنیا سفر کند.

در بخشی از کتاب صوتی دنیای ناشناخته من می‌شنویم:

روزی که به یک دریاچه رفته بودیم که جایی جدید و ناشناخته برای‌مان بود و کسی جرأت نمی‌کرد وارد آب شود. تا این که من پیش قدم شده و وارد آب شدم. بعد از من بود که بقیه جرأت وارد شدن به دریاچه را پیدا کردند.

من یاد گرفتم که باید کارهایم به بهترین شکل ممکن انجام دهم تا دیگران به جای این که مدام نگران من باشند، بتوانند به من اعتماد کنند. رفتارم خیلی عادی بود و حتی از عصای نابینایان هم استفاده نمی‌کردم. پدرم دوست نداشت عصا به دست بگیرم و خودم هم به مرور زمان دیگر علاقه‌ای نداشتم از عصا استفاده کنم. تا جایی که تا آخرین روزی که در ایران بودم هیچ وقت از عصا استفاده نکردم.

بعضی اوقات اعضای خانواده‌ی خودم هم باورشان نمی‌شد که من توانایی دیدن ندارم چون به راحتی در خانه رفت و آمد می‌کردم و همه‌جا می‌رفتم. در کوچه بازی می‌کردم و با بچه‌های فامیل کشتی می‌گرفتم و حتی هر ده نفر آن‌ها را شکست می‌دادم. پر زور و فعال بودم و در کوچه دوچرخه سواری می‌کردم و همیشه تا حدی از گوش‌هایم استفاده می‌کردم که حکم چشم را برای من داشتند.

مثلاً با حس شنوایی‌ام همه چیز را حس می‌کردم و به اصطلاح می‌دیدم. از روی انعکاس صداها و صدای محیط می‌توانستم بفهمم فاصله‌ی من تا دیوار رو به ‌رو چقدر است یا این که رو به‌ رویم تا چه فاصله‌ای باز است، آدم‌ها کدام سمت هستند و کجا کسی نیست... همه‌ی این‌ها را با گوش‌هایم حس می‌کردم.

فهرست مطالب کتاب صوتی