معرفی و دانلود کتاب صوتی برادران جمال‌زاده

معرفی کتاب صوتی برادران جمال‌زاده

کتاب صوتی برادران جمال‌زاده نوشتهٔ احمد اخوت، مجموعه داستانی با فضایی شاعرانه است که به شکلی نوستالژیک درمورد خاطرات گذشته و بازتاب آن‌ها در زمان حال سخن می‌گوید. این کتاب در سال 1382 برنده جایزه ادبی اصفهان در بخش بهترین مجموعه داستان شد.

درباره کتاب صوتی برادران جمال‌زاده:

این مجموعه شامل شانزده داستان کوتاه می‌شود که در اکثر آن‌ها شخصیت‌های تاریخی نقش داشته‌اند. زبان این داستان‌ها سرشار از ترکیب‌ها، تشبیه‌ها و استعاره‌های بکر است که در یک فضای شاعرانه خلق شده‌اند. این زبان شاعرانه باعث خلق فضایی نوستالژیک شده که در بیشتر داستان‌ها به گذشته‌ای خاطره‌انگیز و دوست‌داشتنی ارجاع داده شده است.

گذشته‌ای که در کتاب برادران جمالزاده درمورد آن صحبت می‌شود، با زمان حال که در انزوا و غربت می‌گذرد، در تقابل قرار گرفته است. احمد اخوت به‌خوبی توانسته اثری جدید و متفاوت خلق و توجه مخاطبین زیادی را به خود جلب کند. همچنین به گفته نویسنده، این اثر برجسته در اوایل دهه هفتاد نوشته شده اما زمان انتشار آن در اواخر دهه یعنی سال 1379 بوده است.

کتاب صوتی برادران جمال‌زاده مناسب چه کسانی است؟

اگر به مجموعه داستان‌های کوتاه فارسی علاقه دارید، از شنیدن این کتاب لذت خواهید برد.

با احمد اخوت بیشتر آشنا شویم:

این داستان‌نویس، مترجم و منتقد ادبی در سال 1330 در اصفهان به دنیا آمد. او دوران دکترای زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی خود را در آمریکا گذراند و در همان جا فارغ‌التحصیل شد. احمد اخوت همچنین یکی از اعضای حلقه ادبی «جنگ اصفهان» بود که افراد برجسته‌ای مثل «هوشنگ گلشیری»، «محمد حقوقی» و «ابوالحسن نجفی» در آن فعالیت می‌کردند.

اخوت عضو شورای نویسندگان فصلنامه «زنده رود» نیز بود. مجموعه داستان «برادران جمال‌زاده» اولین مجموعه‌ای بود که به زبان فارسی از این نویسنده منتشر شد که پس از انتشار با استقبال فراوانی مواجه شد. او همچنین داستان‌های نویسندگان برجسته‌ای مثل «ویلیام فاکنر» و «بورخس» را نیز به فارسی ترجمه کرده است.

از دیگر کتاب‌های اخوت می‌توان به «دستور زبان داستان»، «لطیفه‌ها از کجا می‌آیند؟» و «ای نامه» اشاره کرد.

در بخشی از کتاب صوتی برادران جمال‌زاده می‌شنویم:

این بار سیاهِ سیاه بود. در آن سرزمین پوشیده از برف، سیاهی‌اش بیشتر می‌نمود و در چشم می‌زد. مثل همیشه پرتلاش، سرزنده و تنهای تنها بود. قارقارکنان دو سه مرتبه بالای سرمان چرخ زد. بعد انگار از چیزی مطمئن شد. با همان کبر و نخوت همیشگی‌اش پر زد و رفت. از برف‌وباران کمی خیس شده بود. پیدا بود که فاصلهٔ زیادی پرواز نکرده است. در آن روز رؤیایی اوایل زمستان صدای قارقارش در کوه‌های اطراف می‌پیچید و کوه‌ها با دقت تمام آن را عیناً تکرار می‌کردند. گویی داشتند سرودی مذهبی را اجرا می‌کردند. کوه‌ها مثل کسانی که سردشان شود و روی سر خود لحاف سفید بکشند، به ما نگاه می‌کردند. درست مانند کسی که سرش را از زیر لحاف بیرون آورد.

و ما کجا بودیم؟ در 135 کیلومتری مسکو. در منطقهٔ کامی که سرزمینی کوهستانی است. پنج نفر بودیم. پنج مرد. یک نفر رانندهٔ جیپ. سه مهندس زمین‌شناس و من که مثل همیشه عنوان خنده‌دار و پرطمطراق کارشناس محقق و مترجم را یدک می‌کشیدم. طبق معمول این جیپ قدیمی خسته از کار روزگار بازی درمی‌آورد. مرتب خاموش می‌کرد و می‌بایست آن را هل می‌دادیم. گرچه مأموریت رفتن و کار در مناطق مشکلاتی داشت؛ اما از کارکردن در آن ادارهٔ کافکایی خیلی بهتر بود.

فهرست مطالب کتاب صوتی